Op een donderdagavond zit ik in de huisartsenpraktijk aan de Irenestraat aan tafel bij Harco (48) en Suzanne (44). Ze nemen na een lange werkdag ruim de tijd voor dit interview. Twee hartelijke mensen, die stralen wanneer ze praten over hun werk, hun gezin en over elkaar. Sinds acht jaar runt dit echtpaar de huisartsenpraktijk, die eerder in handen was van dokter Roemer Suijs. Harco was al eerder in dienst bij Roemer als waarnemer. Hij draaide de diensten buiten de openingstijden van de praktijk. Dit deed hij voor meerdere praktijken in de omgeving en daaraan had hij een fulltime baan. Suzanne werkte, na Harrie Geboers, samen met dokter Van Osta. Toen Roemer met pensioen ging en de prakrijk over wilde dragen aan Harco, besloten hij en Suzanne om er per 1 april 2008 sámen voor te gaan. “Dit was geen vooropgezet plan, maar zou in combinatie met ons jonge gezin prima gaan werken.” Van psychiatrie naar huisartsengeneeskunde Suzanne, afkomstig uit Hintham, studeerde Geneeskunde in Utrecht en wilde psychiater worden. “Ik ging werken als arts assistent psychiatrie voor militairen. Op mijn eerste werkdag maakte ik kennis met mijn directe collega: Harco!” Harco was beroepsmilitair en koos destijds bewust voor de oorlogspsychiatrie. “Ik was dienstplichtig en kon op deze manier mijn studie en interesse met de dienstplicht combineren.” De twee werden verliefd, maar wilden liever niet dat hun collega’s dit wisten. Suzanne vertelt: “We woonden samen, maar hebben onze relatie anderhalf jaar verborgen weten te houden. Harco en ik waren gewoon collega’s, die het toevallig heel goed konden vinden samen. En de stiekeme kusjes in de lift, had niemand in de gaten.” Toen Suzanne zich na een paar jaar ging specialiseren in de huisartsgeneeskunde en haar toenmalige baan vaarwel zei, konden de tortelduifjes hun collega’s openlijk vertellen over hun relatie. Suzanne: “Tijdens mijn afscheidsspeech zei ik: ‘… en het leukste wat ik van deze afdeling meeneem is Harco’ en kuste hem hartstochtelijk. Sommige collega’s vielen bijna van hun stoel van verbazing!” Werk en privé “Toen Suzanne zich specialiseerde tot huisarts, kreeg ik ook een beter beeld van die richting in ons vak,” vertelt Harco. “Ik was al een aantal keer op uitzending geweest en met onze gezinsplannen in het vizier trok de militaire wereld me niet langer. Ik stopte als beroepsmilitair, en – geënthousiasmeerd door Suzanne – koos ik ook voor de huisartsengeneeskunde.” Tekst Noortje van Schijndel Fotografie Jacques Worms ‘Brabantse vrouwen willen altijd terug naar het Zuiden en wij Westerse mannen volgen dan braaf!’ ‘… en het leukste wat ik van deze afdeling meeneem is Harco’ Een openhartig gesprek met Harco en Suzanne de Vrij-Kesselaer d ’ n hadee j er 7
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=