Oh Jozef, nog krek inter Oh Jozef, ge moest van Nazareth nor Judea over laand, en dè waar 155 kilométer wijd; ge wist wel de weg, dè is wè vur oew pleit, mar mè unnen ezel, dè valt dan nie mee, ja. Ge moest vrouw en keind in gon skrève, dè ha Quirinius uit Syrië zó gezit, en ongetrôwd zwanger, dè’s skaant, dan ist nie wit, mar gè wôt Marijas alted trôw blève. Ge hat oew èige netjes in Betteljem oangemeld, mar in ginneninne herberg móde door binnen; ok oew durske rakte toen hôst buiten zinnen, want ze waar al zowè uitgeteld. In onzen ted, oh Jozef, ist nog krek inter: hil hordes zen uit Syrië al weggetrokke, hen de pèst oan al die ôrlogsbrokke en hope op nèj onderdak nog vur de winter. Ok dè vrouwe zonder kraamhulp moete bevalle, hopelek in ’n kamp of erges in ’n auw schuur, makt vur hullie ‘t léve bitter en zuur, want d’r zen ècht vuls te wenneg schoapestalle. En wôr ze vluchte over wôter of over laand, ligge gin herders snaachs in ’t vèld, lôt ston dètter driej kunninge komme oangesneld mè éte en drinke in allebèj d’r haand. In twiduzend joor, oh Jozef, hen we wenneg geleerd: de wirreld is nog lang nie fesoenlek ontgonnen, d’r is veul èrmoei, mar nog meer kenonnen en zonder pepiere worde kèjhard buite gepeerd! Ad van Schijndel Kerstgedachte Kerstmis kan niet zonder een stal en daar omheen velden met schapen, een os en een ezel. Stille nacht blijft overal gezongen. Engelen fladderen wat rond, Maria, Jozef en kind vormen het centrum, wat herders er omheen en wat verder weg nog de drie wijzen. Iedereen tekent met eigen gevoel die plaats midden in de winternacht waar engelen het nieuws verkondigen en de verbinding zijn tussen hemel en aarde. Een hulpeloos kind staat in het middelpunt met zijn moeder Maria. Maria baart, ze wikkelt, ze legt het kind in de kribbe, ze bewaart en denkt na. Jozef staat vaak wat afgewend, in de schaduw. Bevangen door vertwijfeling: wat van dit kind te denken en wat zal er van Hem worden ? Herders, ze zijn de eerste getuigen, niet de machtigen of schriftgeleerden. Herders zijn eenvoudige mensen. Als wachters lagen zij bij nachte in het veld. Zo bleven zij symbool van bedachtzaamheid en trouw. Drie Koningen zij komen van verre; de wereld van alle kleur loopt te hoop Wij komen tezamen om het nieuwe leven te vieren. De wereld komt samen om een nieuw begin te maken . Komt, laten wij die wereld meemaken. Komt laten wij het uitzingen, het bijzondere verhaal van ‘Stille nacht, heilige nacht’. D. Hendrickx o.praem. Kerstgedichten 38 | d’n HaDeejer
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=