d'n HaDeejer augustus 2014

d’n HaDeejer | 33 Henk van Der pas (84) “In de oorlog woonden we in de Fokkershoek. Tontje de Visser van de Kanaaldijk was naar ons gevlucht met zijn huishouden. Van minder vrijheid heb ik als manneke van 14 jaar niet veel gemerkt tijdens de oorlog. Je werkte thuis op en rond de boerderij, en veel verder kwam je toch niet. Het was nergens zo goed als bij ons. Er waren En- gelse en Canadese militairen ingekwartierd en wij hadden de kost van hun erbij. Daarbij kwam nog dat vader nogal eens wat wist te smokkelen. Hier komt geen oorlog meer. Ik ken nog wel wat oor- logsliedjes. Mijn elektrische rolstoel brengt me toch nog wel wat vrijheid. Kan ik hier mooi wat rond doen.” geert van Den berg (57) “Vrijheid betekend voor mij ontspanning. Maak je niet druk als het niet nodig is. Gelukkig leven we in een democratie. Iedereen in zijn waarde laten is ook vrijheid. Leven en laten leven. Bij het kasteel staat een monument voor gesneuvelde geallieerde soldaten. Als ik daar in de buurt ben dan sta je daar toch even bij stil. Al die jonge mensen die hun leven gegeven hebben voor onze vrijheid. Ik ben ook best wel trots op die Nederlandse jongens en meiden die uitgezonden worden voor vredesmissies. Over een oorlog hier hoeven we niet te vrezen. We hebben het goed hier, maar daar hebben we ook hard voor moe- ten werken.” nolDa DortMans (82) “Vrijheid en blijheid. Dat zegt me heel veel. Dat je in je leven doen en laten kunt wat je wilt. Vrij leven dat wil nogal wat zeggen. Ik heb de oorlog als kind meegemaakt en kan me er nog wel wat van herinneren. We mogen de Heer danken dat we het er met de familie zonder kleerscheuren vanaf hebben gebracht. Ik bid veel voor mensen in nood en in oorlogsgebieden. Ik hoop dat er nooit meer oorlog komt, dat wens ik iedereen toe. Door mijn lichamelijke beperking heb ik per- soonlijk ook vrijheid in moeten leveren. Maar zo- lang ik met mijn elektrische rolstoel mijn rondjes nog kan maken, vind ik het prima.” wat betekent dat voor jou? Cromwell tank van de Woestijnratten Daar komt dus niks van terecht. Dat is niet de schuld van de Woestijnratten, maar van een van de Britse com- mandanten. Die heeft namelijk verzuimd, na de inname van Antwerpen, zijn leger nog even verder te laten gaan en de toegang tot de Zeeuwse eilanden af te sluiten. Daardoor zijn in België ingesloten Duitse troepen nog in staat te ontsnappen. Die stromen via Goes als- nog Brabant binnen. Het zijn deze gevechtseenheden, die onmiddellijk worden ingezet als op 17 september Market Garden begint. De opmars van de Woestijnratten verloopt dan ook moeizaam en in plaats van de geplande ‘enkele dagen’ duurt het nu 10 dagen voordat ze ook onze omge- ving kunnen bevrijden. Na 27 september blijft de frontlijn nog wekenlang vlakbij. Inwoners van onze gemeenten zijn dan wel bevrijd, maar nog niet vrij. Het is nog steeds le- vensgevaarlijk, doordat Duitsers van over het kanaal en vanuit Berlicum voortdurend beschietingen uitvoe- ren. Dat kost niet alleen het leven van een aantal inwoners, maar ook van’ Woestijnratten’. Pas op 22 oktober komt het front weer in beweging. Samen met de 53e Welsh Divisie rukken de ‘Desert Rats’ dan op via Berlicum richting ’s- Hertogenbosch. Heeswijk, Dinther en Loosbroek zijn dan geen frontgebied meer. De Woestijnratten vervolgen hun strijdroute door Nederland en Noord Duitsland om uiteindelijk in april 1945 bij Hamburg hun lange reis voor de vrijheid vanuit het verre Egypte te be- eindigen.