d’n HaDeejer | 21 wat er aan vooraF ging Simone Mark werd in 1974 geboren in Leiden. Toen Simone te jong bleek voor de opleiding journalistiek, besloot ze de lerarenopleiding Nederlands te gaan doen, waarvoor ze in 1991 slaagde. Haar eerste baan vond ze in de Schilderswijk in Den Haag als docent Nederlands aan het Terra College. Al na korte tijd kwam ze via een spijbelproject van de gemeente in aanraking met kwetsbare kinderen. Toen bleek dat daar eigenlijk haar hart lag, wilde ze steeds meer weten over de ontwikkeling en opvoeding van kinderen. Via post-hbo-routes Pedagogiek verdiepte ze zich in het hoe en waarom van kinderen die het moeilijk hebben. Uiteindelijk behaalde ze in 2006 haar Master Ecologische Pedagogiek aan het Seminarium voor Orthopedagogiek. Na veel werkervaring opgedaan te hebben in het speciaal onderwijs (o.a. als intern begeleider en coördinator in het onderwijs aan zeer moeilijk opvoedbare kinderen) werd ze docent en trainer aan het Seminarium voor Orthopedagogiek. Op dit moment werkt ze als zelfstandig pedagoog en onderwijsspecialist met als aandachtsgebieden onderwijs- en opvoedingszaken en kindermishandeling. Simone is getrouwd met Marcel van Herpen en moeder van drie kinderen. wat wil Je met Je BoeK BereiKen? In haar praktijk zag Simone merkwaardig gedrag optreden. Ze zegt: “Steeds meer leerkrachten vinden het aanraken van kinderen ongepast of zelfs ongewenst. Ze zijn bang voor negatieve reacties van kinderen of ouders. Daarom worden er gedragscodes afgesproken, waarin precies wordt beschreven welke fysieke contacten nog wel en welke niet geoorloofd zijn en in welke situaties. Daardoor treedt verkramping op en wordt iets normaals een taboe. Dat taboe wil ik doorbreken.” Jij wilt een taBoe DoorBreKen. maar zijn wij niet JUist Vrijer geworDen? is Het niet opener Dan paKweg 40-50 Jaar geleDen? “Dat lijkt misschien zo,” zegt Simone, “omdat intimiteit, seksualiteit e.d. (en helaas niet altijd de positieve kant ervan) overal te zien zijn en in ieders bereik liggen, zelfs van kinderen. De omgang daarmee in de thuissituatie is soms ook wel beter dan vroeger, maar dat wil nog niet zeggen dat dit onderwerp gemakkelijk bespreekbaar is. Vooral in de professionele setting (onderwijzers, leraren, begeleiders van kinderen) heersen nog veel taboes. Ik zou graag zien dat ook daar het onderwerp bespreekbaar wordt.” wat BeHanDel Je in Je BoeK? “De kern is dat ieder kind, elk mens, behoefte heeft aan contact, intimiteit en aanraking. Pedagogisch contact ontstaat als opvoeders goede relaties aangaan met kinderen en niet worden ingeperkt door protocollen. Vandaar mijn betoog dat aanraken niet alleen kan, maar zelfs moet. Uiteraard moet je je daarover wel kunnen legitimeren.” waaroM Moet een leerkracHt Daar Dan verantwoorDing over afleggen? is Dat niet raar? “Ja,” vindt Simone ook, “dat is eigenlijk heel raar. Maar de impact van de media heeft onze beeldvorming negatief beïnvloed. Met dit boek wil ik een handvat bieden om je daarvan bewust te zijn en daarnaar te kunnen handelen.” tekst Bart van Schijndel fotografie René Kuijs Het is een belangrijk boek: “Pedagogisch contact, Verbondenheid door aanraking” door Simone Mark. Het boek pleit ervoor om kinderen liefdevol aan te raken. Een merkwaardig pleidooi op het eerste gezicht. Excessen zoals die uit 2010 met zwemleraar Benno L. en pedagogisch medewerker Robert M., hebben ertoe geleid dat het aanraken van kinderen en jongeren in een professionele context een ‘verkrampt’ thema is geworden. Lichamelijk contact met kinderen is al snel verdacht, terwijl het toch eigenlijk de normaalste zaak van de wereld hoort te zijn. Simone Mark legt in haar boek uit waarom het aanraken van kinderen niet alleen mag, maar ook moet. Elke opvoeder moet immers weten wanneer aanraken gepast en gewenst is. Aangezien dit boek door een dorpsgenote is geschreven, was dit voor d’n HaDeejer aanleiding om de auteur eens te bevragen over het waarom van dit boek. Simone Mark: begaan met kinderen die het alleen niet redden
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=