d’n HaDeejer | 9 Ziel en zaligheid Harrie concludeert dat zijn ziel en zaligheid altijd bij de huisartsenzorg heeft gelegen en dat dat nog steeds zijn grootste drijfveer is. “Ook al ben ik geen praktiserend huisarts, daar ligt wel mijn hart. Ik wil me ook inzetten voor de veranderingen in de ouderenzorg in onze omgeving. Daar zie ik een groot probleem op ons afkomen. Niet per se door de vergrijzing, maar omdat we ouderen niet meer in hun waarde laten en respecteren. Ouderen worden teveel beschouwd als kostenpost en niet meer bijdragend aan het productieproces. Weet je dat 85% van de mensen boven de 80 jaar niet ziek is? Iemand met ouderdomskwaaltjes is nog niet ‘ziek’. Als we dit als uitgangspunt nemen, zie je dat we niet meer verzorgers en dokters nodig hebben, maar dat ouderen weer onderdeel van de maatschappij worden.” Daarbij geeft hij ook aan dat de zorg anders georganiseerd moet worden. Onder meer door gebruik te maken van de huidige technische mogelijkheden, zoals Internet. Geboers heeft altijd de zorg willen verbeteren en een bijdrage willen leveren aan de huisartsengeneeskunde. “Ik ben ervan overtuigd dat de huisarts een essentieel onderdeel van de zorg is. Heel de wereld kijkt op dit vlak naar Nederland, omdat wij dit zo goed voor elkaar hebben.” Betrokken “Ik heb jarenlang EHBO-les gegeven bij St. Rafaël, zing al jaren bij Mi Canto en zat als vrijwilliger in het bestuur van onze lokale VVV. Ook was ik jarenlang lid van Kunstkring HeeswijkDinther, toen nog met Burgemeester Reuver, Astrid Rakhorst en meer mensen van die generatie. We hebben Heeswijk-Dinther qua kunst en cultuur toen definitief op de kaart gezet. Dat resultaat is nu nog zichtbaar. Ontzettend leuk om te doen!” Zingen en gitaarspelen zijn z’n grote passies. Harrie is nu voorzitter van kamerkoor Mi Canto: “Ik krijg echt energie van zingen met die club. We bestaan 25 jaar en geven op 18 april een jubileumconcert. Daar leef ik nu al naar toe.” Hij speelde gitaar in het Kersouwe-orkest en vormt sinds anderhalf jaar een ensemble met een accordeonist en klarinettiste; ze spelen Franse chansons. Ook maakt hij nog tijd vrij om te wandelen, sport regelmatig thuis op zijn fitnessapparaten en maakt jaarlijks een mooie trektocht met zijn vrouw en vrienden. Ze trekken er dan op uit met rugzak en tentje en komen op de mooiste plaatsen terecht. Dokter Geboers, die door enkele ouderen soms nog zo wordt aangesproken, is trotse opa van twee jonge kleinkinderen: “Dit is een bijzonder verandering in je leven. Ik had er wel even moeite mee mezelf als grootvader te zien. Maar het is prachtig om de kinderen van je kinderen te zien opgroeien en daar jouw opvoeding in terug te zien!” Volg Harrie op Twitter: @HarrieGeboers Bekijk zijn profiel op LinkedIn: linkedin.om/in/harriegeboers “Ook al ben ik geen praktiserend huisarts, daar ligt wel mijn hart.” Ruim 25 jaar is er al op carnavalszaterdagmorgen de carnavalsmis met aansluitend de sleuteloverdracht. Sinds het ontstaan van Bernheze is die sleuteloverdracht bij de Toren. Al die jaren was de afgevaardigde van de gemeente aanwezig bij de carnavalsmis om daarna de sleuteloverdracht te verrichten. Dit jaar was er, voor het eerst, niemand namens de gemeente aanwezig bij die mis. De carnavalsmis, jaarlijks een feestelijk en fraai stukje volkscultuur met veel creativiteit, waar het zeker zo druk is als op een pronkzitting. Daarbij dient iemand van B en W aanwezig te zijn, ook als hij of zij ongelovig is. De sleuteloverdracht werd op een exceptionele manier gedaan door wethouder Glastra van Loon, die zei Amsterdammer te zijn en al acht jaar in Heesch te wonen. Volgens mij heeft hij nooit een inburgeringcursus gedaan, denkt hij dat de carnavalsstichting een turnclub is en snapt hij te weinig van een dorpsgemeenschap. Toen ik hem, na afloop, vroeg of het feit dat hij niet bij de carnavalsmis was, lag aan het standpunt van D66 over scheiding van kerk en staat, ontkende hij dat ten stelligste. Nee, hij voelde zich niet lekker, zei hij, daarom was hij niet in de kerk. Ik wist dat hij stond te liegen, want een week eerder zei hij, toen men hem dat vroeg, dat hij niet naar de carnavalsmis kwam. Beste wethouder Glastra, ik wens u alle goeds en ik hoop dat u de tijd nog krijgt een dorpsgemeenschap te doorgronden. Maar als Heesch bij Oss komt, horen de daar wonende Amsterdammers ook daarbij. Henk Habraken Wethouder Glastra column Henk
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=