Op 27 januari 2005 werd hij benoemd tot Dichter van Bernheze. Nu, bijna zes jaar later, draagt Ad van Schijndel het stokje over aan Mas Papo uit Heesch. Hij neemt op vrijdag 5 november tijdens De Zin van Bernheze afscheid als dorpsdichter. Omdat Ad ook een beetje van ons is, vroegen wij drie leden van de Bernhezer Kunstkring en Hans Manders een gedicht te schrijven waarin Ad van Schijndel centraal staat. De dichter ‘bedicht’. Foto: René Kuijs Ad van Schijndel Zoals hij ze schrijft kan ik het zelfs niet In de moedertaal en ook in het dialect Telkens weer iets nieuws in ‘t verschiet Maar ja, niemand is het zelfde gebekt hij beschrijft vrouwen zoals hij ze ziet zoals hij zijn plantjes met liefde stekt zijn verlangen, ook zijn grote verdriet zijn passie, het heeft hem nooit genekt hij beheerst de taal juist sterk en teer zoals zijn vingers, zuinig en groen blij dat ik van zijn kennis van taal nog leer zijn tijd is nu geweest en is op pensioen Ad, is geen Bernhezer dichter meer dichten zal hij tot zijn dood blijven doen Charles Steijger 01/10/2010 De dichter Hij ving gevoelens en bezwaren Vervormde en verwrong waar kon Inkte wat hij steeds verzon Kwam ’s morgens pas weer tot bedaren Hij kreeg het metrum steeds gevonden Kende wetten en week af Wat de meester hem ooit gaf Werd aan zijn beeld verbonden De strijd was niet of hij wel werd gehoord Het was de vrouw die bleef verschijnen Zijn droom, zijn ziel, zijn pen doorboord Door alle kwelling, alle pijnen Vond hij nooit dat ene woord Waardoor zij kon verdwijnen Marcel van Herpen HaDeejer-redactielid was bijna zes jaar Dichter van Bernheze Dorpsdichter Ad van Schijndel zwaait af Zonder schone schijn Hij dichtte al jaren over Bernheze soms wat droog, en dan weer nat en misschien heeft u het gelezen dan weet u, met Ad is het altijd wat hij snoeide tal van politieke bomen en droogde er schuimende liezen zonder schaamrood of schromen zo is Ad, hij kan zich nog verliezen hij heelt ‘t woord en snijdt er zinnen van liefde, troost en te diepe dalen van strijd, bederf en altijd minnen zo is Ad, hij kan wat voelt vertalen maar nu hier, ‘In verstilling samen’ met de lezers die je zo dichter zijn en massaal om jou te eren kwamen verdien je de plaats in poetisch licht onze schrijver zonder schone schijn zo is Ad, blijf zo, blijf open en dicht. Mathieu Bosch Gemeentedichter van Bernheze Gemeentedichter van Bernheze, Dat lijkt me echt een schone taak En zeker ook een erezaak Voor wie die taak krijgt toegewezen. Toen plots hiervoor de plannen rezen Is na wat bier en ruggespraak En na wat hersenpangekraak Een kandidaat slechts aangeprezen. Wie immers valt steeds in de smaak Bij hen die zijn gedichten lezen? Wie schiet poetisch altijd raak Wat hij al jaren heeft bewezen? Wie is de man voor deze taak? Dat kan slechts Ad van Schijndel wezen. Hans Manders 15 | oktober 2010
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=