Vervolg van pagina 21. NIEUWBOUW 15 november 1938 is de grote dag voor het gymnasium. De nieuwe school wordt geopend en hiervoor zijn maar liefst zo’n 130 personen uitgenodigd. “Je leefde in een gesloten gemeenschap”, schrijft Richard Auwerda in 1986 (Omkijken en doorgaan) over zijn gymnasiumtijd in de periode 1938-1944. “ Er was een strak dagrooster dat per minuut voorschreef waar je geacht werd te zijn en wat je verondersteld werd te doen. Veel les, studie, kapelbezoek, weinig recreatie en dan nog grotendeels door te brengen op een voorgeschreven wijze: rondjes lopen op de ‘cour’, verplichte wandelingen onder toezicht. Individuele uitstapjes - alleen met verlof, dus met een geldige reden – waren schaars. Je mocht geen kranten lezen, behalve in de hoogste klas (heb nooit begrepen waar dat goed voor was). Correspondentie stond onder toezicht.” ERKENNING In een docentenvergadering op 9 juni 1953 valt de beslissing om te proberen het Jus Promovendi (erkenning) te verkrijgen en daarmee het recht om zelf de eindexamens te mogen afnemen. Erkenning betekent tegelijkertijd ook dat er geld moet komen voor een gymnastiekzaal en voor vaklokalen (natuurkunde, scheikunde, tekenen), omdat de aanvraag om erkenning alleen een kans van slagen maakt als de school het volledig pakket van vakken kan aanbieden. In 1958 is de uitbreiding van de school met een gymzaal en een tekenlokaal een feit. Frans van Os wordt aangetrokken voor het vak lichamelijke oefening en hij is en passant op het gymnasium ook meteen de eerste lekenleraar. “Norbertus-gymnasium te Heeswijk door rijk erkend”, vermeldt het Brabants Dagblad met een grote kop in de krant. Volgens de krant was de eerste reactie van de rector Oomen op het bericht: “Geweldig. Drie jaar zijn we intensief bezig geweest om de erkenning te verwerven. Heel velen, het is niet mogelijk alle namen te noemen, hebben tips gegeven, werk verzet en offers gebracht, maar de moeite is nu met succes bekroond.” Van het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Dinther ontvangt het curatorium (het schoolbestuur) een felicitatie in verband met de erkenning. “Wij zijn er van overtuigd”, zo schrijft het college, “dat dit met succes zal bijdragen tot hogere ontwikkeling van de jeugd van deze gemeente en van de gehele streek.” BERNRODE In 1960 bezoeken enkele paters van het Damiaan-college in Sint Oedenrode de school in Heeswijk om te praten over een mogelijke samenwerking. De reden is dat het aantal studenten op beide scholen afneemt en de regering op fusies aanstuurt. De onderhandelingen leiden in 1964 tot het besluit om de beide onderwijsinstellingen voor een periode van minstens 50 jaar samen te voegen. Bij de nieuwe school hoort een nieuwe naam is de overtuiging en men schrijft hiervoor een prijsvraag uit. Het levert niet minder dan 131 inzendingen op. De creativiteit is groot, zo blijkt. Een greep: De Witte School, Harten Heer Gymnasium, De Bloeiende jeugd, Gymnasium Vooruit, De Norbianen, Studiebloei, Dambertianum, Hortus Florus en Flos Juventutis. De keuze valt uiteindelijk op Bernrode; een samentrekking van de Abdij van Berne en St. Oedenrode. DE GROTE BUITENWERELD Van nabij ziet student Sjaak van Schijndel het internaat opener worden in de jaren zestig. In 2011 omschrijft hij de veranderingen die hij toen meemaakte als volgt: “Door opkomst van de TV en vanwege de opkomst van de popcultuur en de golf van de massale jeugdcultuur in de Westerse landen kwam de wereld aan ieders voeten liggen, ook binnen de muren van een internaat. Stadse en ietwat inventieve of rebelse internen brachten als eersten de marihuana en hash op het internaatsplein. De bladen als Aloha en Provo gingen van hand tot hand, van lezer naar lezer. Zelfs oude exemplaren werden stukgelezen. De hippiecultuur in de gangen van Bernrode was merkbaar aan de rode of paarse corduroybroeken en soms een rafelige bontjas, lange mannenmanen, baarden, minirokjes, flowerpoweruitingen en Peace-gebaren bij relaxte Puchrijders (externen) met hoog stuur. Dit alles kwam vaak provocerend over, maar was in de kern onschuldig en misschien alleen bedreigend voor een oude orde.” Jarenlang zien de foto’s van de eindexamenleerlingen er hetzelfde uit. Deftige kleding met een stropdas. In 1970 is dat plotseling anders. De leerlingen laten zich vereeuwigen op een muurtje… in spijkerbroeken. VERVROUWELIJKING In 1965 wordt Marianne Arts uit Zaltbommel de eerste vrouwelijke docente en in 1973-1974 zijn er al vier. In 1965 ook besluit het curatorium het gymnasium open te stellen voor meisjes en in september 1966 verschijnen de eersten bij de schoolpoorten. “Daar stonden ze dan”, schrijft docent Louis van de Meerendonk in 1974 bij het twaalf en een half jarig bestaan van het gymnasium naar aanleiding van het aannemen van de eerste meisjesstudenten. Vervolg op pagina 27. ‘DE PATERS EN BROEDERS GAAN WEG UIT DE SCHOOL’ De nieuwe school van 1889 en 1906 De nieuwe school van 1938 25 | september 2011
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=