d’n HaDeejer | 27 Vervolg van pagina 25 mensen. Het gevolg is nu dat we sociale woningbouw voor onze dorpen de komende 5 jaar (of langer) wel kunnen vergeten. Er kan geen huis meer gebouwd worden. Het geld is op! Alleen voor managementsalaris is nog geld (de directeur van de Kleine Meierij krijgt € 202.321,-- per jaar, zie jaarverslag 2011. Dit ondanks het feit dat de organisatie geen spijker meer heeft om de kont te krabben.) We moeten zorgen dat we zelf weer de zeggenschap krijgen over de vraag of er op de plek van Ter Weer gebouwd mag worden of niet. We moeten dat niet laten afhangen van speculanten en onverantwoordelijke managers. We moeten weer zelf invloed kunnen uitoefenen. Dat zou ook een zorg van de inwoners van Heeswijk-Dinther moeten zijn. Onderwijs Toen Heeswijk en Dinther nog invloed hadden op het onderwijs dat aan hun kinderen werd gegeven, werden de bestuursleden van de scholen gekozen door de ouders en de leerkrachten van die scholen. Maar in het kader van groot-groter-grootst is de zeggenschap over onze scholen uit onze dorpen verdwenen. Ik heb de afgelopen week aan 12 ouders van kinderen van Heeswijkse en Dintherse basisscholen gevraagd of ze één bestuurslid konden noemen van de school waar hun kind op zat. Niet één naam kon men noemen. Sterker nog: vrijwel niemand wist waar dat bestuur zich bevond en hoe het in elkaar zat. De meeste dachten dat er wel een Stichting boven zou staan, maar niemand wist het zeker. We moeten weer zeggenschap krijgen. Dan kunnen we alle bovenschools en ander management terugsturen naar het eigenlijke werk: goed lesgeven aan onze kinderen. De beslissingen moeten terug naar onze gemeenschap. Dat zou ook een zorg van de inwoners van Heeswijk-Dinther moeten zijn. Verzorging Huisartsen, wijkverpleegkundigen en bejaardenverzorgsters hebben jarenlang gedaan wat ze moesten doen: zo goed mogelijk waken over ons lichamelijk welzijn. We kenden de mensen waar we op moesten vertrouwen persoonlijk, we konden ze aanspreken en onze zorgen voorleggen. Maar in het kader van groot-groter-grootst zitten we nu opgescheept met een organisatie die niet alleen voor Heeswijk en Dinther zijn diensten moet verlenen, maar met 25 aan elkaar hangende BV’s en Stichtingen voor honderdduizenden Oost-Brabanders van Bergen aan de Maas tot Heusden. Een ongelooflijke hoop tijd en geld gaat zitten in managers (resp. € 211.082, € 213.101 en € 150.876 per jaar, zie jaarverslag 2011) en in bureaucratische structuren, waarbij de verplegende 3,28 seconden mag doen over het steunkousen aantrekken waarna de verzorgende komt om in 9,16 seconden de haren te kammen. En het ligt niet aan al die vrouwen die hun stinkende best doen om er nog iets van te maken. Maar we hebben ons onze eigen zorg laten afpakken. Terug ermee! Een organisatie als Buurtzorg komt nog het dichtste in de buurt van wat menselijk handelen is. Dat zou ook een zorg van de inwoners van Heeswijk-Dinther moeten zijn. Gemeentes In 1969 konden Heeswijk en Dinther niet zelfstandig blijven bestaan. Een gemeente van 10.000 inwoners was toch wel nodig om goed te kunnen functioneren. 25 Jaar later was een gemeente van 10.000 inwoners te belachelijk om over te praten. Als de donder moest er worden samengevoegd en bijeen geveegd. En wij moesten een Bernheze-gevoel gaan ontwikkelen, net als Middelrode een écht St.Michielsgestel-gevoel moest zien te krijgen. Nu zijn we weer 20 jaar later. In het kader van groot-groter-grootst moeten we opgaan in een gemeente van tenminste 100.000 inwoners, want (U begrijpt het al) als je minder inwoners hebt kun je absoluut niet functioneren. De politieke banenmachine draait volop! Dat zou ook een zorg van de inwoners van Heeswijk-Dinther moeten zijn. Tot slot Waar hebben we het nog niet over gehad? De banken, de verzekeringen, de supermarkten, de megastallen, het samenvoegen van de provincies, de bedrijven, Europa en nog vele, vele andere onderwerpen die te maken hebben met het groot-groter-grootst-syndroom. Beste lezer! U had misschien het vermoeden dat al deze groot-groter-grootst-bewegingen alleen en uitsluitend voor úw welzijn zijn gedaan. Nou, dan had u het mis. Er zijn een aantal mensen heel goed mee en weer anderen gewoon goed. Maar u hoort daar zeker niet bij! Wij moeten weer vooruit naar de menselijke maat der dingen, naar zelfbeschikkingsrecht, naar overzicht, participatie, naar zeggenschap! Wat ons overkomt is geen natuurramp. We hebben het zelf gedaan of op zijn minst toegelaten. Daarom kunnen we onze rechten ook weer terugveroveren, weer zelf verantwoordelijk zijn voor ons welzijn. Dat zou een grote zorg van de inwoners van Heeswijk-Dinther moeten zijn. Het is allemaal waarschijnlijk te groot en te veel voor de Stichting Actief Burgerschap HD. Die doen hun werk uitstekend aan de basis. Maar als deze ontwikkeling voor de inwoners van Heeswijk-Dinther geen zorg is, dweilt de Stichting met de kraan open. Dan moet er elke keer ingegrepen worden, gerepareerd, hersteld, aangepast omdat aan de bovenkant afgebroken wordt wat aan de onderkant moeizaam in vele jaren bij elkaar is gesprokkeld. ‘Er is meer dan genoeg om aan de behoeften van iedereen te voldoen. Er is veel te weinig om aan de hebzucht van iedereen te voldoen.’ (Mahatma Ghandi)
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=