Bises Anouk ANOUK KESSELEER HEEFT IN MEI 2010 HADEE VERLATEN OM HAAR DROOM TE VOLGEN: HET RUNNEN VAN EEN KLEIN BERGH OTEL IN HET MIDDEN VAN DE FRANSE PYRENEEËN. Mijn naam is Anouk Kesseleer en samen met mijn man René heb ik van 2002 – 2010 met heel veel pl ezier aan de Raadhuisstraat in Heeswijk-Dinther gewoond. Inmid dels wonen we midden in de Franse Pyreneeën. Voo r het begin van het verhaal moeten we echter terug naar 1996. In dat jaar deden René en ik beiden voor onze studie een stage in het Zwitserse Basel. Hier hebben we elkaar leren kennen en na e en half jaar in het buitenland te hebben gewoond, w as het zaadje bij ons beiden gezaaid en geworteld. Terug in Nederland ve rhuisden we naar HaDee, werden lid van de Whoope rs in Berlicum en van de wielersupportersclub Bernheze. Verder werd ik opgenomen in het Bikers MTB-team. We voelden ons helemaal thuis en nooit meer zouden we verhuizen! In mei 2010 h ebben we toch definitief ons geliefde Brabant verlat en om onze droom te volgen. Auberge les Myrtilles is het geworden. Een klein be rghotel in het midden van de Franse Pyreneeën. Vi a internet hebben we het hotel gevonden en bij de bezichtiging was het li efde op het eerste gezicht. De auberge ligt achter in een dal in het dorpje Salau, dat in totaal een kleine 35 inwoners telt. We zitten hemelsbreed 5 km van de Spaanse grens en als we ’s avonds nog een wandeling maken horen we uilen en komen we af en toe een vos en zelfs dassen en vuursalamanders tegen. Toen we het voorlopige koopcontract ontvingen deed het Frans ons duizelen en voor het aanvragen van een hypotheek bij de bank moesten we een bedrijfsplan in het Frans opstellen en dit pe rsoonlijk komen toelichten. Op zo’n moment is 4 jaar Frans van de middelbare sch ool wel wat ‘mager’. Met wat lef en een woordenboek onder de arm is het allema al goed verlopen. Het Frans op schrift is overigens nog tot daar aan toe, maar zoal s het hier gesproken wordt is een ander verhaal. Af en toe staan we nog met onze oren te klapperen. In mei 2010 zijn we dus begonnen met ons pension . René in de keuken en ik op het terras, in de bar e n ’s avonds in het restaurant. Samen doen we de kamers, halen de bo odschappen en doen de was en de strijk. Met 8 twee persoonskamers hebben we van mei tot en met oktober hier met z’n tweeën onze handen vol aan. Het komt er dus op neer dat we in de 6 maanden die we open zijn, voor 12 maanden moete n verdienen. Gelukkig vinden we iedere dag toch no g tijd om er om de beurt met de racefiets of de MTB op uit te trekken. We wonen immers niet voor niets in de bergen en op de fiets kun je hier flink aan de gang. Na het seizoen zijn we dicht en n emen we de tijd om lekker te genieten van de vrijhe id, de natuur en de rust. In deze periode bereiden we ons ook weer voo r op het nieuwe seizoen. Er is altijd onderhoud te d oen: we bedenken nieuwe gerechten, verbeteren de website en zetten wandel- en fietstochten uit die we aanbieden op GPS . Dit jaar richten we ook ons eigen huisje in dat achter de auberge staat , zodat we binnenkort echt een eigen plekje hebben . We zijn in het dorp overigens enorm hartelijk ontva ngen. Iedereen is behulpzaam en geïnteresseerd en zeker nu het seizoen voorbij is hebben we ook de tijd om meer met elkaar op te trekken. Op deze momenten merk je dat er heel veel overeenkomsten zijn, maar ook heel veel (kleine) verschillen. Onze nieuwe leven is onwaarschijnlijk an ders dan wat we gewend waren en is wat ons betreft echt een verrijk ing. In het volgende artikel zal ik jullie hier deelgen oot van maken. ‘Genieten van de vrijheid, natuur en de rust’ Hadeejers over de grens FRANKRljK In de rubriek “HaDeejers over de grens” krijgen jongeren de gelegenheid iets te vertellen over hun verblijf in het buitenland. Wil jij je ervaring en met ons delen of ken je iemand die we kunnen b enaderen? Stuur een berichtje naar: redactie@hade ejer.eu 25 | januari 2012
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=