Vanuit een centrale plaats werden radioprogramma’s vanuit Hilversum doorgegeven. Men hoefde niets aan te schaffen als een luidspreker en een volumeregelaar. Later werden er ook, één uur per dag, platen gedraaid. Er was een benzinestation en André reed ook taxi. In 1938 trouwde hij met Gerarda van Erp en nam de zaak over. Zijn twee zussen Marie en Jaan, die tot die tijd ook in de zaak waren, trokken zich terug. November 1939 stierf, op de leeftijd van zeventig jaar, de stichter van de zaak Janus Habraken. Hij had goed zaken gedaan. In 1937 al werden zijn eigendommen overgedragen aan zijn kinderen. De winkel en woonhuis aan André, het huidige perceel Torenstraat 15 aan Marie, en het dubbel woonhuis, huidig Torenstraat 11 en 13 aan Jaan. oorlogsjaren Een leuke anekdote. Eind 1941 werden door de Duitsers alle radio’s in beslag genomen. Ook drie radio’s uit de winkel. André stuurde de rekening naar ‘Der Reichskommisar für die besetzten Niederländische Gebiete’, Dr. Arthur Seyss-Inquart. De radio’s werden betaald! Op 26 september 1944 was een geallieerde aanval op de nog in Dinther aanwezige Duitsers noodlottig voor de kleine Cornelia Catharina Heijboer, nog geen jaar oud. De familie Heijboer woonde in de aangepaste garage van André. De garage kreeg een voltreffer en de winkel werd vrij ernstig beschadigd. De auto was in de oorlogsjaren al opgedoekt wegens gebrek aan benzine. Ook de benzinepomp stond al die jaren leeg, en verdween ook na de oorlog. Het gezin Habraken had tijdelijk onderdak onder andere in Loosbroek. Eind oktober was de winkel weer open. De jaren vijftig waren moeizaam. André moest uit armoede diverse baantjes aannemen. Verwarmingsstoker op de RK meisjesschool te Dinther, rondgaan voor de Raad van Arbeid, en een baantje als elektricien. Gerarda en dochter Jo deden de winkel. Jo heeft mede in de zaak gewerkt tot haar huwelijk in 1964. ‘Éfkes nor andréje’ Eind 1966 komt Henk in de zaak: ”In 1968 hebben we de winkel met een verbouwing uitgebreid, zonder vergunning. Burgemeester Breukel kwam de zaak heropenen, kreeg een paar borrels en vond het al lang goed. In 1974 ben ik getrouwd met Maria en kort daarna heb ik de zaak overgenomen. Wij zijn gaan wonen in de verbouwde ruimte boven. Vader en moeder konden gewoon beneden blijven wonen. En al waren ze officieel uit de zaak, ze bleven er nog steeds werken”. In plaats van A Habraken werd de officiële naam nu André Habraken. “Het was in de volksmond altijd ‘efkes nor Andréje’, dat wilde ik niet veranderen, dat was bekend voor de mensen. We hebben altijd flink te werken gehad. In 1975 hadden we zo’n vijftig leveranciers. Het is wel eens gebeurd dat Maria onze Bart ’s middags in de box zette en hij er ’s avonds slapend en wel er pas weer uit gehaald werd. Een bloemetje gaan halen met Moederdag kwam er niet van, of het moest na sluitingstijd gebeuren.” kleine middenstand Een geschiedenis van ondernemerschap, maar zeker ook van anekdotes. Zoals dat echtpaar dat bij André voor advies kwam, hoe hun vijftig jarig huwelijk in te kleden: “Dat vrouwtje praatte maar en praatte maar tegen vader. Toen haar man ook nog wat wilde zeggen, draaide ze zich om en zei kortaf ’Hout oewe mond ès ik mè Andréje ont praote ben!’ Vader had ook humor. Een vrouw wilde weten wat een vaas kostte, die wat hoger in het schap stond. Ze kon de prijs niet zien.’Wè kost die, André?’ Vader: ’Moek oew soms oplichte?’. Er kwam een dame een panty kopen, ze had nogal haast, en trekt de panty in de winkel aan. Dat zijn toch mooie dingen. We zijn nog lang op zondagmorgen open geweest. Konden de mensen na de mis nog even binnenlopen. De kleine middenstand is nu verleden tijd. Vroeger zat hier van alles in de Schoolstraat. Drie sigarenwinkeltjes, Anna van Heesch, Jacobs en Jan de Visser. Slagerij de Laat, Swinkels met huishoudelijke artikelen. Twee kleermakers, Jan Gordijn en van Iperen. Jan de Laat (Jan Broj) had een smederij en fietsenwinkel. Smid van Gerwen en kapper van de Akker. En van latere datum Ben Smits met zijn kousenwinkel, Traa, bloemenzaak Trix, doe-hetzelf zaak van Piet Hendriks. Tonny Jacobs met visbenodigdheden en doe-het-zelf zaak. Veel aanloop. We verkochten ook vuurwerk. Daar stonden de klanten dan soms boven te kijken met een sigaar of sigaret aan. Daar deed niemand moeilijk over. En in de jaren zestig waren fotokaarten van filmsterren een rage, Brigitte Bardot, James Dean. Vervelende dingen zijn er niet veel voorgevallen. En de criminaliteit is pas iets van de laatste tien jaar. Een keer ingebroken en een keer geld weggenomen uit de kassa.” ‘nie mèr muug’ “Nu zit ik toch achteraf, buiten het centrum. Toen in 1994 het nieuwe gemeentehuis er kwam kreeg ik de kans om me daar te vestigen. Maar de oppervlakte was te klein. Het jaar daarop kon ik de ruimte huren waar nu de Marskramer zit. Maar toen werd Maria ziek. We hebben goede tijden gehad met de zaak. Nu niet meer. ‘Ik wor nog nie mèr muug, al hèddet gèère’. Misschien zou een koffieshop nog wat zijn. Ik ben nu 67. ‘TIS MOOI GEWIST’ zaterDag 3 noVemBer begint de opHeffings uitVerkoop bij: andré Habraken Luxe artikelen, Huish. Artikelen Speelgoederen, Parfumerieën Byouterieën, Schrijfbehoeften, enz Tekst: Rene van der Pas Foto’s: René Kuijs Janus en André Habraken 21 | oktober 2012
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=