d’n HaDeejer | 15 D’r zen zo van die dinger wor ik nojt bè stilstò. Zo laas ik bevurbild ’n stukske van Wouter Klootwijk. Hij skreef dettie unnen mens in de winkel zaag die d’n tet bèhiel van ’n kookwekkerke. Mè zunne lòzzie controlere of dè de ingestelde tiejn minute ôk wel precies tiejn minute ware. Ok docht ik aalt, dè ès ik ziek waar, dè ik dan in bed moes blève en somwèlle ’n pilleke of ’n drènkske vatte. Of in’t ergste geval nar ’t ziekehuis. Mar kenneluk zen d’r meer meniere ùm béter te worre, wor ik nojt stil bè heb gestòn. Want bè ziekehuis Bernhove zender tiejn gróte keijer nergelit dur unnen kunstenaar. Die Keijer komme ùt Finland en zen ’n onderdeel van unne natuurtuin. Ik wies ’t nog nie, mar ’t skent dè ge sneller béter word in ’n netuurluke ùmgeving. De volgende keer ès ik ziek ben, dan vroag ik d’n buurman of dettie m’n bed in ’t bos wil zette. Tusse de bèum en de ikhoorntjes ben ik dan veul irder béter, ès tuis in m’n bed mè ‘n kùpke boejon en ’ne kruiswoordpuzzel. Mar ikhoorntjes hebbe ze nou bè ’t nèj ziekehuis ôk vort. 21 stuks ùm precies te zen. Mar op ’n fotooke in de krant zaag ik dè die bisjes d’r nie zo gezond ùt zaage. Ze zen nameluk spierwit. Ik kan nie geleuve dè ik vlugger béter wor van ’t kéke nar unnen witte ikhoorn. Dan gif men mar ’n skôn zusterke in ’n spierwit pèkske. Over wit gesproke, ge het knauwgum ùm oew taand wit te hauwe. Pas waar ik in de bezinepomp en wò ’n pùtje knauwgum. Bè de kassa laage pèkske die in de aanbieding ware. “Die moete vatte”, zin ’t wèfke aachter de kassa, “want die pruufde wel firtig minute.” Ik keek nar de pèkskes en ’t ston d’r ôk op. Firtig minute frisheid stonder op int Engels. “En de dees”, vroeg ik òn heur, wèzend nar ’t pùtje in m’n haand, “hoe lang pruuf ik dees?” Want ik heb er nojt bè stilgestòn hoe lang ik knauwgum pruuf. “Dè weet ik nie”, zin ze, “mar warskijnluk korter.” Knauwend op diejen knauwgum rèj ik mè munne frisse meule nar huis, en docht òn al die dinger wor ik nojt bè stilstò. Hoeveul grane zitte d’r in ’n meergranebrood, hoeveul slokke zitte d’r in ’n tas koffie; d’r zen nog veul dinger wor ik nojt bè stilsto. Misten tet stò ik wel stil, al weet ik nie hoelang, bè ’n rooj stoplicht. ToKo Stilstòn column toon Werk cursisten Eijnderic in Cunera/De Bongerd Tien cursisten hebben hun werken aangeleverd: tinY v.D. aa – berna van beek – jan van berkel – nel v.D. booM – ellen breitHor – antoine jansen – nettY Keij – aDrie slappenDel – nellie van uDen en saskia verHoeven. Een aantal heeft al eerder bij Cunera/De Bongerd geëxposeerd. De expositie bestaat uit een verscheidenheid aan werken en technieken. De een schildert alleen met acryl, de ander pastel. De een heeft groot, de ander klein werk. De tentoonstelling is te bezoeken tijdens openingstijden van Cunera/De Bongerd. Opnieuw is er een expositie samengesteld uit werken van cursisten van de Eijnderic. Tot 3 december is hun werk te zien bij Cunera/De Bongerd.
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=