d’n HaDeejer | 23 Tweede infarct Uit de echo die gemaakt werd, werd opgemaakt dat het infarct waarschijnlijk al vroeg in de ochtend had plaatsgevonden. ‘De Moos’ heeft hier niks van gemerkt. Tevens was te zien dat hij in het voorjaar van 2013 ook al een hartinfarct had; dat heeft hij destijds aangezien voor griep. “Ik ben toen een paar dagen thuis geweest en vervolgens weer gaan werken,” vertelt hij. Die zondag in november vertelden de artsen hem dat hij Heeswijk-Dinther niet meer gehaald zou hebben als er niet zo snel gehandeld was bij DAW. ‘De Moos’ werd gedotterd; 2 van de 3 aders werden ‘open gemaakt’ en er werd een stent geplaatst. De opererende arts moest nota bene zelf ook van het voetbalveld komen. “Ik vroeg hem wat de uitslag van zijn wedstrijd was, maar hij antwoordde dat het nog geen rust was,“ lacht Tonny. Steun Na de operatie moest ‘De Moos’ een week in het ziekenhuis blijven. Een rare week voor Anita en Daisy, die dagelijks op en neer naar Nijmegen reisden om hun echtgenoot en vader te bezoeken. “Onze leider Rien van Daal was hun steun en toeverlaat,” vertelt Tonny. Rien wierp zich op als contactpersoon; hij zorgde dat het elftal op de hoogte bleef van de ontwikkelingen. “Geweldig hoe iedereen die week, maar ook daarna, heeft meegeleefd; ze zijn echt allemaal langs geweest,” zegt Tonny. Revalidatie Toen hij thuis was, moest hij 6 weken lang twee keer per week naar Nijmegen om te revalideren; op dinsdag deed hij aan fitness, op donderdag stond er een sport- en spel activiteit op het programma. Tonny had graag willen revalideren in het ziekenhuis in Uden, maar dat mocht niet van de ziektekostenverzekeraar. “Dat moet blijkbaar geld kosten,” zegt hij hoofdschuddend. Na die 6 weken is hij gestart met fitness bij MTC. “Daar geven ze ook hele goede begeleiding na een hartinfarct en het is niet zo onpersoonlijk,” zegt ‘de Moos’. Ondanks alle positieve inspanningen bleef Tonny last houden van vermoeidheid en tijdens één van de controlebezoeken aan het ziekenhuis werd geconcludeerd dat er nog een operatie moest plaatsvinden. Op 27 februari 2014 werden er 3 stents geplaatst. Opnieuw volgde een revalidatie van 6 weken, twee keer per week naar Nijmegen. Deze tweede revalidatieperiode is nu afgesloten en hij is er klaar voor om samen met dochter Daisy weer te gaan sporten bij MTC. Rentree Op 27 april jl. stond Tonny voor het eerst weer in het doel van het 8e. “Het was een bewuste keuze om juist die wedstrijd mee te doen; we moesten thuis èn tegen DAW,” vertelt hij. Het ging goed; de keeper stond zonder angst in zijn goal. Toch was hij opgelucht na afloop van de wedstrijd. “Want je denkt er natuurlijk wel aan. Maar ik denk dat het voor Anita nog moeilijker was dan voor mij. Ik heb haar na de wedstrijd dan ook meteen gebeld om te zeggen dat het goed gegaan was,” zegt hij. Trots vertelt hij dat ook deze tweede wedstrijd tegen DAW gewonnen werd. Hij kreeg leuke reacties van de spelers van de Schaijkse club en toen hij een blunder maakte, zeiden ze lachend dat hij hen echt niet hoefde te bedanken. Ook de laatste competitiewedstrijd, uit tegen Avanti, was ‘de Moos’ weer van de partij. De Schijndelse club stond bovenaan en de doelman had het in de eerste helft dan ook behoorlijk druk. Uit voorzorg heeft hij toen besloten om de tweede helft niet mee te doen. Beperkingen Tot zijn spijt is Tonny nog vaak vermoeid en heeft hij zijn werk nog niet kunnen hervatten. De vermoeidheid wordt waarschijnlijk veroorzaakt door de medicijnen, welke hij 3x per dag moet innemen. “Dat is onder andere om de bloeddruk te verlagen. Zo’n stent moet kunnen inkapselen en als het hart volop moet pompen dan lukt dat niet”, legt hij uit. ‘De Moos’ kijkt uit naar het moment dat de medicijnen kunnen worden afgebouwd en hij hoopt zijn normale leven dan weer op te kunnen pakken. Hij wil niets liever dan weer werken en het volgend seizoen lekker mee voetballen. Want voetbal is zijn lust en zijn leven en ook de 3e helft maakt hij graag mee. “We voetballen al vroeg in de ochtend dus zijn altijd al vroeg in de kantine,” lacht de keeper. Met roken is hij na zijn infarct acuut gestopt, maar een pilsje op zijn tijd dat gaat er nog goed in! Mogelijkheden Tonny weigert achter de geraniums te gaan zitten; bijna dagelijks fietst en wandelt hij. Zijn medicijnen en telefoon neemt hij altijd mee, maar angst heeft hij niet echt. “Ik denk maar zo: of ik nou thuis de ambulance moet bellen of onderweg, dat maakt niet zoveel uit,” zegt ‘de Moos’. Hij hoort wel eens dat mensen die hetzelfde overkomen is, in de put blijven zitten en de deur niet meer uit gaan; Tonny vindt dat heel erg jammer. “Natuurlijk ben ik ook wel eens somber, maar ik probeer me daar overheen te zetten. Het ergste denken en continu met angst leven heeft geen zin,” zegt hij. ‘De Moos’ hoopt dat hij met zijn verhaal anderen kan helpen om hun angst te overwinnen en adviseert hen om actief en in beweging te blijven.“Want dat is uiteindelijk toch het beste,” vindt hij. Tonny: “Ik probeer zoveel mogelijk te bewegen en zo mijn conditie weer op te bouwen. Je kunt je thuis wel gaan zitten opvreten, maar dan gebeurt het misschien nog een keer. Ik hoop mijn oude leven straks gewoon weer op te kunnen pakken”
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=