André van Padua is geboren op 1 september 1942 en opgegroeid in de Donkere Dijk A190 (nu Zijlstraat). Daar heeft hij vrijwel heel zijn leven gewoond. Tussendoor woonde hij wel zeven jaar op Helgoland in de Duitse bocht en een tijdje in Australië. Hij had allerlei vakken en werkzaamheden. Van vuilnisman tot schaapherder en houthakker, maar was vooral (internationaal) chauffeur. Als hobby had André biljarten en ging overal mee naar toe met motorcross. En dus die auto’s. Sociaal “Het lag hier altijd vol met troep, eh materialen en gereedschappen,” vertelt zus Riek Sleddens. Ook in de tuin, “want daar betaal ik ook huur voor”, zei André altijd. Zeker sinds ons moeder gestorven is, zat ik net zo veel hier als in Erp waar ik eigenlijk woon. Want zijn eigen kostje regelen, dat kon hij blijkbaar niet. Het was hier de zoete inval, altijd volk over de vloer. André was een levensgenieter en een vrijbuiter. Nee, met vrouwen heeft hij voor zover ik weet nooit iets gehad. Hij was liever aan het sleutelen, met zijn makkers. De laatste drie jaar was hij ziek, hij had mondkanker en het is toen langzaam teruggegaan. Op acht september is hij overleden.” Ook neef Peter Sleddens zat op zaterdag en zondag altijd in de Zijlstraat. “Het was prima om met André samen te werken,” zegt hij. “Hij wist altijd precies hoe iets moest. We hebben samen veel hout omgedaan. Op de centimeter nauwkeurig wist hij hoe een boom zou vallen. Hij was een echte chauffeur met zijn eigen economische manier van laden.” Ongetierig Met een stuk of zeven maten werd er in de garage gewerkt. Op de laatste auto staat ‘I have a dream’. Volgens Jan Strik had hij er alles voor over. “Hij delegeerde, bedacht van alles, kocht spullen en gereedschappen en stond altijd voor je klaar. André was wat ‘ongetierig’, maar op zich kon alles. Hij was ook zeer duidelijk: ja was ja en nee was nee.” Al zijn maten zeggen unaniem dat het heerlijk Tekst: Ad van Schijndel en Toon Konings Foto: Astrid van de Broek André van Padua woonde en werkte de laatste jaren in de Zijlstraat aan een paar bijzondere projecten; het ombouwen van oude auto’s. Het was een echte hartstocht. Hij had assistentie van een man of zeven, ieder met zijn eigen specialiteit. Er was al afgesproken dat de HaDeejer aandacht zou besteden aan deze hobby als de laatste auto klaar was. Die is nu klaar, maar André stierf begin september, en… werd opgebaard in zijn eigen auto. We hadden een gesprek met zijn zus Riek, neef Peter en zijn maten. Levensmotto: stuurmanschap is meesterschap André van Padua laat meer achter dan een herinnering André van Padua en de ambulance De nieuwe pick-up in volle glorie In de stoel is Henk van den Heuvel, links achter hem op zijn knieen is Theo Vermeulen, dan rechts daar achter Jan Bissels, naar links Jan Vermeulen, Peter Sleddens en Jan Strik Lees verder op pagina 27 25 | oktober 2010
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=