Iedere dag een nieuw leermoment Over de grens Cambodja Ik zal eerst wat meer vertellen over de school. Op deze school wordt gratis Engelse les gegeven aan kinderen en jongeren van 4 tot en met 25 jaar. Deze lessen kunnen ze volgen naast hun reguliere school. Er zijn 3 outdoor classrooms, met een whiteboard in iedere klas. Deze school wordt volledig onderhouden door fundraising. Dat wil zeggen dat alles afhangt van giften en donaties. Omdat er helaas niet voldoende geld binnen komt om echte schoolspullen aan te schaffen, wordt er van de kinderen verwacht dat ze zelf zorgen voor een schriftje en een pen. Dit wil dus zeggen dat alles op het bord geschreven moet worden, en alle kinderen, hoe jong ze ook zijn, alles moeten overschrijven vanaf het bord. scHokkenD Mijn eerste dag op het project, was behoorlijk schokkend. De klassen zijn erg klein en worden gescheiden door een paar bamboestokken met wat houten planken ertussen. De 3 klaslokalen samen zijn misschien net zo groot als één klaslokaal in Nederland. Als ‘echte’ juffrouw was dit een behoorlijke schok! Zo’n kleine lokalen met in verhouding erg veel kinderen. Tja, dat is heel wat anders dan in Nederland. Door de grote verschillen met Nederland, vond ik het de eerste weken moeilijk om mijn draai te vinden. Maar door alle lieve kinderen en lieve leerkrachten die mij het gevoel geven dat ze blij zijn dat ik er ben, zit ik nu helemaal op mijn plek. In de ochtend geef ik les aan ongeveer 10 kinderen van 10-17 jaar oud. Het aantal verschilt per dag, omdat de kinderen niet verplicht zijn om te komen. Maar de kinderen die komen, zijn meestal erg gemotiveerd en willen graag leren. Door het gebrek aan materiaal, is dit soms lastig en is het echt ‘handen en voeten werk’ om dingen uitgelegd te krijgen. Maar omdat ze zo leergierig zijn, en een lokale leerkracht erbij is die het kan vertalen, heb ik iedere ochtend een voldaan gevoel. En het leuke is, deze kinderen proberen mij ook Khmer te leren. Behoorlijk lastig, maar dan begrijp ik des te beter hoe moeilijk het voor hen is om Engels te leren. ruMoerig In de middag ondersteun ik de lokale leerkracht, omdat we dan de jonge kinderen, van 4-10 jaar hebben. Gemiddeld hebben we dan zo’n 45 kinderen. Maar ook dit verschilt per dag. Het is dan behoorlijk rumoerig, en voor mij ook erg lastig communiceren. De kinderen kunnen eigenlijk nog geen Engels, dus ze praten in Khmer, maar helaas kan ik dat niet verstaan. Dus met makkelijke Engelse woorden en veel handgebaren probeer ik hen dingen duidelijk te maken. Als het me niet lukt, dan schakel ik de lokale leerkracht in, die me dan helpt. Ook deze kinderen moeten al schrijven, zowel in het Khmer als in het Engels. Maar omdat deze kinderen nog jong zijn, is hun spanningsboog nog niet zo hoog en zijn sommigen snel afgeleid. Hier besteed ik nu veel aandacht aan, en ik probeer mijn leerkracht ook aan te geven wat misschien anders kan of waar ze op moet letten. Dit neemt ze gelukkig goed op en gaat hier dan ook meteen mee aan de slag. Ik zie hierin dus al zeker vooruitgang. Alhoewel het een hele moeilijke start is geweest, kan ik nu met volle teugen genieten en probeer ik mijn kennis en ervaring te delen met de leerkrachten. Iedere dag is een leermoment voor de kinderen, de lokale leerkrachten, maar zeker ook voor mij! Ik ben heel benieuwd wat me de komende weken nog te wachten staat:) De 25-jarige Lotte Bongers uit HaDee doet vrijwilligerswerk in Siem Reap, Cambodja Op 13 oktober j.l. ben ik mijn grote avontuur begonnen: ‘Vrijwilligerswerk doen in Siem Reap, Cambodja’. Ik zal hier drie maanden gaan werken op New Bridge For Cambodia Organazation. Dit is een kleine school in een klein, armoedig dorpje, Veal Village, Kok Chok Commune, net buiten Siem Reap. d’n HaDeejer | 41
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=