Esther (39) is geboren in Haarlem en woonde daarna met Bart samen in Eindhoven en was dus altijd al gewend om in een stad te wonen. Bart (41) is geboren in Schijndel en werkte bij zijn vader in de zaak in Dinther bij Beugt Parket, het houten vloerenbedrijf, dat hij inmiddels van zijn vader heeft overgenomen. Samen hebben ze een tijd in Eindhoven gewoond maar Bart moest `s avonds nog vaak klanten bezoeken en daarna terug naar huis. ‘En de A50 was er nog niet, dus dat ging nog niet zo snel als nu,’ aldus Esther. Bart: ‘Ik was pas tegen tien uur, half elf thuis elke avond; dus dat breekt op een gegeven moment op’. ‘We woonden ook in zo'n wijk waar 's morgens iedereen vertrekt naar zijn werk en 's avonds pas terugkeert. Overdag is het uitgestorven en valt er niks te beleven en we hadden al twee kinderen,’ vult Esther aan. Bart: ‘Om die redenen zijn we dus ook verhuisd en vonden dit huis wat ons in het begin helemaal niet aanstond. Maar toen we achter het huis kwamen, dachten we meteen: dit is een mooie plek’. BovenMeeSter ‘Het huis is vroeger van de familie Puijenbroek geweest, maar de meeste mensen kennen het als het huis van ’Mister Puijenbroek’, de bovenmeester van de meisjesschool. Inmiddels hebben we het helemaal verbouwd en wonen hier fijn. Ik had altijd tegen Bart gezegd, als het me na een paar jaar niet bevalt, wil ik wel terug naar de stad kunnen, maar na een week dacht ik al: dit vind ik met kinderen veel leuker en minder anoniem’. Haarlem en Schijndel liggen niet echt naast elkaar. Volgens Esther heeft ze Bart op een bijzondere manier leren kennen.’Ik was met een paar vriendinnen op vakantie in een huisje op Center Parcs en naast ons zaten negen neven in een huisje en je raadt het al: aan een van die neven ben ik blijven plakken’. Tijn heeft een maand op voetbal gezeten, maar daar lagen zijn talenten niet en nu zit hij met Nova bij zwemvereniging Gorgo en Jitte zit momenteel op fitness. Bart zwemt in Veghel en heeft als hobby drummen. Esther heeft naast haar werk als moeder en huisvrouw een eigen fotostudio waar ze vooral kinderen fotografeert aan huis, maar ook op locatie. Daarnaast fotografeert ze ook modellen, maar dit meer als hobby. Verder doet ze aan sport en nu ’effe niks’. pluS en Min - Ten opzichte van de stad is hier vooral heel veel rust. - Leuk dorp met genoeg activiteiten en winkels en ach de stad is niet ver weg. - Een heel groot zwembad zou fijn zijn maar niet rendabel denken ze. - Ze missen af en toe wel eens een gezellig terrasje. - Leuke mensen. - Zwaar verkeer door het dorp, echt tijd voor de ontsluitingsweg. Inmiddels wonen Esther en Bart Oerlemans met hun drie kinderen Jitte (14), Nova (11) en Tijn (8) al weer bijna 9 jaar in Dinther en het bevalt hun prima. In hun mooie verbouwde huis aan de Kerkstraat waar vroeger Mister Puijenbroek woonde, hebben ze hun draai wel gevonden. Een reden om terug te gaan naar de stad is er dus niet. Tekst: Michel van de Wetering Foto's: Astrid van de Broek column Henk Import over Hadee Dit stukje schrijf ik in de eerste week van januari. De jaarwisseling heeft onlangs plaatsgevonden en ik ben nog de hele dag tegen iedereen “zalig nieuwjaar” aan het roepen. Je hoort dat tegenwoordig amper nog en ik word telkens raar aangekeken, maar voor mij is het een traditie die bij de Brabantse cultuur hoort. “De beste wensen”, hoor ik bijna iedereen zeggen, maar wat ‘de beste wensen’ zijn of wat ze mij dan toewensen is voor mij een raadsel. Nee ‘de beste wensen’ is een volkomen nietszeggende uitdrukking. Willen ze daarmee eigenlijk zeggen, “ik wens jou het allerbeste”? Ik weet het niet, maar ‘ik wens jou het allerbeste’ is geen specifieke nieuwjaarswens en kan, het hele jaar door bij diverse gelegenheden gebruikt worden. Nee, dan vind ik ‘gelukkig nieuwjaar’ al een betere nieuwjaarswens. Maar het allermooiste blijft ‘zalig’, omdat dat veel meer is dan gewoon ‘gelukkig’. Volgens van Dale is ‘zalig’: in de hoogste mate gelukkig. “Een zalige tijd, tussen vijftien en twintig, als het leven open gaat”, schreef Van Schendel eens. ‘Zalig’ is ook: in de hoogste mate aangenaam, heerlijk (bijvoorbeeld dat geeft een zalig gevoel) of in de hoogste mate lekker (zij kookt zalig). En als je een jong stelletje, na de eerste huwelijksnacht, vraagt “hoe was het?” zullen ze nooit antwoorden met “gelukkig”. Nee, dan zeggen ze eerder “záááálig!” Dus een ‘zalig nieuwjaar’ is voor iedereen het hoogst bereikbare. Tenslotte: De Idop initiatiefgroep wil de eigen ‘nestgeur’ van Heeswijk en Dinther weg hebben. Nou ja, de ‘nestgeur’ van Heeswijk kon beter, maar die van Dinther vind ik zalig en moet dus blijven. En … Heesch bij Oss zou ook zááálig zijn. Henk Habraken Zalig 7 | januari 2012
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=