13 | juni 2011 De Binckhorst Na enkele verhuizingen hebben Peter en zijn vrouw Rita hun nieuwe fietsenzaak op industrieterrein Het Retsel gevestigd en zijn dealer van Gazelle, Sparta, Cortina en het exclusievere merk RIH, maar ze verkopen ook merken als Batavus en de bekende kinderfietsen als Loekie Kiddy en vele andere merken. Ook de elektrische fiets ontbreekt hier niet en voor allerlei onderdelen en fietsbenodigdheden kan men hier terecht. Peter levert ook fietsen en onderdelen aan zorginstellingen als de Binckhorst en aan De La Salle in Boxtel, die een eigen fietsenwerkplaats hebben. Tandems Eén dag in de week onderhoudt en verzorgt de fietsenspecialist het politie fietsenkorps van District BrabantNoord in Den Bosch. Ook verhuurt Peter nog steeds fietsen, hoewel dit minder is dan vroeger. “Ook aan groepen voor outdoor activiteiten verhuur ik veel fietsen en ik heb zelfs twee aanhangers om de fietsen op locatie te brengen en op te halen,” aldus Peter. “Ook verhuur ik nog enkele tandems en heb ik permanent enkele fietsen bij hotel-restaurant de Leijgraaf staan voor de gasten.” Rita zorgt voor de verzekeringen en registratie en het aanmelden van de elektrische fietsen. Ook spaart Peter zo`n 50 ingeruilde kinderfietsen per jaar op. Die schenkt hij één keer per jaar aan een goed doel in Roemenië. Verder heeft Peter een goede service en staat klantvriendelijkheid hoog in het vaandel. Hij hoopt dat de mensen eens een kijkje komen nemen op de Morgenstond 27 in Dinther. Zó, ze zender wir; de feestdaag. We zitte wir mé z’n alle òn de krintemik mè spijs en de worstebréujkes. We vèine engelehoor in de soep en blinkende riefelkes van kerstslingers komme we over ’n por mónd nog tegen in de vloerbedekking. En netuurluk hebbe we ôk snùw. We spuite snuw op de kerstbom en misskien detter buite ôk wel ’n pekske wittighet lig. Snùw; volges zangeres Keet Boesj hebbe de Eskimoos vijftig woorde vur snùw. Wij houwe ’t int Brabants gewoon be één woord. Snuw is gewoon snuw. Dees feestdaag valle aalt in de winter en mé de kauw blève we dan lekker binne. We stoke de verwarming op en éte ons éige dik òn gebakke fezant en éigesgemakte pap. Samemè femielie of vriendemake we ’t gezellig, trekke ’n fleske wijn ope en buurte wè over ’t afgelope joor en vroage ons èige af hoe ’t ollemol zal gòn mè de kriesis enzo. Want volgend joor hebbe we wir minder te vertere. Mar wel wir meer te asvaltere. Want d’r komme wir weeg bè, aander wege worre bréjer gemakt en we meuge harder rèje. Margoewd, we zulle wel zien hoe ’t ollemol zal gòn. Misskien gòn we wel wir trug nar de ‘goeien auwen tet’. De tet van de gulde. De tet dè we nog mè dees daag bordspellekes dinne. Mè de hil femielie gòn ligge Ganzeborde of Mens Erger Je Niete. Of ’n pùtje skrebbel. Mar nee, d’n tet van skrebbele is vùrbè. We gòn ollemol in de kamer zitte en dan vatte we onzen aaifoon. Urelang gòn we dan nor ’t skerme zitte loere en doen Wordfjoet tege mekare. Wordfjoet is eigeluk skrebbele mar danmè oewe tillefoon. Hil volsksstamme zender tiggeworrig al mè bezig en hebbe ’t op durren tillefoon gedauwnlood van de ep-stoor. ’n Smartfoon noeme ze zo’n ding. Ik docht dè smart int Engels slimbetekende. Mar ik vèin ’t mar ’n stom ding. Ik woogde munèige unne keer òn zo’n spelleke mar ’t stom ding kende ginéén Brabants woord. Door zaat ik dan mè m’n prachtige woorde ès gienswijd, alzeléve, pesjonkele, smeuke, striemel, griebelgrauw en meer van die dinger. Niks kende ’t stom ding! Nee, dan gif men mar ’t bordspel, door kannik gewoon net nerlegge we’k mar wil. Zellefs int Brabants dijalekt. Ik docht òn die Eskiemoos die in hullie iegloos zaate te hauwe mè hun vijftig woorde vur snùw. Zò Wordfjoet die wél ollemol kenne dan? ToKo column Toon Tekst: MIchel van de Wetering Foto’s: Piet van Zutphen Van Beek tweewielerservice terug naar Het Retsel Na vijf jaar bij fietsenzaak Kemps in Schijndel te hebben gewerkt dacht Peter van Beek in november 1980 dat de tijd rijp was om voor zichzelf te beginnen. Hij kocht samen met zijn vader een pandje in Den Dungen. Na 10 jaar verkocht hij de zaak aan een werknemer en kocht hij een huis in Heeswijk-Dinther waar hij opnieuw begon met een grossierderij in fietsonderdelen. Hij verkocht en verhuurde ook fietsen en maakte kabels op maat, waarin hij zich onderscheidde. ’t Is mar ‘n spelleke ‘Misskien gòn we wel wir trug nar de ‘goeien auwen tet’ 17 | december 2011
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=