Limburgia, Veronica Bar, Trefpunt, Pinball, Wilde Roos, Dolle Pater, De Bron. Niet één café in HaDee met zoveel namen, met nog meer verschillende uitbaters. OP KROEGENTOCHT DEEL 8 Limburgia Harrie en Mien Geijbels starten in 1934 café Limburgia aan de Kerkstraat A 107 te Heeswijk. (Nu Mgr. Van Oorschotstraat nummer negen). Harrie was Limburger, vandaar deze naam. In 1945 wordt het café met nog een viertal woningen door oorlogsgeweld in de as gelegd. Een kippenhok van Van Hasselt dient tijdelijk als noodcafé. Theo Geijbels kan het zich nog allemaal goed herinneren: “ Moeder deed het café, regelde de zaken. Vader was uitvoerder bij Jan van Uden.” In 1950 wordt het café opnieuw gebouwd, met tabakswinkel en slijterij. Een paar eenvoudige vertrekken boven dienen als hotelkamer. “Drie bruiloften in een week was geen uitzondering, Doortje de Visser kookte voor de bruiloftsgasten. Bij Cunera bedevaart zat het café en zaal vol mensen die koffie kwamen drinken. Met de fietsenstalling verdiende ik dan als ‘mènneke’ een mooi zakcentje. De Heeswijkse kermis maakte het hele jaar goed. Als die voorbij was had ons moeder weer wat geld in de la en kwam Willem Hulsman de hele tent schilderen, behangen en sauzen.” De mensen van toen, verhalen genoeg Theo: “Toon Verbakel en Harrie van Oorschot waren eens behoorlijk dorstig, ‘mar han ginne kneûp op zak’. Jan Pas was 25 jaar getrouwd en ze hadden hun feest in de zaal. Toon en Harrie stelden het zilveren bruidspaar voor om foto’s van het feest te maken, en kregen zo toch hun glaasje bier. Wat het jubilerend stel niet wist… er zat geen rolletje in het fototoestel… .” Veronica Bar In 1965 komen Marinus en Sjaan van de Veerdonk in het café. De naam wordt gewijzigd in Veronica Bar. Jos van de Veerdonk is een van de drie zonen, (plus een dochter) en hij vertelt: “Vader was een raskastelein, hij had daarvoor al café De Zwaan in Berlicum (nu eetcafé De Witte Zwaan red.) en wist de klanten voor zich te winnen. Carnavalsvereniging De Kurketrekkers, vogelvereniging Vogelvreugd en de Lachspiegel hadden bij ons hun thuis. Op zondagmorgen was er de vogeltjesmarkt. De kienavonden namens de verkenners werden druk bezocht. De jeugdvierdaagse was een mooie bron van inkomsten, verschillende verenigingen kwamen ’s avonds eten, en de leiding een biertje drinken.“ Ook bij de Veronica Bar was de kermis het hoogtepunt van het jaar. “Om half elf in de ochtend zat de tent al vol. Ik oberde ook mee, met drie volle bladen bier op elkaar door de menigte. ‘Ik hè we tege enkels on lôôpe skûppe’. Do Cranen hoorde bij de inboedel. Deed allerlei karweitjes, tot koken aan toe, en lustte ook nog wel ’un pilske’. Ons moeder was, en ons Hennie, die ook vaak achter de tap stond, is jarig als de ‘bluumkes’ in bloei staan. Nou had onze overbuurman Frans van Oorschot de pech dat hij mooie bloemen in zijn voortuin had. De bloemen die ons moeder en ons Hennie dan kregen van klanten kwamen uit Frans ‘zunnen hof’. Vader ging de volgende dag naar hem toe, nam een fles ‘snevel’ mee, en de lucht was weer geklaard.” 20 d ’ n hadee j er
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=