22 | d’n HaDeejer Twee broers in een bizar maar mooi land Tijmen en Quint van Houtum in Nepal Over de grens Nepal “Dag redactie, bij deze mijn verslag voor de Hadeejer. Er volgen straks nog een paar foto’s. De accu van mijn laptop is nu leeg en de stroom gaat hier pas over een paar uur weer aan.” Dat schreef tijmen Van Houtum op 4 mei vanuit Nepal. Hij is samen met zijn broer Quint in Nepal om stage-ervaring op te doen. Tijmen studeert aan de Hogeschool Utrecht optometrie en orthoptie. Quint volgt een opleiding aan Helicon Geldermalsen, Outdoor & Adventure. Tijmen: Op 1 april is mijn vriendin voor 4 maanden vertrokken naar Ghana, de dag erna stap ik ook in het vliegtuig. Mijn verblijf in Nepal zal grotendeels bestaan uit een stage in een oogziekenhuis in Pokhara, maar ik wil ook veel van het land zelf zien en natuurlijk mijn broertje Quint opzoeken, die al een maand in Nepal verblijft. privacy De stage begon de eerste dag al voortvarend. Toen ik na een dik uur wandelen door een broeierige hitte van 35 graden bij het ’Himalaya Eye Hospital’ aankwam, bleek het ziekenhuis gesloten, vanwege een feestdag. Het was niet de laatste keer dat ik voor een dichte deur stond, want ze vieren hier redelijk wat ’Holiday’. En het doorgeven van deze dagen schiet er wel eens bij in. De dag erna kom ik ‘s ochtends om 9 uur bij het ziekenhuis en loop tegen een rij van ongeveer 200 patiënten aan. Die staan daar om zich in te schrijven. De mensen die voor ’the general hospital’ staan, betalen 25 roepie (18 cent) voor een onderzoek, terwijl ze zonder rij, een onderzoek kunnen krijgen in ’the private hospital’ voor 125 roepie (90 cent). Het tekent de armoede. De eerste dagen assisteer ik op de screeningsafdeling, waarbij ik in recordtijd oogmetingen doe. Een aantal tolken, Nepalese studenten, die amper Engels spreken, helpen me. Privacy bestaat hier niet. In de onderzoeksruimte wachten 20 mensen, die zo nu en dan opstaan, om bij de te behandelen patiënt mee te kijken. staar Niet te geloven wat ik hier al tegenkom aan oogaandoeningen. Zonder in het oog te hoeven kijken, zie ik al de ergste staar. Sommige patiënten nemen alleen nog licht waar en anderen zijn helemaal blind. Later, tijdens de dagen dat ik met de oogarts meekijk, zie ik verschrikkelijke ogen met ernstige zweren en ontstekingen, die al ver voorbij behandeling zijn. Mensen die met klachten komen, waarbij in Nederland direct een vervolgtraject wordt ingezet, worden hier weggestuurd met het verhaal dat er niet zoveel aan de hand is. Een druppeltje of zalfje krijgen ze mee, omdat het ziekenhuis niet de mogelijkheid heeft iedereen te helpen. cHaos Het oogziekenhuis heeft ongeveer een kwart van Nepal onder zijn hoede. Niet alleen in het ziekenhuis zelf kan men terecht. Het personeel bereikt ook kleine bergdorpjes met auto’s en maakt soms lange trektochten naar de minder begaanbare dorpjes, hoog in de bergen, om daar mensen te screenen en soms zelfs ter plekke te opereren. Ik dacht dat het ziekenhuis chaotisch was, deze kampen zijn dat zeker. Alle ouderen van een dorp lopen uit om onderzocht te worden. Ze hebben geen idee wat er gebeurt, drentelen gedachteloos rond en staan constant in de weg. Het bezoek aan deze dorpjes is erg belangrijk, want hier kom je zeer ernstige gevallen tegen. Mensen die vaak niet weten dat er een behandeling mogelijk is. Het zijn bizarre, maar ook mooie positieve ervaringen. Opvallend is hoe vrolijk en opgewekt alle mensen zijn, hoe zwaar ze het ook hebben. Ze lachen en maken grapjes, zelfs als ze bijna blind zijn van de staar. Daar kunnen wij, Nederlanders, nog wel wat van leren. annapurna Na de soms inspannende dagen in het ziekenhuis ontsnap ik toch even aan de realiteit door naar ’lakeside’ te gaan in Pokhara, in de buurt van mijn guesthouse. Op mijn vrije dagen ga ik met de mensen die ik heb leren kennen een wandeling maken, of met een bootje het meer op, soms zelfs even zwemmen en geniet ik van het prachtige uitzicht op het Himalaya gebergte. Het is nu 4 mei als ik dit schrijf. Over een paar dagen vertrek ik met mijn broertje voor 2 weken deze bergen in, om een trektocht te maken naar het Annapurna basecamp. Dan zijn we helemaal van de buitenwereld afgesloten. Super veel zin hier in. Tijmen van Houtum
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=