‘Ik zou het eigenlijk niet weten, want hier in het dorp werkt niks. Je wilt toch graag van de ene naar de andere winkel lopen. Wat je ook verzint, het is voor alles te klein, maar als ik dan toch moet kiezen, dan een winkel met kinderkleding. Ik heb drie kleinkinderen en een vierde is op komst, dus daar zou ik dan wel wat spullen kunnen kopen.’ `Het is me niet opgevallen dat de groenteboer weg is. Normaliter doe ik nooit de boodschappen, maar als ik toch een keer ga, dan houd ik van `one stop shopping`. Voor iets aparts, dat is bijna alles buiten de normale boodschappen, gaan we naar Den Bosch of Veghel. Maar iets van apparatuur zou er wel mogen komen`. Max zou een speelgoedwinkel wel leuk vinden.’ ‘Ik kwam nooit bij de groentewinkel, omdat ik altijd naar de markt ga waar twee groentekramen staan. Op de markt mis ik de man met de fournituren. Is er nu ergens een knoop vanaf, moet ik meteen het dorp uit. De enige etalage die je nu nog in het dorp kunt bekijken, is de boekhandel van de Abdij. Het is hier net ‘Hoe God verdween uit Jorwerd’ van Geert Mak.’ dorPsPRAAT DE GROENTEBOER IS WEG, WAT MOET ER I MICHAEL (40) EN MAX (3) HEESSELS BETSIE VAN DRIEL (62) Tekst: Marijke van Oorschot Omwonenden bekostigen grotendeels zelf dieren-verblijf aan Irenestraat Het hertenkampje aan de Irenestraat is voor veel inwoners van Heeswijk-Dinther een vaste pleisterplaats. Toch is het niet vanzelfsprekend dat dit openbare dieren verblijf deze markante plek in het dorp inneemt. “We hebben het hertenkampje overgenomen van de gemeente en van Bernezorg,” vertellen Yvonne van der Mespel en Nico van Eerd, die beiden pal tegenover de locatie wonen. Buurtbewoners in de bres voor hertenkampje ANNEKE VAN DE RljDT (66) 22 | februari 2012
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=