7 | november 2010 column Henk Petra werd geboren in Sittard als dochter van Brabantse ouders en Gerhard in Bolnes vlak bij Rotterdam. Hij groeide op in Noord-Holland vlak bij Alkmaar. Noord en zuid kwamen dus bij elkaar. Petra heeft nog in Zweden gewoond en Gerhard in Japan; verder woonden ze samen in Wageningen, Utrecht en Ede. Petra is docente biologie en Gerhard is directeur research en development bij een bedrijf in Nederland maar met vestigingen in Europa, Azië en Afrika. Dus met regelmaat verblijft hij ook in het buitenland. Sprookje “De reden waarom we hier zijn gaan wonen is toch het werk. Belangrijk was dat een van de twee makkelijk naar zijn werk kon fietsen en de ander een maximale reistijd van een uur had. We hebben er toen de kaart bij gepakt en kwamen uiteindelijk in Heeswijk-Dinther uit. Toen we een oriënterend gesprek hadden op een van de scholen (het had net gesneeuwd) reden we langs het abdij … echt een sprookje, we waren meteen verkocht.” Open huis “We wonen nu 5 jaar hier maar het lijkt veel langer, omdat we ons hier vanaf dag één meteen thuis voelden. We integreerden vrij snel via het sporten en de school van de kinderen en ook jullie blad D`n Hadeejer heeft daaraan bijgedragen. Via dit blad leer je al snel hoe het dorp in elkaar steekt. Ook in de buurt werden we vrij snel opgenomen: als je open huis houdt en je schenkt koffie en een goed glas wijn, dan gaat de rest vanzelf in Brabant.” Nadelen Op de vraag of er ook nadelen te bedenken zijn, moesten beiden toch wel heel lang nadenken en na de kleine ongemakken genoemd te hebben als minder bossen dan op de Veluwe, kwamen ze uiteindelijk net als zo velen uit op HONDENPOEP! Maar dit is natuurlijk een landelijk probleem. “Mensen mopperen vaak in Nederland maar ik denk dat daar hier weinig reden voor is. Als je ziet wat je hier in een relatief korte tijd voor elkaar krijgt, dan is het bijna een paradijsje en ook onze neefjes en nichtjes zijn liever hier dan in de Randstad. Voor onze kinderen zou ik het goed vinden als ze later hun vleugels uit gaan spreiden, maar als er niks raars gebeurt, willen wij hier samen wel oud worden.” Import over HaDee Petra Koenraad (44) en Gerhard de Ruiter (46) wonen sinds 2005 met hun twee zonen Siebe (12) en Marijn (10) aan het Boekweitveld nummer 1 in Heeswijk. Als we ooit behoefte zouden krijgen aan een promotieteam voor Heeswijk-Dinther, dan komen deze mensen daar zeker voor in aanmerking, want na op veel plaatsen te hebben gewoond kwamen er tijdens dit interview over ons dorp al snel woorden ter sprake als ‘paradijs’, ‘gemoedelijk’ en ’bijna een sprookje’. Nuchter als wij Hadeejers zijn, voelde ik me na deze lovende woorden toch enigszins gestreeld en was benieuwd of er ook nog nadelen zijn aan ons mooie dorpje. Triest Eind november. De triestheid van het leven en van de natuur wordt benadrukt door de nog vallende en de gevallen bladeren. Zelfs onze kippen ervaren die triestheid en zijn mismoedig in de rui. De herfst symboliseert steeds de nadagen van het leven en de naderende dood. Deze stemming ‘n beetje relativerend, denk ik aan wat W.S. Maugham ooit schreef: “De grote levenstragiek is niet dat mensen sterven, maar dat zij ophouden lief te hebben.” Maar toch, in deze triestheid, las ik in de vorige HaDeejer ook over het einde als gemeentedichter van Ad van Schijndel. Behalve aan Hans Manders werd ook aan drie leden van de Bernhezer Kunstkring gevraagd een gedicht te schrijven. Mij was niks gevraagd, maar ja ik heb ook nooit overheidssubsidie gehad. Van Ad heb ik nagenoeg al zijn dichtbundels. Iedereen die de gedichten van Ad van Schijndel leest merkt ontegenzeglijk, dat hij geen homo is. Tegen hem wil ik zeggen: laat Bernheze maar verrekken en wordt gewoon de dorpsdichter van HaDee. In deze Sinterklaastijd zal jij ongetwijfeld ook wel de dichter van de familie van Schijndel zijn. De Sint is weer in het land, maar beleeft tegenwoordig zware tijden. Het is maar goed dat hij nu geen stoute kinderen meer in de zak stopt en meeneemt naar Spanje, anders zou hij meteen uitgemaakt worden voor pedofiel. In de film “Sint” van Dick Maas wordt de Goedheiligman als een gestoorde ronddolende kindermoordenaar uitgebeeld. Als ik Sinterklaas was, bleef ik in Spanje en sms’ te naar Nederland: Stik allemaal in de pepernoten, die weer veel te vroeg in de winkels lagen en krijg de rambam. Henk Habraken Tekst: Michel van de Wetering Foto’s: Astrid van de Broek
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=