In twee à drie maanden hebben ze hier een Pools jaarsalaris verdiend. Buiten werktijd “Onze medewerkers zijn uiteraard vrij om te gaan en staan waar ze willen,” licht Marc toe. “ Meestal zijn ze na een dag werken moe en vermaken zich bij de TV, laptop of spelen een kaartspel. De dames gaan nog wel eens skeeleren ’s avonds. Twee keer per week mogen ze met onze busjes boodschappen doen. Dat hebben we liever dan dat ze allemaal op eigen gelegenheid gaan. Onze auto’s zijn verzekerd en zo is er zo min mogelijk overlast voor het dorp.” Integratie met de dorpsbewoners is er nauwelijks. Niet gek ook, want de ‘gasten’ zijn er slechts twee à drie maanden achtereen en komen maar met één doel: geld verdienen voor het thuisfront. Nederlands spreken ze dan ook geen van allen, maar de jongeren kunnen wel goed uit de voeten met de Engelse taal. In de piekmaanden wordt er ook op zaterdag- en zondagochtend gewerkt. In de vrije weekenden bezoeken de Polen regelmatig een vlooienmarkt in de buurt. De overlast in de plaatselijke kroegen is nihil, want zo zegt Marc: “In geval van overlast, weten de uitbaters ons gelukkig zo te vinden.” Personeelsbestand Nu is 35% van de werknemers vrouw, in het hoogseizoen is de verhouding mannen-vrouwen weer gelijk. “In 1998 hadden wij onze eerste Poolse tewerkstellingvergunning, daarna is het hard gegaan. Nederlanders wilden dit werk toen niet doen. Sinds een jaar of tien is die vergunning trouwens niet meer nodig. We hebben enkel Poolse werknemers in dienst uit een streek zo’n veertig kilometer van de Oekraïense grens. Via-via leerde ik daar een jongeman kennen, die hier wilde werken en wat kennissen meenam. Elk jaar kwamen er meer familieleden, buren en kennissen mee. We werken met ons eigen uitzendbureau en onze contacten in Polen maken al een ‘selectie’ in harde werkers,
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=