Tekst: Rene van der Pas Foto’s: Astrid van den Broek Juf Tineke en juf Anneke nemen na ruim 40 jaar afscheid als leerkracht Energie krijgen van een klas vol kinderen Het was een bewuste keuze. Op de lagere school wisten ze het al. Juf worden. Het werd hun passie. Tineke van Schijndel (61) en Anneke van Beusekom (61) sluiten nu een belangrijke periode in hun leven af. Na 41 (Tineke) en 42 (Anneke, met tussenposes) jaren onderwijs gaat dit boek voor hen dicht. Een dubbelinterview over passie en plezier, de vele vernieuwingen en het naderend afscheid. Anneke begon haar carrière in 1970 bij de Maria Bijstand School in Schijndel. De katholieke kerk had in deze tijd nog een behoorlijke vinger in de pap in het onderwijs. ”Ik had een sollicitatiegesprek met drie zusters. Op 16 juni was ik geslaagd en de 17e kon ik al beginnen. Ik moest ook een proefles muziek geven. De pastoor wilde dat graag om te kijken of ik goed genoeg zou zijn om het kerkkoor te gaan leiden. Dit laatste is er nooit van gekomen.” Tineke begon in 1971 bij de Mariagaarde in Boekel. “Na Boekel solliciteerde ik naar een baan in Boxtel. Na de sollicitatie kreeg ik nog een gesprek met de pastoor. Of ik wel katholiek genoeg was. Ik werd wel aangenomen. Iedere dag werd er begonnen en afgesloten met een gebed.” Prettig Gedrevenheid, plezier en passie, dat is de rode draad. Iedere dag met plezier naar het werk. Werden ze die kinderen nou nooit eens moe? Tineke:”Gemiddeld zitten er bijna dertig kinderen in de klas. En dat maakt het werk inderdaad behoorlijk intensief. Als je inzet gepaard gaat met enthousiasme en passie dan blijft het plezierig. In al die jaren heb ik alle klassen gehad. Ik vond groep drie, vroeger de eerste klas, geweldig. Je gaat ze leren lezen en schrijven. Dat leren ze dan van jou! Dat vond ik heerlijk en daar was ik ook trots op. Op een bepaald moment worden de kinderen ouders en de ouders grootouders. Als ze dan hun kind naar school brengen en het geeft hen een veilig gevoel, die waardering geeft je toch de bevestiging dat je het goed hebt gedaan. Dat geeft je een fijn gevoel. De laatste jaren stond ik niet meer voor de klas. Als Interne Begeleider had ik samen met een collega de coördinatie van de zorg binnen ’t Palet. Een adviestaak naar collega’s om samen een probleem op te lossen waar ze alleen niet uitkomen. Onderwijs is veel complexer geworden. Het blijft niet alleen bij de leerstof. De sociale en emotionele ontwikkeling van het kind zijn net zo belangrijk. Kinderen moeten zich prettig kunnen bewegen binnen de school. Leren hoe ze met elkaar om moeten gaan. Geen last zijn voor de ander. Ze moeten zich kunnen en durven uiten.” Een geheel Anneke: ”Samen zijn we verantwoordelijk en ook de kinderen denken mee. Het is goed om ze die verantwoordelijkheid te laten voelen. Dat ze zich de vraag stellen of ze een ander kind kunnen helpen, op school maar ook daarbuiten. Met de Actie Adoptie leren ze ook wat te doen voor een ander. Projecten steunen in het buitenland. Vroeger was het lesgeven totaal anders. Lees verder op pagina 11 Je gaat ze leren lezen en schrijven. Dat leren ze dan van jou! Dat vond ik heerlijk en daar was ik ook trots op. 9 | juni 2012
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=