Een update van het leven van Harrie Geboers Waar is Dokter Geboers gebleven? Harrie Geboers volgde na zijn studie Geneeskunde in Utrecht de één-jarige vervolgopleiding tot huisarts. Hij kwam als assistent terecht bij dokter Van de Bilt in de Hoofdstraat. Het was toentertijd verplicht om als huisarts in opleiding dicht bij je praktijk te wonen, dus verhuisde hij met Miriam en de zes weken oude Ellen naar de ‘aanleunwoning’ van Cor en Annemiek Verberk. Die laatsten zijn sindsdien goede vrienden van het gezin Geboers. Van stad naar platteland De verhuizing in 1984 beviel het jonge gezin goed. “We wonen hier al ruim dertig jaar met veel plezier… We vinden het vriendelijke dorpen!” Na een jaar kon hij samen gaan werken met dokter Luykx, die zocht een assistent. “Het viel in die tijd niet mee een plek in een praktijk te vinden. Toen ik dit hoorde, zei ik tegen hem ‘ik ben je man’.” In ’86 werd Dhr. Luykx ernstig ziek en hij overleed slechts een half jaar later. Zodoende runde Geboers vanaf ’87 de praktijk aan de Sint Servatiusstraat alleen. In ’89 kon hij ook het woonhuis bij de praktijk overnemen en hij heeft daar ruim twaalf jaar gewoond. Acht jaar lang werkte Harrie solo, met enkel ondersteuning van assistentes. “Ik werd altijd door dames omringd,” grapt hij. “Dat waren wel andere tijden dan nu; we begeleidden bevallingen zelf en hadden een apotheek in de praktijk.” Van praktijk naar onderzoek “Ik was al betrokken bij een club die nascholing voor huisartsen organiseerde, volgde een cursus ‘wetenschappelijk onderzoek’ en een opleiding tot ‘toetsgroepbegeleider’. Ik wilde méér dan enkel huisarts zijn; de meerwaarde van bepaalde zaken onderzoeken. Via m’n netwerk bij die twee opleidingen werd ik in ’93 benaderd voor een onderzoek naar kwaliteitssystemen in de huisartsenpraktijk. Op mijn lijf geschreven!” Er was op dit gebied volgens hem tot dan nog weinig onderzoek verricht. Hij bleef werkzaam in de huisartsenpraktijk en werkte de helft van de week aan zijn onderzoek. Dat was het moment dat dokter Ine van Osta in zijn praktijk kwam werken. Nieuwe uitdagingen In 1999 richtte Harrie in Het Jeroen Bosch Ziekenhuis het Medisch Coördinerend Centrum Noord-Oost-Brabant mede op; een stichting ten behoeve van de samenwerking tussen huisartsen en specialisten. “Denk aan samenwerking bij de begeleiding van diabetes- en astmapatiënten, ADHD-ers en overgewicht bij kinderen. Hoewel heel divers, stond altijd de diagnostiek centraal: op basis van welke input kom je tot een diagnose?” In de loop van 2002 had Geboers zijn proefschrift nagenoeg afgerond en droeg hij de praktijk aan Van Osta over. Het Medisch Coördinerend Centrum liep goed; er werden projectleiders aangenomen en Harrie kon dit werk vier dagen per week gaan doen, in plaats van één dag per week. In 2002 promoveerde hij op zijn proefschrift. Hij maakte toen definitief de overstap naar de management- en projectkant van de huisartsenzorg. Wat Harrie miste toen hij als huisarts stopte, was de betrokkenheid bij sommige patiënten: “Bijvoorbeeld de palliatieve zorg die we op ons namen, wanneer mensen thuis in afwachting van overlijden waren. Dan zat je ’s avonds lekker op de bank en moest je met ‘tegenzin’ nog een huisbezoek afleggen. Maar als je er eenmaal was, was dit zo waardevol! Je was echt betrokken bij deze gezinnen en het was een mooi, intensief traject.” ZZP’er in de zorg Na de bezuinigingen in de zorg in 2006 werd het Medisch Coördinerend Centrum opgeheven. Dit was een kans om voor zichzelf te beginnen. “Ik had inmiddels geleerd hoe ik een organisatie op kon tuigen en ik wist hoe ik onderzoek moest doen. Als zelfstandig adviseur nam ik zeer verschillende klussen en opdrachten aan. Ook ben ik drie jaar lang als consultant verbonden geweest aan het landelijk Elektronisch Patiënten Dossier (EPD).“ In 2012 waren de Huisartsenposten Regio Den Bosch/Eindhoven op zoek naar een Medisch Directeur. Dat klonk hem goed in de oren; dicht bij de praktijk van de huisartsen en weer in de eigen regio. “Ik was er aan toe om weer met de inhoud aan de slag te gaan. Samen met de zittende directeur heb ik een grote reorganisatie van de huisartsenposten op de rit gezet. Sinds januari 2014 organiseren wij de huisartsenposten in Oost-Brabant voor zo’n 550 huisartsen en 1,1 miljoen patiënten.” De huisartsenposten zijn ontstaan rond 2002, toen de weekend- en avondopvang van patiënten voor praktijken niet langer solistisch te organiseren was. Harrie Geboers is er trots op dat de huisartsenposten inmiddels veel klantvriendelijker zijn dan voorheen. De huisartsenposten waren in eerste instantie opgericht voor de huisartsen, zodat zij hun diensten konden verdelen en niet voor het gemak van de patiënt. “Hier kan ik voorlopig mijn ei nog wel in kwijt. Als er niet langer veranderingen gaande zijn, is voor mij de uitdaging weg.” Deze voormalige huisarts in Heeswijk-Dinther werd 57 jaar geleden geboren in Tilburg. Daar ontmoette hij tijdens Carnaval zijn vrouw Miriam, met wie hij later vier dochters kreeg; Ellen (30), Marlein (28), Lotte (25) en Aimée (23). Na een kleine vijftien jaar als huisarts gewerkt te hebben, zocht Harrie naar andere uitdagingen. tekst Noortje van Schijndel fotografie Jacques Worms d’n HaDeejer | 7
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=