column toon Ik ben nie zònnen tuinman. Al dè gehaffel mè zèujkes, plèntjes en veul geskoefel, dè vèin ik minder. Mè unnen tuin ist ’n arig iets. Zonder dè ge d’r iets vùr hoeft te doen, groeit er venalles. Mar dè noeme we dan onkruid en op één of aander menier wille we dè nie; dus dè moeter ùt, zò noddig mè geweld. ’t is net tege ’t kreps in. in’t nederlands noeme ze zo’n tegestrijdigheid ‘n ‘paradox’. Want ‘t grèij wè ’t allerbeste groeit in oewen tuin, dè moet er nou krèk ùt. Zo keek ik in unnen gróte tuinwinkel nar wè plèntjes. Die noeme ze dan afrikaantjes. Mar die komme net zò min ùt afrika ès m’n klompe. afrikaantjes komme ùt Meksiko, dus ge zot ze béter Amerikaantjes kunne noeme. Afrika is heel èrm. Afrika li vol mè ontwikkelingslande ôk wel derde wirreldlande genoemd. afrika is groot en ’t ister nog licheluk erges òrlog. toch èster in ’n derde wirreldland òrlog is, dan hebbe we ’t toch nie over ’n derde wirreldòrlog. Bè ons op ’t wèrek werrekt unnen afrikaan. en hij is zò zwart ès ’n kaggelpèèp. ok dè vèin ik eigeluk mar eigenarig. Want ès ’t hier heet is, dan doe ik ’t liefst iets wits òn want dè is minder heet. Mar in Afrika ist altet gruweluk heet en toch is alleman door zwart. Dè moet toch nie te hauwe zen zo mè diejen Afrikaanse zon op oewen zwarten toekes. Mar hij hi me wel is verteld dè de miste Afrikaanse manne hauwe van vrouwe mè flink wè vlis op d’r botte, zogezeet. Doar moes ik ôk wir over noadenke want dès òk al zowiets. Hier hebbe we éte zat, en de miste kèrels hauwe van slanke vrouwe. In Afrika is alted te wèndig éte en toch wille ze dikke vrouwe. Dès toch eigenarig wanne? “Dikke bille,” zinnie, door hauwe ze van. Hoe vrimd is dè dan dè we dè hier juist nie wille hebbe. Denk mar is òn amanda Marchildon, de winnares van ‘holland’s next model’. ontslage weges te dikke bille. Zè hi moatje zesendertig en dè is unnen ùmtrek van ongeveer vèfenzestig sentimeter. Dès krek de ùmtrek van men soepburd. Mar nog zi me dè nie zo veul. Zodoende mar efkes wè gegoegeld en noa ’t bekèke van amanda’s bille von ik ’t zat meej valle. Mar ik geef wel toe, ’t piepklèin dingeske dèsse òn d’r achterwèrek ha, zaat wel erreg strak. toko Achterwèrek op de vurgrond “Dikke bille” vervolg van pagina 11 Danseres in de lente Schilderij, Leonie Dekker met een plein zo kaal - het zand verstuift in een wervel van zon en wind met langs de muren afgekloven takken – met de wegen kaal - het riool verzinkt in de grijze trottoirs en voetgangers kruisen uitlaatgassen – met de daken kaal - de pannen glanzen afgevreten door de mossen antennes vangen uitgekookte beelden – met de mensen kaal - in de hoofden krioelt zinloze consumptie in het netwerk van verloren passies – is het tijd voor nieuwe geuren, moeten de pleinen bevrucht met ander versgevonden water, de wegen bestrooid met rozen en mogen de huizen hun goten versieren met de lust van de morgen en in jouw tuin danst de lente mij tegen met de donkerrode kleuren van de lichtzinnige middag die bol staat van nieuwe passen; jouw hand op mijn schouder schildert een wereld van verlangen, liefde en geluk. Ad van Schijndel 13 | maart 2012
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=