d’n HaDeejer | 11 De gulle lach In 2005 schreef Mark al een synopsis voor ‘Godfather’. Daar is toen niets mee gedaan omdat de Kersouwe een andere koers volgde met bekende bestaande stukken. Nu kreeg hij een nieuwe kans. Mark: “Ik wilde van het begin af aan meewerken: de verhaallijn, de personen enz. én ik wilde een stuk waarom te lachen viel. En dan wel de gúlle lach! Het gaat me meer om situaties dan om de tekst alleen. Hoe krijg je de lach in je voorstelling met situaties, met kleine dingetjes? Daar gaat het me om. En dat zit natuurlijk ook in de regie. Het moet een naam hebben. Eerst was dat ‘Godfather’ en ook in ‘The Godmother’ zijn die thema’s verwerkt zoals trouw aan de eigen idealen en beloftes, maar ook aan de eigen familie. En situaties waardoor mensen in de knoop komen met hun eigen ideeën.” Winfred van Buren Mark van de Veerdonk heeft het stuk geschreven samen met Winfred van Buren, die helaas niet bij het gesprek aanwezig kon zijn. Samen hebben ze een synopsis geschreven voor ‘The Godmother’, waarbij ze veel hulp gehad hebben van Adri van den Brand. “Winfred is een ervaren toneelschrijver,” vertelt Mark, “die werkt vanuit een structuur, vanuit duidelijke lijnen. Ik was meer voor de bizarre invallen. Tien keer zijn we bij elkaar geweest in Dordrecht en hebben daar zitten bekvechten in het volste vertrouwen naar elkaar. Toen hebben we los van elkaar ieder tien scènes geschreven en daarna werd het ‘hakken naar elkaar’. Er is bijvoorbeeld een hele scène gesneuveld.” Ommerta De overeenkomst met The Godfather is de plaats Sicilië, de maffia en de families. Een clandestiene wapenhandel staat tegenover een goksyndicaat. Verder is het een compleet eigen verhaal geworden. Over de inhoud wil Van de Veerdonk niet zoveel kwijt. “Het is een stuk: Paris Hilton meets Don Corleone. Liefdesrelaties spelen een rol en dromen, idealen, ambities en trouw aan de familie op allerlei manieren. Er is strijd, er zijn aanslagen en er wordt geschoten. Verder zijn er complottheorieën en misverstanden. En de Italiaanse ‘ommerta’ is erg belangrijk. Dat wil zeggen: je moet zwijgen als het graf. Speciale rollen zijn er o.a. voor Domino di Rossi en Camilla, een durske dat snel bijleert. Het is eigenlijk een mannenwereld waarbinnen een vrouw terecht komt. Er zijn veel verkleedpartijen en grote massascènes zoals een begrafenis, een vergadering van heel de familie en een strandscène. Plus een verrassend einde.” Snelheid Volgens Mark wordt het een spektakelstuk met inhoud: “Er moet veel te zien zijn. We moeten niet de kant op van de musical met liedjes en dansjes. Je moet doen waar je goed in bent, en dat is spelen. Ik ben eigengereid en heb zelf voorstellen gedaan over het decor en de muziek. De Italiaanse sfeer moet over de top. Door Winfred zijn nog enkele liederen geschreven,maar dat was niet helemaal mijn idee. Het gaat mij om snelheid, timing, tak-taktak! Het stuk duurt twee uur en een kwartier. Laat het eens spelen in een half uur: rammen, dat werkt humoristisch. Massale scènes horen bij de Kersouwe, dat is een uitdaging. Kleine rollen zijn dan grote rollen want elke reactie is van belang. Het eist wel veel van de spelers en dus ook van de regie.” ‘Ik wilde van het begin af aan meewerken: de verhaallijn, de personen enz. én ik wilde een stuk waarom te lachen viel’
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=