d ’ n hadee j er 7 Het mooiste vond Jes om spellen in een bepaald thema te bedenken. Collecteren vond hij minder leuk, maar blijft hij wel doen. Dat is hard nodig. “Gelukkig beseft de oudere generatie dat wel. Maar de ouders van wie de kinderen volop aan de spelletjes deelnemen, lijken dat niet te zien. Het Oranjecomité organiseert ook de activiteiten tijdens Dodenherdenking en de Sinterklaasintocht. Er is geen subsidie, dus we moeten het hebben van sponsoring.” Half werk… Eigenlijk doet Jes al z’n vrijwilligerswerk maar half, beweert hij. Typerend voor z’n bescheidenheid. “Door m’n ploegendiensten bij de Mars kan ik nooit overal bij zijn. Ik doe van alles, maar vaak het minste van veel vrijwilligers die nog zoveel meer doen.” O ja, en dat ie al twintig jaar bij de vrijwillige brandweer zit. Dat had Jes nog niet gemeld. “Maar als de nieuwste aanwas opgeleid is, stop ik daar ook mee. Elke maandag oefenen en daarna de nachtdienst in, valt me steeds zwaarder. Als je iets doet, moet je het goed kunnen doen. Ik houd niet van half werk.” Tekst Noortje van Schijndel Fotografie Sanne van Rozendaal INTERVIEW Cees moest wegens slechte prestaties van het team halverwege de competitie stoppen.”“Toen stond ik er alleen voor als hoofdtrainer. Ik was even oud als de spelers en moest m’n vrienden wel eens reserve zetten. Niet altijd makkelijk. Avesteyn zorgde dat ik op zondagen geen ploegendienst hoefde te werken bij de Mars. Niet voor niks… we zijn dat jaar nèt in de competitie gebleven!” Jes Voets draagt Avesteyn nog altijd een warm hart toe als steunend lid. “Het is een hechte, gemoedelijke vereniging, waar ‘voor elkaar’ centraal staat. De gezelligheid staat voorop. Dat gaat soms wel ten koste van de prestaties. Dat is bij Heeswijk en Vinkel net even anders.” Altior Toen zijn oudste dochter op 6-jarige leeftijd ging korfballen, ‘verhuisde’ Jes naar Altior. Vrienden met zonen bij Avesteyn hebben altijd zijn keuze gewaardeerd ommet z’n dochters mee naar Altior te gaan. “Ik had totaal geen verstand van de korfbalsport, maar wel van conditietraining en baltechnieken. Ook daar assisteerde ik altijd een hoofdtrainer. Toen alle dochters inmiddels korfbalden, gingen we ook altijd met het hele gezin mee op kamp als begeleiding. Dat hebben we tien jaar gedaan. Ook toen onze dochters al trainsters en leidsters waren. Met zo’n honderd jeugdleden een weekend weg tijdens Pasen. Een hele verantwoordelijkheid, maar wel ‘kei skôn’ en ’s avonds, als de kinderen op bed lagen, nog gezellig een ‘pilske vatten’.“ “Inmiddels heb ik het stokje helemaal overgedragen aan m’n dochters. Het was mooi geweest, toen ze allemaal bij de senioren speelden,” sluit Jes het Altiortijdperk af. “En toen kwamAvesteyn een jaar of zes geleden weer om de hoek. Of ik de hoofdtrainer wilde komen assisteren? Dat had ik wel oren naar.” En zo geschiedde. Het klikte goed met de staf en Jes vond er weer snel zijn weg. “Maar wel op de achtergrond, hoor. Ik pak niet graag de hoofdrol.” Oranje Dit jaar stopte Voets met zijn trainersactiviteiten bij de Dintherse voetbalvereniging. En ook bij het Oranjecomité. Dat was na dertien jaar genoeg geweest. Nou ja, genoeg… “Ik doe eigenlijk nog hetzelfde als eerst. Ik ben op Koningsdag van vroeg tot laat aan het sjouwen; afzetborden, dranghekken en de spellen opbouwen. Ze kunnen me overal voor inzetten. Op die dag geef ik 200%. Dat blijf ik doen. Ik kom alleen niet op de vergaderingen. Maar dat deed ik eerder eigenlijk ook niet!” ‘‘Een pluspunt dat ik zo’n grote rol kon spelen in het jonge leven van m’n dochters’’ “Toen stond ik er alleen voor als hoofdtrainer”
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=