Het is er wir, het woord van het jóór. di jóór is ‘t ‘sjoemelsoftware’ geworre. Unnen autofabrikant ha gesjoemelt mè softwèèr, wordur d’r in werkelukhed veul meer rommel ùt de knalpèèp kwaam dan dè ze zinne, mè al durren elektronieka. Worstangst is ’t nie geworre. di woord slu op ’t feit dè ge onderhand skrik moet hebbe vùr unnen lekkeren worst, ùmdetter veul meer rommel in zit dan gedocht, wordur ge gruweluk ziek kunt worre. ondertusse hebbe ze ’t trouwes al wir wa afgezwakt; ’t velt meej mè ’t ziek worre. nou weet ik ’t nie mer en kunde onderhand van sjoemelworst spreke. en zo wier d’r dees joar wè afgesjoemelt; ’t is miskien nog wè vruug vùr ’n trugblik, mar wè makket ùt. Wanne! bè de FIFa wete ze alles van sjoemele. ’t laag er al jorre dik bovenop en langzamerhand kwame d’r ôk bewijze bove de voetbaltoffel, en Blatter moes ’t veld rùime. mar ’t woord kwaam nie al heb ik ’t hoogspersoonluk wel ’n por kerres gezeejt: de Wirreldsjoemelbond. ’t Songfestival, doar wurt volges men al jorre gesjoemeld. ’t Sjoemelfestival gi allang nie mer over de liedjes, mar veul meer over vriendjespolitiek, vrouwbaarde en scheurjurke. margoewd, netuurluk waar d’r nog veul meer nejts di jóór. bisjes leverde ôk wa mooie woorde op want zo kende we di jóór de terror-oehoe. ’t bisje skéén mense òn te valle en pasgeleje zinne ze dettie vort leveslang opgeslote zo bléve. de oehoe makte dus de fout van z’n leve en wùrt zo de error-oehoe. minder terror, mar wel minstens zo spraakmakend, waar de trugkeer van de wolf in nederland. ’t bisje wies zunèige ginnen road. vanùit duitsland dirst gelope, troffie niks ès fotegrafe en nèjskierige mense die ‘m massaal kwaame bekéke, de wolvespotters. Wel ’n sort terror kwaam d’r van diegietale kriemienéle, die netwerke van venalterante instelling en bedrijve platlinne mè ’n ddos òanval. Skijnbaar wendig tege te doen, mar gruweluk lastig vùr heel veul mense. Ze worre ‘cyber criminelen’, of in di geval zo ik zegge ddossiers. nog veul meer terror waar d’r netuurluk mè akelige dinger: nergeskote krantemense, ontplofmense en ùmligvallende vliegtuige, nie echt iets ùm grapjes over te make. mar toen ik nog ’n klèin mènneke waar, mog ik nog gin bier drinke. mar dè wo ik wel hil gére. dus dronke we op brullufte enzo Shandy, want door zaat bier in. Wij blèj! mar nou ister tegeworrig wir Shandy. goei nèjs dus en ’t waachte is op de uurste Shandysletjes. toko column Woordvoejer Toon “ ’t Gi ALLAnG nie mer over De LieDjes, mAr veuL meer over vrienDjesPoLitiek, vrouwbAArDe en sCHeurjurke.” Tekst marijke van oorschot Fotografie lianne gabriëls Uiteindelijk koos ik voor badminton. de techniek en de snelle reactie is wat mij trekt. nog een jaartje en dan ga ik weer competitie spelen, waarschijnlijk toch in veghel. Het leuke van deze club is dat we switchen. Iedere keer speel je een ander potje. de hele avond heb je weer een ander niveau, dat is echt de kracht van argus.” (Ik heb de eer gehad om met ruben te mogen spelen en we wonnen natuurlijk - redactie). michael verel (22) speelt al 12 jaar hier. “Je hebt andere praat, speelt een leuk partijtje, we maken een lolletje en het is altijd gezellig. Ik ben sinds dit jaar trainer van de jeugd en het is fijn dat er nieuwe instroom is, maar liefst 25 nieuwe spelertjes.” Hijgend komt Jacques naast mij zitten en zegt: “Potdomme, het is zwaarder dan ik dacht. maar we zijn goed ontvangen, in een onbevangen club, waar geen drempel is om mee te doen.” wiLt u meer inFormAtie, kijk oP www.bCArGus.nL d ’ n hadee j er 31
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=