Tekst: Noortje van Schijndel Foto’s: Trudy van de Wetering Twee kanjers van vrijwilligers bij Brandweerkorps Heeswijk-Dinther Toon Arie Ooit problemen gehad omwerk en brandweer te combineren? Arie: Ik heb een eigen boerderij met varkens en paarden, 35 jaar geleden ook. Het thuisfront moest wel in kunnen vallen als ik weg moest. Toon: Ik werk bij Heerkens Interieur op het Retsel. Daar werk ik al bijna 40 jaar. Ik heb ook al 35 jaar dezelfde vrouw… ik ben eigenlijk best wel honkvast! Wat is het grote verschil met 35 jaar geleden? Arie: Nu doen we meer aan hulpverlening en wegen schoonmaken. Langs het Kanaal is nog wel eens een flinke klapper, maar in het dorp zijn nauwelijks verkeersongevallen. We hebben vroeger een tijd gehad dat alle cafés afbrandden: de Ploeg, de Beugtse Barrier, Kuijpers en de Herberg. Je probeert altijd te redden, maar eigen veiligheid eerst. Als je een dode bijvoorbeeld niet uit de auto wilt halen, hoeft dat niet. Nu wordt er meer over gevoel gepraat dan vroeger. Toon: Dat is een hemelsbreed verschil. Nu zijn er veel meer regels en verplichtingen. We werken met veel ander blusmateriaal en redgereedschap. Waar krijg je adrenaline van? Arie: Als de pieper gaat, probeer je zo snel mogelijk op de kazerne te zijn. Je vraagt je altijd af wat je aan gaat treffen. Toon: Je moet gefocust zijn om bij een melding snel op de kazerne te zijn. Arie en ik zijn allebei chauffeur. Dan heb je een hele verantwoordelijkheid, want er zit dan een man of acht achterin. Niet iedereen is voorspelbaar in het verkeer als wij er met toeters en bellen aan komen scheuren. Welke incident zul je nooit vergeten? Arie: Een grote brand bij Van der Heijden in Veghel. We hebben toen een ‘binnenaanval’ gedaan, die eigenlijk niet verantwoord was. De brand zat toen al overal. Eén keer hebben we een dronken man aangetroffen in een brandend huis. Die lag rustig te slapen. Ook de Pool, die zich verhing aan een boom bij de Aa zie ik regelmatig voor me. Ook meen ik hem soms nog te ruiken. Veel wegen herinneren je aan een bepaald verkeersongeval. Toon: Een verkeersongeval met vijf doden in een weekend zo’n twintig jaar geleden. Ik zit ook bij de WaarschuwingsVerkenningsDienst (WVD). Wij proberen gevaarlijke stoffen te ontdekken bij grotere branden in de regio. We zijn wel ooit in een rare situatie beland. Een echtpaar was nog in een brandend huis in Heesch. De vrouw troffen we zwaar ademend aan op de eerste verdieping. Op de tweede verdieping lag haar man, spiernaakt, dood op de grond. We moesten over hem heen stappen om het huis te verkennen. Dat was toch wel gek.. Zwaargewonden zijn lastiger te bevrijden uit een auto dan doden. Tegenwoordig is er meestal vrij snel een ambulance ter plaatse met pijnstilling. Het is wel een raar gevoel om botbreuken door bijvoorbeeld een broek heen te voelen, als je iemand aan het bevrijden bent. Altijd oproepbaar? Arie: Anderen korpsen nemen tijdens onze feestjes waar. Dan gaan wij een aantal uur ‘uit dienst’. Dat doen we ook voor hen. Toon: Loos alarm is vooral ’s nachts vervelend. Dan ben je binnen een uur weer terug en kruip je koud terug in bed. Onze vrouwen geloven dat we wel weten wat we doen als we opgeroepen worden. Hoe lang ga je nog door? Arie: Zo lang we goedgekeurd worden, mogen we door. Maar we hebben onze langste tijd gehad. We zijn een close en gezellige club en weten wat we aan elkaar hebben. Ook hebben we een mooie kantine. Vroeger gingen we na de oefenavond naar de kroeg. Er ‘moet’ wel meer dan vroeger. Je moet veel oefenen om te staan voor de dingen, die er van je verwacht worden. Toon: Per 1 januari is de brandweer regionaal georganiseerd. We mogen dan zonder bevelvoerder niet uitrukken. Dat is frustrerend! We weten echt wel wat we moeten doen, totdat de bevelvoerder er is. Vroeger was dat geen probleem, maar tegenwoordig zijn er steeds meer regeltjes. De oud-brandweerlieden komen hier nog elke week kaarten. Er wordt ook veel voor de familieleden georganiseerd; met Sinterklaas, Kerst en fietstochten. Als je stopt, zul je die binding missen. Arie en Toon al 35 jaar in vuur en vlam Arie Verkuijlen (61 jaar) en Toon Meulenbroek (56) vieren komende maand het feit dat ze al 35 jaar brandweerman zijn. 5 | november 2011
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=