Al veertig jaar ‘dikke mik’ Jaargang 7 Nummer 10 oktober 2010 En óók: Zwetsavond - Dorpsdichter Ad - Interview - Over de grens - Bakkerij Doomernik - Brug terug en nog veel meer
Voor meer informatie en aanbiedingen: www.beugt.nl Showroom: Retselseweg 2 Heeswijk-Dinther Tel: (0413) 29 62 90 Er zit wel degelijk verschil in houten vloeren Fabricage uit eigen fabriek Bovenlaag 8, 6 of 4 mm massief hout met een onderlaag van 12 mm berkenmultiplex. • Fabricage uit eigen fabriek: naar eigen wens, op maat gemaakt • Houtsoorten: meer dan 25 soorten • Behandeling: olie/was/hardwax/lakken • Extra opties: verouderen/borstelen/roken Nova-Vloer® Werkingsvrije vloer Showroom open: ma t/m vrij 09.00-17.00 uur za 10.00-16.00 uur Tevens uw badkamer specialist. Schoolstr 6b - 5473GE Heeswijk-Dinther Tel: 0413-291695 - Fax: 0413-293642 Ook uw airco specialist. van den Akker vof voor al uw stukadoorswerk Meerstraat 12 5473 VW Heeswijk-Dinther Tel. 0413-292678
D’n HaDeejer, maandblad voor inwoners van Heeswijk en Dinther Redactie: Annemieke van der Aa René Kuijs Tonny van Liempt Jacques van der Meijden Harry Mikkers Ad van Schijndel Medewerkers aan dit nummer: Margriet Cobben Robert Deckers Noor Dohmen-Loeffen Henk Habraken Marko Konings Toon Konings Matthijs van Lierop Cathelijn van der Meijden Jeroen de Mol Bart van Schijndel Noortje van Schijndel Jan Schuurmans Wim Smits Lobke Verhagen Michel van de Wetering Vormgeving: Antje van Deursen Corina Gloudemans Carlijn van der Steijn Monique van de Ven Henny Wijgergangs Fotografie: Astrid van den Broek Marlies Dortmans Trudy van de Wetering Jacques Worms Piet van Zutphen Kopij/informatie: Uiterste inzenddatum: 1e van de maand E-mail: redactie@hadeejer.eu Kastanjedreef 3, 5473 SE Dinther Advertenties: Uiterste inzenddatum: 15e van de maand E-mail: advertentie@hadeejer.eu Bel Jacques van der Meijden: 06-11472441 Vragen over bezorging: Bel Toon Konings 06-53584742 bezorging@hadeejer.eu Jaarabonnement niet-inwoners: € 36,00 incl. verzendkosten Druk: Drukkerij Berne, Heeswijk Oplage: 3300 stuks D’n HaDeejer is een uitgave van Stichting Dorpsnieuws. Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van de uitgever. Colofon Inhoudsopgave 3 Voorwoord 5 Zwetsen in Dinther volgens Henk 7 Import over HaDee Leven voor de binnenkant 9 25 jaar juf en meester ‘Iedere dag is anders’ 11 Eva Laurenssen Hier, daar en overal 13 Unne skònne maanskérul Column Toon Kunnings 15 Onze Ad zwaait af Dorpsdichter neemt afscheid 17 Ingezonden Harrie heeft honger 18 Interview Paula Luykx over haar leven 21 Sterre Steins Bisschop in India HaDeejers over de grens 22 Dorpspraat over bezuinigen en veertig jaar mik van Doomernik 25 André van Padua zijn laatste meesterwerk 28 De Aa in beweging Het Beekdal nader belicht 31 Zakelijk Bekeken plus het boek van Lobke en Imke 33 Een Brug Terug Vijftig jaar geleden in het nieuws 34 Agenda Pieten heersen op het kasteel En ook: Ingezonden en Dorpspraat Voorwoord Leven Soms zijn er van die verhalen die door de actualiteit achterhaald worden. Een voorbeeld daarvan is het artikel op pagina 25 over André van Padua. Maanden geleden hoorden we al dat hij met een bijzonder project bezig was, een oude auto die helemaal omgebouwd zou worden. De afspraak was dat we er aandacht aan zouden besteden als de wagen helemaal klaar was. En dan bereikt je het trieste nieuws dat André is overleden. Via zijn zus, neef en enkele maten hoorden we dat ze toch graag het megaproject van André in D’n HaDeejer zouden willen zien. Wij hoefden er niet lang over na te denken. Postuum een eerbetoon aan een bijzonder mens die zich vol overgave stortte op een bijzondere hobby. Voor André hield het leven op. Voor anderen begint het. Bijvoorbeeld voor Eva Laurenssen, een ‘rising star’ waarvan we nog veel zullen horen. De Amsterdamse HaDeese schittert in een theatershow over The Beatles die jubelende kritieken ontvangt. Zij vertelt in een interview met Noortje van Schijndel over haar leven en ambities als actrice/ zangeres. ‘Het mooiste beroep dat er is’, zo tekenden we op. Dan zit er ook nog een verrassing in deze HaDeejer. Tenminste voor redacteur Ad van Schijndel. Hij neemt binnenkort afscheid als dorpsdichter van Bernheze. ‘Moeten we daar niet iets mee doen…?’, zo klonk het voorzichtig tijdens een van de vergaderingen. De overige redactieleden hielden zich op de vlakte. ‘Ach, we zien wel, misschien een klein stukje dat ergens over is’, kreeg hij te horen. Intussen hadden wij al enkele college-dichters benaderd om een gedicht over Ad als de dorpsdichter te maken. Het zijn de enige stukken tekst die Ad, die als corrector met de rode stift ieder artikel nauwgezet napluist, niet gelezen heeft. Dus Ad, speciaal voor jou: de dorpsdichter ‘bedicht’ op pagina 15. Namens de overige redactieleden: veel plezier tijdens je afscheidsavond op 5 november tijdens De Zin van Bernheze in De Zwaan. De redactie 3 | oktober 2010
Advertorial Ubentmeteenverkochtmet een hypotheek van de Rabobank. U heeft uw droomhuis gevonden? Maak voor een persoonlijk advies snel een afspraak met een van onze adviseurs. Zo’n gesprek is nu extra interessant, want bij een hypotheek adviesgesprek krijgt u een iPod Shuffle cadeau. En sluit u ook daadwerkelijk een hypotheek af? Dan ontvangt u zelfs een iPad. Voor een persoonlijk advies gaat u naar Rabobank Bernheze Maasland. Rabobank. Een bank met ideeën. Kijk voor meer informatie op www.rabobank.nl/bernhezemaasland Gratis iPad bij het afsluiten van een hypotheek
Henk Habraken over de Zwetsavond in Dinther De Juinders bereiken het Beloofde Land De Juinders naar Dinther? Sommigen plengen nu misschien een traantje en dat traantje komt echt niet van de ‘juin’, die vroeger in de Abdijstraat werden gepeld. Ik kan mij goed voorstellen dat je een gevoel van weemoed bekruipt, als er een einde komt aan jarenlange culturele activiteiten in de Abdijstraat. De Juinders naar Dinther? Voor wie daar misschien moeite mee heeft, wil ik het relativeren en ik wil hen een hart onder de riem steken. Bekijk het eens van de andere kant en dus heel positief: In het Oude Testament zwierven Mozes en het Joodse volk ook 40 jaar door de woestijn, voordat ze uiteindelijk in het Beloofde Land kwamen. De Juinders maakten hetzelfde mee en uiteindelijk bereikten ze ook het Beloofde Land. Zwetsen De naam ‘Zwetsavond’ past uitstekend bij Heeswijk. Dinther is bescheidener en daar komt zwetsen nagenoeg niet voor. Hoewel het een feit is, zal Dinther nooit van de daken schreeuwen dat het beter is dan Heeswijk. Dinther denkt bescheiden, maar zelfverzekerd aan het spreekwoord: “Goede wijn behoeft geen krans.” Daarom wil ik De Juinders, nu ze Dinthernaren geworden zijn, vragen de naam ‘Zwetsavond’ te veranderen in ‘Gezellige Kletsavond’. Waarom? Omdat ik het hoe en waarom van dit reilen en zeilen ook van De Juinders wilde horen, sprak ik met hen af en fietste ik, op een druilerige zachte woensdagavond begin oktober, naar de Toren. Daar was die avond een informatieve bijeenkomst gepland met de deelnemers van de aanstaande Zwetsavond. Daar ontmoette ik de Zwetsavondcommissie van De Juinders: Jan Linders, Gerrie van den Broek, Rien Pas en Ad Pas (ik weet wel, ze heten eigenlijk van der Pas, maar dat duurt te lang). Jan is de grote man van de Zwetsavond, Gerrie is de voorzitter van De Juinders, Rien gaat over de centen en Ad verzorgt de pr. “Waarom zijn jullie uit Heeswijk weggegaan?” was mijn eerste en enige vraag. Wie het antwoord gegeven heeft, weet ik niet, want ze praatten alle vier behoorlijk door elkaar. Omdat de Speelman veranderde in een eetcafé en ze daar dus niet meer terecht konden, keken De Juinders, in en buiten Heeswijk, uit naar een andere locatie. Ze wilden een locatie hebben waar met carnaval de ‘urste deun’ en de kindermiddag en dus ook de Zwetsavond gehouden kan worden en waar ze ook wekelijks kunnen repeteren met de blaaskapel. “We beklommen tenslotte de Dintherse kerktoren”, zei Jan, “om heel de omgeving nog eens te bekijken en toen viel ons oog op de Toren, waar we sindsdien gehuisvest zijn.” “Ja”, beaamde Gerrie, “wij zijn blij dat we hier nu zitten.” De Juinders Carnavalsclub ‘De Juinders’ is opgericht in 1969. In 1980 ontstond aan de bar bij Jan van Erp het idee om een Zwetsavond te organiseren. “Met Jan en Rien heb ik steeds in de organisatie hiervan gezeten”, aldus Gerrie. Sinds 1984 hebben De Juinders ook een blaaskapel en met de carnavalsoptocht vallen ze regelmatig in de prijzen. Deze Zwetsavond Dit jaar wordt dus in de Toren de 28ste Zwetsavond gehouden. Deelnemers zijn Sigbert Roefs, Peter van Daal, Peter Plouvier, Tom Korsten en René van de Veerdonk. Een muzikale bijdrage wordt geleverd door Jorine van der Heijden en Marja de Visser als Toos en Patries. Ook ik kom samen met Rico van Hooren aan bod. Gerrie van den Broek presenteert het en de muzikale omlijsting komt van de blaaskapel van De Juinders. Noot van de redactie: Ook voor Henk is eigen haard blijkbaar heel veel (zwets)goud waard. Op zaterdag 13 november wordt de Zwetsavond weer gehouden, maar nu niet in Heeswijk in de Abdijstraat. De teerling is geworpen en de Zwetsavond wordt voor de eerste keer gehouden in Dinther in de Toren. Henk Habraken doet verslag. Tekst: Henk Habraken Foto: René Kuijs Kaarten zijn vanaf 30 oktober te koop bij Paperpoint en De Toren, aanvang 20.11 uur. Ad van der Pas, Gerrie van den Broek en Rien van der Pas (vlnr) Aan het overleg De Agenda 5 | oktober 2010
Bemiddeling bij aan- en verkoop van onroerend goed Bemiddeling bij huur en verhuur van onroerend goed Taxaties Hoofdstraat 42 5473 AR Heeswijk-Dinther Tel 0413 - 291523 E-mail: info@ketelaarsvanzutphen.nl www.ketelaarsvanzutphen.nl check úw subsidie: www.viaviela.nl W. van Dijk Automobielbedrijf IN- EN VERKOOP EN REPARATIE Hommelsedijk 14 5473 RG HEESWIJK-DINTHER Telefoon (0413) 29 18 87
7 | oktober 2010 column Henk Tussen 1999 en 2009 zat Anton in het klooster de Essenburgh, te Hierden bij Harderwijk. Sinds vorig jaar is hij weer terug in HaDee. Hij werkt drie dagen per week als pastor in de gevangenis Nieuw Vosseveld te Vught en heeft in de Abdij de zorg over de kunstvoorwerpen en de bloemen. Deze laatste verzorgt hij samen met Ina van Daal. In de ontvangstkamer worden we gadegeslagen door de vaderlijke blik van Abt Johannes Moors. En door de moeder der moeders Maria, met kindje Jezus op haar arm. Robuuste kasten, een enorme schouw en een stok voor de bovenramen. Licht “Als kind van 6 jaar wilde ik al paus worden”, zegt hij met een brede lach.” Zo rond mijn twaalfde was ik er toch wel achter dat dit er niet in zat. Twintig jaar geleden bestierde ik nog een winkel met onder meer verlichting. Ik was zoekende naar een weg in het leven. Toen leefde ik voor de buitenkant en leverde kunstlicht in het leven van de mensen. Nu leef ik voor de binnenkant. En dat licht is mooier dan de mooiste schemerlamp kan geven.” Poldermens De mooiste plek in HaDee is voor Anton de Dintherse molen. Het doet hem denken aan het polderlandschap van de Gooi en Vechtstreek waar hij opgroeide. Hij is een poldermens. In tegenstelling tot de Brabander nuchter en recht door zee:” Het woord ‘misschien’ komt in onze vocabulaire niet voor. Ik hou van de typische Noord-Hollandse humor, al is die niet voor iedereen te begrijpen.” Rechtvaardigheid Zijn gevoel voor rechtvaardigheid werd er thuis ‘ingeslagen’. Van zijn vader leerde hij om van de gewone dagelijkse dingen wat leuks te maken. Blij wordt hij van gewoon een praatje ergens in het dorp. Ergernissen zijn er ook: ”Het labbekakgedrag van het CDA om met Wilders in zee te gaan. En ik vind het jammer dat we geen vrouwelijke minister-president hebben. Neelie Kroes zou dat heel goed kunnen. Dat HaDee destijds bij Heesch is samengevoegd is een enorme blunder. Bij Veghel zou beter zijn geweest. We gaan in Veghel naar school, naar het ziekenhuis, winkelen, noem maar op.” Mus Trots is de Norbertijn op zijn benoeming als pastoor in de parochie Bokhoven: “De 41ste, allemaal Norbertijnen. Het is de kleinste zelfstandige parochie van Nederland, zeven straten, 95 huizen, 275 inwoners.” En weer is daar die brede lach. “Joost zal wel jaloers zijn. Tijdens mijn opleiding als novice had ik die wens al, nu is het uitgekomen.” De mus is het dier waarmee de nieuwbakken pastoor van Bokhoven zich het meest vereenzelvigd: “Scharrelen gezellig, komen dicht bij de mensen en zijn sociaal.” Valt er nog wat te leren? “Spaans en wat meer geduld.” Is de mens goed of slecht? “Ik geloof in het goede van de mens, zijn daden zijn soms slecht. Ik heb nog nooit een slecht mens ontmoet.” Import over HaDee Zijn vader Toon Overmars was automonteur. Hij overleed in 1994. Moeder Josina Libregts is 90, ze zit in een verzorgingstehuis. Hij heeft twee broers en groeide op in het Noord-Hollandse Weesp. In 1993 trad Anton Overmars (53) in als Norbertijn bij Abdij van Berne. Dierendag? Het is eind oktober als dit blad verschijnt. Dit stukje schrijf ik op 4 oktober, op dierendag. Dierendag vind ik grote flauwekul. Nee, ik heb mijn kippenhok niet versierd. Ondanks dat de haan en de kippen ook geen extra voer kregen, hebben ze niet geprotesteerd, gestaakt of een stiptheidsactie gehouden. Nee, het maakte hen geen bal. Dierendag is erg selectief en heeft te maken met de aaibaarheidsfactor van dieren. Wat hebben de rat, de muis, de mol, de kakkerlak, de wesp, de vlo en de luis aan dierendag? Helemaal niks! Lang geleden zat mijn zoontje van twee, op een lentedag buiten, met een buurjongetje op de stoep te spelen. Plotseling ontdekten zij een pier. Zij vonden dat diertje zo lief dat ze hem probeerden te aaien. Maar ja, ze aaiden te hard en weldra was die pier helemaal uitgesmeerd op de stoep. Nee, de aaibaarheidsfactor van een pier is gering. Mensen onderling mogen niet discrimineren en wij praten over een gelijke behandeling. Maar ten opzichte van dieren is er van een gelijke behandeling geen sprake. Waarom is een paard een edel dier en heeft het een hoofd, terwijl varkens een kop hebben en onreine dieren zijn, volgens moslims en joden? Waarom eten wij geen hond of kat, maar wel kalfsvlees of kip? Ik weet het niet, maar ik vind het niet consequent. Omdat carnivoren niet blij zijn met spruitjes, krijgen honden en poezen met dierendag extra vlees en vis. We voeren dus het ene dier aan het andere. Dierendag? Ooit zong ik daarover: “Hadden de dieren mensendag, wat zouden ze dan met ons doen?” Henk Habraken Tekst: Rene van der Pas Foto’s: Trudy van de Wetering
De Morgenstond 35 5473 HE Heeswijk-Dinther T. 0413 29 36 63 F. 0413 29 36 69 info@adviesburojanvangerwen.nl www.adviesburojanvangerwen.nl Beton- staal- en houtconstructies Brandpreventie Hadeejer.indd 1 11-04-2006 21:37:38 ACCU’S
Rudy van den Enden Rudy van den Enden, 48 jaar, woont in Beek en Donk, is getrouwd met Annemieke, heeft drie kinderen: Jaccy, Carly en Joris. Rudy heeft alle groepen van de basisschool gehad behalve groep 5. Rudy heeft zelfs zes jaar de kleuters gehad. Rudy is in Dinther begonnen op de voormalige Wegwijzer. Waarom heb je destijds voor het onderwijs gekozen? “Ik wist op de basisschool al dat ik onderwijzer wilde worden. Ik wilde graag kinderen iets leren. Ik was altijd in de weer met kinderen. De fijnste vakken zijn gym, maar ook taal en rekenen.” Hoe beleef je het om iedere dag met kinderen te mogen werken? “Het is elke dag weer een uitdaging om met de kinderen te werken. Als kinderen graag naar school komen dan komt de rest vanzelf. Het is heel afwisselend, iedere dag is anders.” Wat vind je in die 25 jaar de grootste veranderingen? “Vooral het gebruik van computers. Ook het vastleggen van veel informatie van kinderen is een grote verandering. De kinderen zijn nog steeds hetzelfde als vroeger. Ze zijn wel mondiger geworden maar ze zijn nog even spontaan en aardig.” Hoe zou je de ander als leraar omschrijven? Marion zegt over Rudy: “Rudy heeft humor, is sportief en altijd duidelijk. Rudy is in voor vrije meningsuiting en hij vindt het fijn om in een team te werken.” Wat hebben jullie gedaan om het 25-jarig bestaan te vieren? “We hebben samen de uitnodiging gemaakt, we hebben ook besproken wie we graag op deze dag zouden willen ontmoeten. Het is fijn om met oud-collega’s en ouders en oud-leerlingen herinneringen op te halen.” De wens van Rudy is om nog lang op ’t Palet te kunnen blijven werken in goede gezondheid. “Ik heb het goed naar mijn zin,” zegt Rudy. Tekst en foto: Ed van Uden Rudy van den Enden en Marion Vermeltfoort vierden onlangs het heugelijke feit dat ze 25 jaar leerkracht zijn aan basisschool ’t Palet. Hun collega Ed van Uden ging met het duo aan tafel en stelde hen enkele vragen. Anekdote: “Ik herinner me nog heel goed hoe ik als eerste kleuterleider in Dinther al meteen de eerste dag geconfronteerd werd met een flinke poepluier. Alles zat onder.” Marion Vermeltfoort Marion Vermeltfoort, getrouwd met Joep en ze wonen in Schijndel, Ze hebben twee kinderen: Jules en Guido. Marion is 50 jaar. Het afgelopen jaar is voor Marion een zwaar jaar geweest. Mede door een ernstige ziekte is Marion er een jaar uit geweest. De vele warme gedachten en gevoelens vanuit Dinther hebben haar heel goed gedaan. Waarom heb je destijds voor het onderwijs gekozen? “Ik zocht iets in de creativiteit, en had graag naar de kunstacademie gewild maar werd daar niet aangenomen. Toen ben ik naar de Pabo in Schijndel gegaan, daar heb ik die creativiteit gevonden. Ik werd aangenomen op de toenmalige Wegwijzer, daar groeide ik als leerkracht. De fijnste vakken vind ik de beeldende vakken en muziek.” Hoe beleef je het om iedere dag met kinderen te mogen werken? “Het is heel afwisselend en heel intensief. Het is gezellig met kinderen om je heen. Je blijft ook bij de tijd. Ik vind het geweldig als kinderen zelf aan de slag kunnen nadat ik iets heb uitgelegd.” Wat vind je in die 25 jaar de grootste veranderingen? “Vooral de invloed van verschillende media in het onderwijs laat zich goed voelen. Ook het klassikale onderwijs naar het meer individuele kind is een belangrijke verandering. In deze tijd moet er veel vastgelegd worden, er zijn steeds meer instanties betrokken bij het onderwijs.” Hoe zou je de ander als leraar omschrijven? Rudy: “Marion is een hele creatieve,vrolijke collega. Ze werkt graag in een team. Marion vindt het fijn om veel contacten te hebben met ouders.” En wat je verder nog kwijt zou willen “Ik geniet nog elke dag van de fijne sfeer binnen het team, ook de lol met elkaar werkt stimulerend.” Anekdote: “Ik weet me te herinneren dat er een kind naar me toe kwam en zei: ‘Juffrouw, ik moet volgende week gekopieerd worden.’ Het bleek dat het kind geopereerd moest worden.” Rudy en Marion 25 jaar actief in het onderwijs op ’t Palet Iedere dag een andere dag 9 | oktober 2010
www.heesakkersbeton.nl In onze moderne betonfabriek staat vakmanschap nog altijd garant voor kwaliteitsproducten. Of u nu zoekt naar een standaard prefabelement of een speciaal element op maat. Heesakkers Beton verzorgt de complete productie van uw betonelement. Wij staan garant voor praktische oplossingen die perfect aansluiten op uw wensen! Heeswi jk-Dinther / T 0413 29 29 05 / www.vanzutphenelektro.nl Allround en veelzijdig in elektro Agro / Industrie / Utiliteit / Woningbouw
Eva Laurenssen over ‘het mooiste beroep dat er is’ Een Beatles-show als afstudeerstage Eva: “Toen ik 15 was, deed ik samen met mijn vriendinnetje Judith Sleddens voor het eerst mee bij de Kersouwe. Dat was een geweldige tijd. Mijn hele Spaanse familie speelt of speelde trouwens bij de Kersouwe. En mijn oma, de moeder van mijn vader, kan goed zingen. Daarnaast deed ik aan Afrikaanse dans en volgde ik ook zang- en toneellessen.” Tijdens de HAVO volgde Eva in het weekend een vooropleiding op de Koningstheateracademie in Den Bosch. Daarna volgde een jaar op de Toneelschool in Utrecht, maar de Toneelschool & Kleinkunstacademie in Amsterdam bleef lonken. Elk jaar doen er zo’n duizend mensen auditie en daar blijven er twintig van over. Sinds drie jaar woont ze in Amsterdam. Eva: “Samen met mijn beste vriendin woon ik in de Jordaan en delen we anderhalve verdieping. Natuurlijk kom ik af en toe nog wel terug naar HaDee om mijn ouders en broertjes te zien.” Lichaamshouding Op de Toneelschool leer je wat er nodig is om te transformeren en te concentreren. “En natuurlijk te acteren, maar gek genoeg vloeit dat voort uit die grondbeginselen. We kregen lessen in elementair spel, fysieke ontwikkeling, kunstgeschiedenis, solfège (de stelselmatige training van het muzikale gehoor d.m.v. een muzikale zangoefening, waarbij de melodie gezongen wordt zonder de tekst en met alleen de namen van de noten. – Wikipedia), theatergeschiedenis, ensemble zang, individuele zang, artistieke ontwikkeling en meer. We hebben ook jazz en klassiek ballet gehad, maar daarbij ging het om bewustwording van je lijf en dan voornamelijk je centrum. Bij fysieke ontwikkeling gaat het om je neutrale lichaamshouding, zodat je altijd je rol opnieuw in kan vullen. Mijn voorkeur ligt zowel bij zingen als acteren. Op dit moment zit ik in een muziektheaterproductie en zing ik vooral.” Grote voorbeeld? “Ik bewonder wel een aantal mensen. Jacques Brel is er daar één van. Wat die man doet, is fenomenaal. Meryl Streep vind ik de beste actrice van dit moment. Hoe zij transformeert is ongelofelijk.” Beatles Volgens NRC Handelsblad klinken de songs van The Beatles, gezongen door de acteurs uit de voorstelling, door hun dreigende interpretatie, nieuw, fris en onverwacht. De regie van ‘The Beatles – Here, There & Everywhere’ ligt in handen van Kees Prins en Ruut Weismann. Eva: ”Ruut is tevens de artistiek leider van onze school, dus wij kenden elkaar al goed. Dat is wel fijn, maar het gevoel om jezelf te moeten bewijzen in zo’n grote productie is wel extra groot. Hier heeft hij ons immers voor opgeleid! Met Kees Prins, de schrijver, hebben we iets minder te maken, maar hij is natuurlijk wel een hele inspirerende man. Dit is mijn afstudeerstage. Het is moeilijk een cijfer te geven aan de hand van hoe iemand speelt of zingt. Het zit ‘m in zóveel details… Daarbij komt dat je altijd met jezelf werkt. Je bent zelf jouw instrument. Wij krijgen veelal les van mensen uit het vak, denk aan Annet Malherbe, Alex Klaasen en Paul de Munnik, en die beoordelen ons per workshop. Daarnaast is er een vaste staf, die ons volgt en elk half jaar evalueert.” Om helemaal klaar te zijn voor de voorstelling over The Beatles gingen alle spelers twee weken naar een huis in Frankrijk, in Couze. “Dat was heel erg leuk! Ook pittig, omdat er natuurlijk artistiek veel moest gebeuren, maar ook binnen de groep. Er is zo’n twee maanden fulltime repeteren aan vooraf gegaan. We hebben er een heel fijn team aan overgehouden. De voorstelling wordt vijf keer in de week gespeeld. “Dat betekent dat we dinsdag tot en met zaterdag met de bus naar alle theaters rijden. Meestal vertrekken we rond drie uur ‘s middags en aangezien we nog in de try-out periode zitten, eten we in het theater. Daarna gaan we inzingen, heeft de regisseur soms nog wat puntjes, soundchecken en dan spelen. Tekst: Noortje van Schijndel Foto’s: René Kuijs Eva Laurenssen is 22 jaar en nu al schittert ze in verschillende theaters in Nederland. Eva zit momenteel in het afstudeerjaar van de Amsterdamse Toneel & Kleinkunstacademie. Ze speelde al in ‘Faust’, onder regie van Marcus Azzini en Paul de Munnik. Ze is één van de acht jonge spelers van de verrassende productie ‘The Beatles – Here, There & Everywhere’ en timmert hard aan de weg in artiestenland. Lees verder op pagina 13. 11 | oktober 2010
berloo@hetnet.nl
Opgeskréve Ik ben blèj. En ik zal oe vertelle wurrúm. Ik wor nameluk ùm de haverklap òngesproke dùr twee fens. Twee vrouweluke fens ôk nog ôk. Op zich vèin ik ’t nie zo gek netuurluk want ès ik vrouw zò zen, dan zò ik munèige ôk regelmatig ònspreke. Van den inne kant jammer dè ze mè z’n twit zen, want èster nog één meer zò zen dan ware we mè z’n viere, en zôn we unne keer ’n pùtje kunne rikke. Mar die òndacht van die vrouwkes makt we wel blèj. Vrouwkes zeg ik bewust want durskes zen ’t eigeluk niemer. Rijpe vrouwe zô ik nou ôk wir nie wille zegge. Nee, dan irder belége. Mar ik wóóg munèige liever nie òn di sort vakterme want ik zò ôk jong belége kunne zegge mar dè kan bè sommige mense wel is vrimde gedachte oproepe. En dè is nie de bedoeling. Ik hou ’t liever wè algemeen en vergelijk ze liever nie mè gruunte of kéés. Mar ze zen bei net ès ikke zèlf: nie oud, mar ôk nie jong. En knap. ’t Is leuk dè ze men aalt zoveul komplimentjes geve. “Goh,” zegge ze dan, “Toon, wa bende toch unne skònne maanskérul”, of “Wa stodder toch wir skôn op.” Op zich wis ik dè wel, mar toch vèin ik dè leuk ùm telkes wir te heure. Dus ik docht bè munèige: loat ik is unne keer over hullie skréve, want misskien vèine ze dè wel leuk. Sunt dè ik gin fotooke van hullie heb, want anders zô ik dè bè dees stukske loate zette. En ’t gesjans van die vrouwkes zurgt vur inspirasie vur nèj stukskes te make. Dees stukske bevurbild. Mar ès ik ’n stukske zô moete make over wè ze wijer ollemol tege men vertelle; nou, dan zò ik in de prebleme komme want dè is nie geskikt vur de jeugdige lezers, ùm ’t zo mar te zegge. En ik wil ’t gére netjes hauwe. En blèj netuurluk, want ik ben blèj dè ik blèj ben. En bovendien is ’t leuk ùm aander mense blèj te make mè men blèjheid. Dik ès ik van huis gô dan denk ik: “Misschien komme ze men wel wir tege.” Dès toch skôn, zo’n gedachte. Skôn ùm te wete desse men te paas en te onpaas blèj ùm munne nek wille vliege. Mar efkes vur alle duidelukheid. ’t Feit dè ik dees over die vrouwkes opskréf wil nie zegge dè ik hullie dan opgeskréve heb. ToKo Vervolg van pagina 11; Eva Laurenssen Rond half elf rijden we terug naar Amsterdam. Tot nu toe ervaar ik het als een eer om hier aan mee te doen. Ook al heb ik er auditie voor gedaan, ik prijs mezelf heel gelukkig dat ik met al deze mensen mag samenwerken!” Canción Eva was dit jaar te zien op het Spaanse Festival tijdens Mundial in Tilburg. Eva: “In het eerste jaar hebben we met de hele klas een voorstelling gemaakt, waarin iedereen iets naar eigen keuze mocht doen. Mijn moeder is Spaanse en ik ben tweetalig opgevoed. Ik wilde wel een keertje iets in het Spaans componeren en zingen. Dat vond ik erg leuk en daardoor ben ik er mee doorgegaan. Ik zing zowel bestaande als zelfgeschreven Spaanse liederen met uiteenlopende thema’s. Spaanse melodieën vragen vaak om een wat triestere invulling, waardoor het vaak kan gaan om een thema als vergankelijkheid of verlies. Dit probeer ik wel altijd te combineren met wat luchtigs, als een blijer nummer of een grap tussendoor.” Het liefst zingt Eva in het Spaans of Engels. “Spaans, omdat die taal zo puur is en een hele mooie klank heeft. Engels, omdat daar zulke goede poëtische zinnen in kunnen zitten. Met Nederlandse muziek heb ik heel weinig.” Toekomst In maart is Eva te zien in haar solo ‘Our Anna is not all that stupid’, de zeven doodzonden van Brecht, op het jaarlijkse Bertold Brechtfestival in Deventer. “Het is een doorgecomponeerde solo van de Zeven Doodzonden van Brecht. Het duurt een half uur en ik probeer, in personage, een blik te geven op burgerlijkheid, bekrompen visies en de wil van mensen om altijd maar de schijn op te willen houden.” “In de theater- en televisiewereld is niks zeker en een heleboel mensen willen hetzelfde als ik. Dit is alles wat ik wil in mijn leven en daar blijf ik kei hard voor werken. Het is het mooiste beroep dat er is!” Kijk voor meer informatie over ‘The Beatles – Here, There & Everywhere’ en speeldata (ook redelijk in de buurt van HaDee) op www.herethereandeverywhere.nl column Toon 13 | oktober 2010
HAZEN DE Zij vertolken het levenslied in een onmiskenbare eigen stijl: Rock ‘n Roll! Even lekker ouderwets gezelligE live muziek op zondagavond! Vanaf 20.00 uur. andre hazes Coverband 13NOV2010 28NOV2010 hillstreet coverband andere De Toren · Torenstraat 12 · 5473 EL Heeswijk-Dinther T: 0413-296307 · www.de-toren.nl · info@de-toren.nl MARI JACOBS bv T i m m e r f a b r i e k De morgenstond 5 Heeswijk-Dinther Tel. 0413-291962 fax 0413-292085 tifa.mari-jacobs@hetnet.nl Kozijnen Ramen Deuren Hefschuifpuien Nederlandse bond van Timmerfabrikanten aTTeST-meTPrODUCTCerTfiCaaT Nr. 30146 Laag Beugt 1a, Heeswijk-Dinther T 0413 - 292875 www.hedimeubelen.nl Meubels met een verhaal Nieuw bij Hedi, buiten wonen!
Op 27 januari 2005 werd hij benoemd tot Dichter van Bernheze. Nu, bijna zes jaar later, draagt Ad van Schijndel het stokje over aan Mas Papo uit Heesch. Hij neemt op vrijdag 5 november tijdens De Zin van Bernheze afscheid als dorpsdichter. Omdat Ad ook een beetje van ons is, vroegen wij drie leden van de Bernhezer Kunstkring en Hans Manders een gedicht te schrijven waarin Ad van Schijndel centraal staat. De dichter ‘bedicht’. Foto: René Kuijs Ad van Schijndel Zoals hij ze schrijft kan ik het zelfs niet In de moedertaal en ook in het dialect Telkens weer iets nieuws in ‘t verschiet Maar ja, niemand is het zelfde gebekt hij beschrijft vrouwen zoals hij ze ziet zoals hij zijn plantjes met liefde stekt zijn verlangen, ook zijn grote verdriet zijn passie, het heeft hem nooit genekt hij beheerst de taal juist sterk en teer zoals zijn vingers, zuinig en groen blij dat ik van zijn kennis van taal nog leer zijn tijd is nu geweest en is op pensioen Ad, is geen Bernhezer dichter meer dichten zal hij tot zijn dood blijven doen Charles Steijger 01/10/2010 De dichter Hij ving gevoelens en bezwaren Vervormde en verwrong waar kon Inkte wat hij steeds verzon Kwam ’s morgens pas weer tot bedaren Hij kreeg het metrum steeds gevonden Kende wetten en week af Wat de meester hem ooit gaf Werd aan zijn beeld verbonden De strijd was niet of hij wel werd gehoord Het was de vrouw die bleef verschijnen Zijn droom, zijn ziel, zijn pen doorboord Door alle kwelling, alle pijnen Vond hij nooit dat ene woord Waardoor zij kon verdwijnen Marcel van Herpen HaDeejer-redactielid was bijna zes jaar Dichter van Bernheze Dorpsdichter Ad van Schijndel zwaait af Zonder schone schijn Hij dichtte al jaren over Bernheze soms wat droog, en dan weer nat en misschien heeft u het gelezen dan weet u, met Ad is het altijd wat hij snoeide tal van politieke bomen en droogde er schuimende liezen zonder schaamrood of schromen zo is Ad, hij kan zich nog verliezen hij heelt ‘t woord en snijdt er zinnen van liefde, troost en te diepe dalen van strijd, bederf en altijd minnen zo is Ad, hij kan wat voelt vertalen maar nu hier, ‘In verstilling samen’ met de lezers die je zo dichter zijn en massaal om jou te eren kwamen verdien je de plaats in poetisch licht onze schrijver zonder schone schijn zo is Ad, blijf zo, blijf open en dicht. Mathieu Bosch Gemeentedichter van Bernheze Gemeentedichter van Bernheze, Dat lijkt me echt een schone taak En zeker ook een erezaak Voor wie die taak krijgt toegewezen. Toen plots hiervoor de plannen rezen Is na wat bier en ruggespraak En na wat hersenpangekraak Een kandidaat slechts aangeprezen. Wie immers valt steeds in de smaak Bij hen die zijn gedichten lezen? Wie schiet poetisch altijd raak Wat hij al jaren heeft bewezen? Wie is de man voor deze taak? Dat kan slechts Ad van Schijndel wezen. Hans Manders 15 | oktober 2010
Exclusief en betaalbaar Welkom Bankieren bij de meest persoonlijke bank van Nederland! Als intermediair van SNS Regio Bank verzorgt Van Grunsven & Haerkens een compleet pakket bankproducten op het gebied van: • Sparen • Betalen • Beleggen • Hypotheken • Lenen • Internet Bankieren Kom binnenlopen of kijk op snsregiobank.nl. *) Rentewijzigingen voorbehouden. Vraag naar de voorwaarden. Van Grunsven-Haerkens C.V. Hoofdstraat 100a 5473 AT Heeswijk-Dinther T 0413 - 29 19 80 E info@vangrunsvenhaerkens.nl I www.vangrunsvenhaerkens.nl
Ingezonden Wel in Loosbroek Mijn bier is op, dus ik rijd naar de winkel. Bij de winkel aangekomen blijkt deze dicht, omdat het zondag is. Wat een onzin (nu moet ik alweer de kroeg in). Ik vind het al jammer dat de boodschappen niet vanzelf in mijn koelkast verschijnen, maar als ik dat zelf moet doen, dan wil ik dat wel op tijden die mij het beste uitkomen: ’s avonds en in het weekend. Omdat het zaterdag veel te druk is, heeft zondag mijn voorkeur. Als de winkel dan toch af en toe dicht moet, doe het dan ‘s ochtends. Er is toch niemand die verplicht ’s ochtends boodschappen moet doen en het meeste winkelpersoneel zit dan op school. Een beetje supermarkt richt meteen een ruimte in waar zojuist gekochte waren genuttigd kunnen worden. Dan wordt het ook nog een leuk zondagalternatief voor IKEA of Intratuin. Tevens is het een mooi mogelijkheid om de minder welgestelde medemens een drankje te kunnen laten nuttigen in een publieke ruimte. De vraag is dus niet of de winkel op zondag open moet, maar op welke momenten de winkel dicht mag. En zorg dat de boodschappen, als de winkel toch dicht is, thuis bezorgd worden. Want – het is bijna niet te geloven – als ik nu eten of drinken thuisbezorgd wil hebben, dan kan ik alleen een cafetaria in Loosbroek bellen. Harrie Droesen Volleybalclub Smash’70 in Heeswijk-Dinther bestaat dit jaar veertig jaar. Dit wordt gevierd met een grootse reünie op zondag 7 november in sporthal De Zaert in Heeswijk-Dinther. Hiervoor is Smash’70 nog op zoek naar oud-leden. Enkele jaren geleden zag het er nog niet naar uit dat de volleybalclub het 40-jarig bestaan zou kunnen vieren. Na het uiteenvallen van een aantal competitiespelende dames- en herenteams leek de club ten dode opgeschreven. Gelukkig pakten een aantal recreanten de handschoen op en zette de club op eigen houtje voort. Dit is nu alweer zo’n vier jaar geleden, en in die samenstelling bestaat Smash’70 nog steeds. Dit heuglijke feit willen ze vieren met een reünie. “We zijn daarom op zoek naar zoveel mogelijk oud-leden van onze eens zo grote club, die in hoogtijdagen meer dan 150 leden telde, om dit mee te vieren op zondag 7 november”, zegt voorzitter Peter Hendriks. Programma: vanaf 13.00 een ouderwets volleybal rommeltoernooi in sporthal De Zaert, Heeswijk-Dinther, aansluitend een hap eten en gezellig bijpraten. De tribune en het sportcafé zijn ‘s middags geopend voor alle belangstellenden. “Om op die zondag een zo groot mogelijke opkomst tegemoet te zien willen we jullie, als lezers vragen dit zoveel mogelijk rond te bazuinen, het liefst natuurlijk onder oud-leden van Smash’70. Wellicht kan op deze manier het volleybal ook weer wat meer onder de aandacht gebracht worden in Heeswijk-Dinther”, aldus Peter Hendriks. Heb je iets leuks te melden of wil je je mening kwijt over een van onze artikelen. Schrijf een brief of mail dan naar de HaDeejer... Stijn Hanegraaf Wereldkampioen in Spé HaDeekupke Spreuk van de maand Dichter dan Bernheze kan Maasdonk nooit komen Poficiat Onze vormgeefster, Antje van Deursen, is op 26 september bevallen van een dochter. Ze heet Rachel. Moeder Antje, vader Ted en broertje Tom van harte gefeliciteerd met de nieuwe HaDee-spruit. De redactie Jarig Smash’70 op zoek naar oud-leden Alle oud-leden die interesse hebben om deel te nemen aan dit eenmalig reünietoernooi kunnen voor meer informatie en om zich aan te melden terecht op de website: www.smash70.nl . Recreanten Altior zoeken nieuwe leden Sinds maart 2007 heeft Korfbalvereniging Altior weer een Recreantenteam! Met een achttal dames, veelal moeders van de jeugdleden, begonnen we na anderhalf seizoen trainen aan de competitie. Helaas door te weinig tijd en door blessures waren we genoodzaakt om weer uít de competitie te gaan en dit vinden we erg jammer. Daarom doen wij een oproep aan een ieder die het leuk vindt om op woensdag te komen korfballen met een groep dames waar bij ons gezelligheid voorop staat. Daarbij wordt uiteraard fanatiek maar leuk getraind met de intentie dat we volgend jaar weer kunnen starten met de competitie! Heb je zin om (weer) met korfballen bezig te zijn? Aarzel dan niet en kóm gewoon een keer trainen! Je kunt kijken voor meer informatie op onze eigen site: www.recreantenaltior1. teamwebs.nl en geef je op bij Anja van Vugt: 0413-850586. Alvast van harte welkom! 17 | oktober 2010
“Ik zie mezelf als een heel gewoon mens, met niet zoveel talenten,” zegt ze over zichzelf. “Maar ik kan wel echt genieten van het leven. En als het soms een beetje tegenzit, dan denk ik aan vluchtelingen die ik zag in Afrika, waar mijn dochter voor Artsen Zonder Grenzen werkte. Dan ben je zo weer tevreden met je eigen leven.” Oorlogstijd Paula Luykx werd 85 jaar geleden geboren in Amsterdam, na een paar jaar verhuisde het aannemersgezin naar Bussum. Een echte Gooische dus! “Dat valt wel mee,” zegt Paula zelf. “Ik ben veel meer een dorpsmens. In het Gooi is men toch meer gericht op het uiterlijk, hier zijn mensen van nature makkelijker. Maar die dorpsmentaliteit kom je elders ook tegen, bijvoorbeeld bij mijn familie in Bovenkarspel en Dedemsvaart.” Na haar HBS ging Paula studeren. In 1942, toen ze net drie maanden op de universiteit zat, eisten de Duitse bezetters dat alle studenten en docenten een loyaliteitsverklaring tekenden. Paula en haar Pim kenden elkaar al lang, hoewel ze pas na de oorlog een relatie kregen. Beiden weigerden te tekenen. Pim, die al een jaar medicijnen studeerde, moest onderduiken, Paula aanvankelijk ook. “Een kennis van mijn vader bezorgde mij een baantje op de Middenstandsbank; toen was ik veilig. Als je namelijk geen werk had en de verklaring als student niet ondertekende, kon je naar Duitsland gestuurd worden om te werken. Dat baantje vond ik echter vreselijk saai en ik was erg blij, toen ik na een tijdje op een laboratorium kon gaan werken. Aan dat werk heb ik later ook veel gehad, toen ik mijn man in zijn huisartsenpraktijk bijstond.” Centenzalf Pim had minder geluk en als student medicijnen werd hij op transport naar Duitsland gezet. Hij kwam te werken bij een huidkliniek in Hannover. Zelf heeft ze nog veel plezier gehad van zijn tijd daar. “Pim had in die kliniek zalven leren maken, en dat leerde hij mij. In Dinther hadden we naast de praktijk ook een apotheek, en die beheerde ik. Speciale recepten werden in Veghel gemaakt, maar sommige zalven maakten we zelf.” Vol plezier lepelt ze het recept van een uiterst effectieve huidzalf op. “Een klodder acidum boricum, een klodder zinkzalf, aanmaken met een paar druppels ichthyol. Dat mengde ik op mijn hand met een spatel. Je kreeg dan een beetje grijzige zalf, maar die hielp uitstekend. Ik herinner me nog een patiënte die naar Loosbroek verhuisde. Na een paar maanden belde haar Onlangs werd mevrouw Paula Luykx door Bernhove in het zonnetje gezet, omdat ze maar liefst veertig jaar als vrijwilligster werkzaam is. Reden voor de HaDeejer om een keer te gaan praten met deze bescheiden vrouw die jaren jonger oogt dan de leeftijd die haar paspoort aangeeft en die nog steeds een actieve rol speelt in HaDee. Behalve vrijwilligster voor Bernhove is zij organisator van collectes, schutsvrouwe van het gilde en jarenlang actief geweest voor ‘Actie Calcutta’. Tekst: Margriet Cobben Foto’s: Marlies Dortmans Een Dintherse doktersvrouw uit het Gooi Paula Luykx veertig jaar actief als vrijwilligster HaDeeinterview ‘Ik leer ook nog dagelijks van andere mensen, hoe ze omgaan met het leven’ 18 | oktober 2010
nieuwe huisarts. Hij had haar al naar verschillende specialisten gestuurd, maar niets hielp zo goed als de zalf van haar oude huisarts. Of hij het recept mocht hebben. Het was een echte centenzalf, kostte bijna niets maar werkte wel!” Lebeau Na de oorlog ging Pim verder studeren. Paula werd onderwijzeres op een basisschool. “Ik heb acht jaar gewerkt, in Amsterdam en Laren. We zijn ook acht jaar verloofd geweest, en dat is geen toeval. Voor mij was het heel makkelijk een baan te krijgen, er was een tekort aan onderwijzeressen. Maar als je trouwde in die tijd, werd je ontslagen. Getrouwde vrouwen werkten niet buitenshuis. Dat vond je normaal, meestal kreeg je na een jaar je eerste kind en gezinnen waren groot, wij hebben zelf ook zes kinderen gekregen, je had werk genoeg. Maar toen mijn man afstudeerde, was er bijna geen plaats voor huisartsen. De dienstplicht voor de lichting uit de oorlog ging niet door, behalve voor artsen. Dus wij trouwden en daarna ging Pim naar Den Haag om te vragen wanneer hij op moest komen. Dan konden we tot die tijd op huwelijksreis. Kreeg hij te horen dat artsen van zijn leeftijd niet in dienst hoefden! Nou, toen hadden we een probleem, want geen inkomen. Hij wilde gaan waarnemen, maar ook daar was niets in te vinden. De enige plek die er was, was als assistent bij dokter Lebeau in Dinther. Dat heeft hij toen maar gedaan.” En ze hebben er nooit spijt van gekregen. Woonruimte was in die tijd niet te vinden, en Paula had zich al neergelegd bij een weekendhuwelijk, toen dokter Lebeau en zijn vrouw aanboden dat ze bij hen in mochten trekken. “Dat vond ik geweldig, en het ging ook heel goed. Mijn eerste kind is ook bij hen in huis geboren.” Burgemeesterswoning Na een aantal jaar ging Pim Luykx zelfstandig als huisarts verder. Praktijkruimte was snel gevonden, de oude burgemeesterswoning tegenover de benzinepomp. Vanuit dit huis is Paula ook begonnen met haar inzet als vrijwilligster. “Er was een nieuwe directrice in het bejaardenhuis, mevrouw Loomans. Zij was erg creatief en maakte zelf knuffels. Dat was wat in die tijd, want die waren er bijna niet, alleen heel dure in de winkel. Haar man werkte bij De Sok, de textielfabriek in Schijndel, en bracht restanten mee. Met de bejaarden samen knutselden we die tot knuffels, en we breiden ook sokken. Dat was altijd erg gezellig. Eén keer per jaar organiseerden we een fancyfair waar we alle gemaakte spullen verkochten. En van de opbrengst kochten we dan weer wol voor nieuwe sokken.” Toen de nieuwbouw van Ter Weer kwam, is Paula doorgegaan met haar vrijwilligerswerk en ook nu nog is ze twee keer per week tussen vijf en zeven op haar vaste groep te vinden. “Nu help ik met tafeldekken, opruimen en dat soort dingen.” Gaat het na zo’n tijd niet vervelen, altijd maar voor anderen klaar te staan? Paula vindt van niet. “Het is leuk om te doen, ik ben nog gezond en wil er graag nog lang mee doorgaan. Je komt onder de mensen en we hebben gewoon veel lol samen. Ik leer ook nog dagelijks van andere mensen, hoe ze omgaan met het leven. Dat is iets moois.” Zelf wil ze nog lang doorgaan met haar inzet, ook als oppas voor haar kleinkinderen. “Mijn man overleed toen hij 62 was, na een half jaar ziekte. Dat was een zware tijd. Vlak na zijn overlijden werd ons eerste kleinkind geboren, daar heb ik veel op gepast. Dat was mijn uitlaatklep.” Veranderd “Ik woon nu 54 jaar in Dinther, en in die tijd is veel veranderd,” zegt Paula. “Vooral het gebruik van de pil is daar een oorzaak van. Je ziet nu dat mannen en vrouwen werken. Mensen roepen wel eens dat de jeugd van tegenwoordig niets meer wil doen, maar daar ben ik het niet mee eens. Mensen doen zoveel, als je soms ziet wat zelfs kleine kinderen als vrijwilliger voor acties organiseren, daar heb ik bewondering voor. Natuurlijk, kinderen zijn verwend, maar daar doen wij als opa’s en oma’s natuurlijk aan mee! Het leven gaat door, en als je terugkijkt naar het verleden zie je natuurlijk vooral de leuke dingen.” ‘Als je terugkijkt naar het verleden zie je natuurlijk vooral de leuke dingen’ 19 | oktober 2010
beauty | wellness | lifestyle HONDSTRAAT 10 | VORSTENBOSCH | [ T ] 0413 - 34 36 74 | [ E ] INFO@ANNELIES-AARTS.NL | [ I ] WWW.ANNELIES-AARTS.NL from A to Beautiful U zegt JA tegen een frisse, jonge uitstraling, maar NEE tegen cosmetische ingrepen? Beautycenter Annelies biedt een nieuwe, innovatieve behandeling tegen rimpels en huidveroudering. Volkomen veilig, doeltreffend en betaalbaar. Zonder pijn, zonder snijden, zonder littekens. Rimpeltjes, couperose en ouderdomsvlekken vervagen, poriën verkleinen, de huid wordt strakker en de huidtextuur verbetert. Meer weten? Neem gerust contact met ons op of loop vrijblijvend binnen in onze salon. U bent van harte welkom!
Het begon twee jaar geleden. In november 2008 ging ik met twee leerlingen van Bernrode en twee ex-huisartsen meneer en mevrouw Van de Bilt naar India. Daar heb ik twee weken lang projecten bezichtigd die gefocust waren op het welzijn van arme kinderen, maar ook op mensen met aids, om hen te helpen een nieuw bestaan op te bouwen. Hindoeïsme Toen al was ik ontzettend onder de indruk van de Indische cultuur! Het land is zó verschillend van Nederland. De manier van eten, de wegen, de winkels, de armoede, het geloof, de kijk op het leven, etc. Het voornaamste geloof hier is het Hindoeïsme. Dit geloof is gekoppeld aan het ouderwetse kastensysteem. De manier waarop je je in het vorige leven hebt gedragen (het is een geloof in reïncarnatie), bepaalt in welke kaste je terecht komt. Ben je geboren in een bepaalde kaste, dan kom je daar niet meer uit. De Hindoes geloven er heilig in dat, als je eenmaal in een kaste terecht bent gekomen, je dat aan jezelf te danken hebt. Hindoes in de laagste kaste worden gezien en behandeld als beesten. Ze kennen hier geen genade. Dan had je maar niet zoveel moeten zondigen in je vorige leven. Ze geloven niet in liefdadigheid; dat woord kennen ze simpelweg niet. De rijken profiteren van de armen door ze in dienst te nemen voor een belachelijk laag salaris (50 eurocent per dag). Zo worden de armen steeds armer, de rijken steeds rijker. Dit is ontzettend goed te zien als je door de straten loopt. O-ve-ral, op en langs de weg, lopen mensen te bedelen, dingen te verkopen, ongelooflijk zware dingen te sjouwen en te slapen. School Gelukkig verblijf ik in een katholiek instituut. In tegenstelling tot het Hindoeïsme is zorg voor de armen een voornaam punt in het katholieke geloof. Ik leef in een hostel, samen met vijf zusters en tweeënzestig kinderen, die naar dezelfde school gaan waar ik lesgeef, namelijk de St. Norbert school. De kinderen die in het hostel slapen, zijn kinderen die te ver weg wonen om elke dag op en neer te reizen. Maar er zijn ook kinderen van wie de ouders het zich niet kunnen veroorloven nog een kind te voeden. Als het kind naar school gaat, betekent dat minder inkomen, want het kind werkt niet. Kinderarbeid is heel normaal in India. Twee jaar geleden heb ik een priester ontmoet, frater Lucas. Hij stond mij nu breedlachend op te wachten. Frater Lucas heeft vijf jaar geleden deze school opgericht, die toegankelijk is voor jongens en meisjes die normaal gesproken nooit een kans zouden krijgen op onderwijs. Dode hoek Onderweg van het vliegveld naar het hostel zag ik een paar bijzondere dingen. Borden bestaan niet echt in India. Alleen maar borden met: watch out!!! Maar daar lijkt niemand naar te kijken, omdat het namelijk constant watch out!!! is in India. Auto’s rijden tussen elkaar door, langs elkaar heen. De lijnen op de weg (als die er al zijn) lijken niet te werken. De buitenspiegels zijn ingeklapt, omdat de kans groot is dat een andere auto ze eraf rijdt. Dode hoek kennen ze hier niet, ze toeteren gewoon als ze iemand inhalen. Als je wilt inhalen, maar je ziet dat een bus je tegemoet rijdt, geen nood, gewoon proberen. De bus zal wel afremmen. Ook staan overal koeien en schapen op de weg. Dit is wel erg bijzonder. De koeien (heilige beesten in India) worden gemeden en krijgen zelfs af en toe een aai van een voorbijkomende man op brommer of fiets. ‘Ik was ontzettend onder de indruk van de Indische cultuur’ Sterre Steins Bisschop, eigen foto’s De miljoenenstad Indore, in de provincie Madya Pradesh, ligt in het noorden van India. De achttienjarige Sterre Steins Bisschop zit momenteel in een ‘gapyear’ en geeft gedurende drie maanden Engelse les op een school waar ze al eerder is geweest. Sterre Steins Bisschop geeft les in India De armen armer, de rijken rijker HaDeejers over de grens India Groeten van Sterre In de rubriek ‘HaDeejers over de grens’ krijgen jongeren de gelegenheid iets te vertellen over hun verblijf in het buitenland. Wil jij je ervaringen met ons delen of ken je iemand die we kunnen benaderen? Stuur een berichtje naar: redactie@hadeejer.eu 21 | oktober 2010
Bèr en Marja Doomernik komen uit Den Bosch. “Onze pa was eigenlijk timmerman,” vertelt Berry, “maar hij hielp in de bakkerij bij zijn buurman mee vruchtjes opleggen en is daar steeds meer gaan werken. Hij vond een nieuwe baan bij een bakkerij waar ook de vader van mijn moeder werkte. Zo is het dus gekomen! Intussen haalde hij alle papieren, wilde zelfstandig zijn en heeft bakkerij Van Eerd overgenomen in de Torenstraat op 1 november 1970.” Het assortiment was toen nog vrij simpel: wit, bruin en volkoren. Maar men was ook kruidenier, van bier tot zoutjes. Berry: “Pa was zeer ondernemend, verkocht alleen eigen brood en bezuinigde nooit op grondstoffen. Ook was hij rationeel en innovatief: kwam Jan van Zutphen (75 jaar) Van mij mag de ambtelijke molen wel een keer opgeschoond worden. Daar zijn veel verschillende posten met allemaal een eigen potje met geld. Dat potje moet elk jaar op, omdat de post anders het jaar erop minder krijgt. Er moet echter dan wel goed over de inzet van die potjes nagedacht worden! Ook worden er momenteel ontzettend veel grote plassen bij boeren aangelegd. Daar mag ook op bezuinigd worden, want ik heb gehoord dat deze plassen niet altijd goed zijn. Zo kunnen ze ongewenst insecten aantrekken. Tineke van den Brand (59 jaar) In de wijken mogen van mij minder bomen gepland worden. Zet er maar een paar bij elkaar, maar niet door de hele wijk. Door ze te centreren creëer je automatisch parkeerruimte en is ook dat probleem opgelost. Verder mag er op ambtenaren bezuinigd worden. Misschien dat er afdelingen samengevoegd kunnen worden en zo ook de portefeuilles kunnen worden gebundeld. Ook kunnen we zelf allemaal wat bezuinigen. Door onze welvaart zien we niet altijd meer dat we daar zelf ook veel aan kunnen doen. Denk bijvoorbeeld aan het opruimen en schoon houden van de straat. Jet van Liempd (67 jaar) Er mag van mij op drempels bezuinigd worden. Minder nieuwe drempels aanleggen, maar wel meer op de snelheid controleren. Ik woon namelijk in de Abdijstraat en daar wordt ontzettend hard gereden. Zo heb je twee vliegen in een klap! Ook kan er veel meer met vrijwilligers gewerkt worden om kosten te besparen, zoals bij de Pas in Heesch. Hier werkt veel betaald personeel, maar ontzettend weinig vrijwilligers. Als er bij de Pas elk jaar geld bij moet dan moeten ze toch eens nadenken of het wel rendabel is. Dorpspraat in het winkelcentrum: Bakkerij Doomernik bestaat veertig jaar. In 1970 zijn Bèr en Marja Doomernik in de Torenstraat begonnen. De winkel is daar gebleven tot in 1998, de bakkerij tot en met 2002. Die is toen verhuisd naar de Morgenstond. Op de Plaza kwam de winkel in 1995. Bèr is volledig gestopt in 1998 en het bedrijf is toen overgenomen door zoon Berry met zijn vrouw Wendy. Zo bleef het een echt familiebedrijf. We hadden een gesprek met de laatste twee onder het motto: 40 jaar mik van Doomernik. Ze zijn allebei nog net geen 40. Tekst: Lobke Verhagen Foto’s: Piet van Zutphen Tekst: Ad van Schijndel Foto’s: Jacques Worms De eerste winkel 40 jaar geleden. Links Amy Doomernik, haar moeder Mariette werkt al 30 jaar bij DE BAKKER, en rechts Lian van Houtum. Dintherse bakkerij al vier decennia een begrip in HaDee Veertig jaar mik van Doomernik 22 | oktober 2010
www.hadeejer.nlRkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=