Milan nu officieel een man ‘Ik was steeds vaker jaloers op jongens met harige benen’ Anders zijn “Als kind ben ik altijd al wel anders geweest. Ik was in ieder geval geen echt ‘meisje’-meisje, maar ook geen jongen. Ik zweefde er tussenin. Ik was duidelijk niet van de rokken, jurken en make-up, al trok ik die wel aan. Ik voelde dat ik erbij moest horen, ook al voelde ik me anders.” In de tweede klas van het voortgezet onderwijs werd Milou verliefd op een meisje. “Dat is het dacht ik, ik ben lesbisch. Daar komt het gevoel van anders zijn vandaan.” Milou schreef een brief aan haar ouders om het te vertellen. Ze had helemaal gepland wanneer ze deze voor zou lezen. “Dat is achteraf stom geweest, zoiets moet je niet plannen, weet ik nu. Ik had gepland het voor een volleybalwedstrijd te vertellen, maar werd gebeld door de coach of ik niet al een volleybalwedstrijd eerder kon meespelen met een ander team. Toen kwam alles in een stroomversnelling. Ik ben naar beneden gelopen met de brief in mijn achterzak. Met tranen in mijn ogen heb ik de brief voorgelezen.” Haar ouders hebben, behalve dat Milou vaak afwijkend was in kledingkeuze, niet echt iets gemerkt aan haar als kind. Ze gaven aan dat ze haar altijd zouden steunen en dat ze alles kon vertellen. “Als jij maar gelukkig bent, wij steunen jou, zeiden ze tegen me,” vertelt Milan met trots. “We hebben vooral veel gepraat en als ik weer eens huilend uit school kwam, dan troostten ze me. Dat was echt super!” Ook aan haar vriendinnen vertelde ze over haar coming-out. Binnen no-time ging het nieuws de school rond en niet iedereen reageerde even enthousiast. “Op die leeftijd is dat ook begrijpelijk,” zegt Milan. “Iedereen is zichzelf aan het ontdekken en probeert op de een of andere manier te voldoen aan het standaardplaatje.” Bij het volleybal stopte Milou. Ze voelde zich er niet echt meer bij horen, bij de andere meiden. Transgender In het derde jaar van het voortgezet onderwijs zag Milan een documentaire over transgenderkinderen. “Deze bleef een beetje in mijn achterhoofd spoken. Ik knipte mijn haren steeds korter, maar probeerde er nog wel bij te horen.” Op een avond kwam een oud-collega van zijn vader, Sylvia Kuijpers, op bezoek bij het gezin. “Zij is eerst een man geweest. Op de een of andere manier voelde ik me meteen op mijn gemak bij haar. Ik wilde haar verhaal horen, vond het heel boeiend,” zegt Milan. De vrouw van Sylvia bleek later tegen haar ouders gezegd te hebben, dat ze merkte dat Milan anders is. Milans moeder had toen aangegeven dat Milou net ‘uit de kast gekomen was’. Sylvia begeleidt transgender-meetings voor jongeren in Eindhoven. Uit nieuwsgierigheid ging Milan hier een keertje mee naar toe. “Zo voelt het ook bij mij,” dacht Milan, toen hij de andere jongeren hoorde vertellen. “Dit is het, hier hoor ik bij! Mijn indrukken van die eerste bijeenkomst heb ik voor mezelf op papier gezet, zodat ik het een beetje kon laten rusten.” Onbewust - hoewel zijn moeder nog steeds denkt dat dit opzet was - heeft Milan het schrift op tafel gegooid, met de bedoeling het later mee naar boven te nemen. Dit keer hoefde hij het nieuws daardoor niet zelf tegen zijn ouders te vertellen. “Ik hoor het ons mam nog zeggen: ik heb je paarse schrift gelezen…” Zijn ouders hadden het er best wel moeilijk mee. “Ze hadden natuurlijk een dochter op de wereld gezet, maar toen kwam ik met ‘Nee, ik ben eigenlijk jullie zoon’.” Zijn ouders waren niet bang voor reacties van de buitenwereld, maar meer bezorgd voor wat er nog allemaal ging komen voor Milan. Ook zag Milan dat zijn jongere broer Jelmer het er wel moeilijk mee had. “Hij dacht eerst nog dat ik liever jongenskleding droeg, maar kwam later tot het besef dat ik écht een jongen wilde worden. Jelmer is een echte binnenvetter, maar was vervolgens wel de eerste die anderen verbeterde met ‘hij’ in plaats van ‘zij’. Dat vond ik echt ontroerend om te zien. Onze band is ook veel sterker geworden, we hebben echt nooit ruzie.” Milou wordt Milan Wanneer Milou als jongen geboren zou zijn, dan had hij Sjoerd geheten. Meerdere malen stond Milan voor de spiegel en stelde zich voor met: “Hallo, ik ben Sjoerd”. Dit vond hij echter helemaal niet bij hem passen. Hij sprak er met vriendinnen over, googlede op internet op jongensnamen en kwam uit bij de naam Milan. “Ik wilde graag dicht bij mijn oude naam blijven, die ik van mijn ouders gekregen had.” Het bizarre toeval wil dat hij aan zijn moeder vroeg wat zij bij hem vond passen en dat ze kwam met de naam Milan. “Ik weet het nog als de dag van gisteren, ze stond te koken, draaide zich om en zei ‘Milan’, terwijl wij er nog nooit met elkaar over gesproken hadden. Ik wist het meteen, zo wil ik heten.” Omdat bepaalde mensen in zijn omgeving de nieuwe naam al wel wisten en anderen niet, was het constant opletten. “Dan zag ik wie er belde, en wist ik of ik met Milan of met Milou moest opnemen.” Op 24 september 2014 ontving Milan Hendriks (17 jaar) een officieel ID-bewijs, met daarop de - M - van het mannelijk geslacht en zijn nieuwe naam. Een bijzonder moment, omdat Milan op 30 januari 1997 geboren werd als meisje, genaamd Milou. Voor d’n HaDeejer, vertelt hij zijn bijzondere verhaal. tekst Berry van de Wetering fotografie Eefje Voets Lees verder op pagina 18 d’n HaDeejer | 17
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=