d’n HaDeejer | 33 De kaars met versierde kandelaar is een cadeau van Wilma’s vrienden voor haar 60e verjaardag. Het boekje dat erbij hoort met daarin de felicitaties, is even uitgeleend. De kaars wordt telkens doorgegeven aan de volgende 60-jarige en zo mogelijk verder verfraaid. Wilma verontschuldigt zich voor het feit dat de kat de lintjes ‘verbellemond’ (Brabants dialect, red.) heeft. Regelmatig pakt Wilma (en ook anderen worden hiervoor uitgenodigd) een engelenkaartje uit het schaaltje. Daarop staan woorden zoals geduld, humor, communiceren en helderheid. De kaartjes herinneren ons aan onze idealen en verantwoordelijkheden. Het beeldje van een vrouwenfiguur is gekocht door Wilma tijdens een bezoek in Suriname. Alhoewel ze er zeker niet dagelijks mee bezig is, loopt muziek toch als een rode draad door Wilma’s leven. Het zit in de familie. De eerste gitaarlessen kreeg ze van haar ex-man, maar verder heeft ze het zichzelf aangeleerd. Na een recent optreden in de Witte Zwaan is ze uitgenodigd om samen met anderen te komen spelen en zingen in de Azijnfabiek in Den Bosch. Ook Mari is dan van de partij. Dit labyrint schilderde Wilma in 2013 op de vloer. Die dag stierf tante Tini en sindsdien heet het ‘Tinilabyrint’. Bij het 20-jarig bestaan van de Witte Zwaan in Berlicum, maakte ze samen met vrienden ook al een labyrint in de tuin van het eetcafé, door middel van de aanleg van paden in het gras. Kun je in een doolhof verdwalen, een labyrint helpt je de weg te vinden in het leven. Het lopen ervan is een vorm van meditatie.
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=