d ’ n hadee j er 35 ’n Runtje van de geminte. Nou zellefs twee. Op de nèje ontsluitingsweg hebbe we twee rotondes gekrege. Hartstikke skôn! Ik houw erreg van rotondes en vùrral ùmdè ze rond zen. Zo valt ’t vùr de geminte dik nie meej ùm de begroting rond te krège, mar mè ’n rotonde hebbe ze gin prebleme. Es ik bè ’n rotonde kom, dan heb ik dik zin ùm gewoon unne keer olling rond te rèje. Gewoon efkes lekker ’n runtje rèje, en bè dieje nèje weg kan ik dè twee kirres téine mekare. ’n Rotonde is ’n rond stuk weg, dè nerges begint. En zo ès unne worst twee éinde hi, zo hi ’n rotonde d’r nul. Tijdloosheid symboliserend as ’n klok zonder wèzers, verbondenheid as ’n trouwring en erges iets feesteluks as ’n kerstkransje. Lekker wegdrôme en runtjes drèje op de rotonde tijdens de top 2000 terwijl ’t nummer van de Talking Heads ‘ The Road to nowhere’ ùt de spiekers galmt. Ja de muderne mallemolen van het leven, dè is de rotonde, wor al ’t hóstige verkeer same kùmt en alleman, of die wil of nie, gedwonge wùrt ùm de rondinge te vollege. Mar ’n rotonde is pas af èster in de midde iets op stu. In Skéndel hebbe ze op unne rotonde ’n ronddréjend autowiel. In Uje hebbe ze d’r unnen gróten aardbei op gezet en in Volkel ’n olling vliegtuig. Dé gu nie meejvalle ùm dè te overtreffe. Mar hier hebbe ze vùr diejen inne al iets bedocht. Es ik ’t goewd begrepe heb, dan kùmter unne ‘windboom’ op. Inne mé 72 blojkes en ès die dréje dan wekke ze energie op. Liever ha ik unnen notenboom gezien, margoewd di is ôk ’n goei ideej. Mar wè zette we dan op diejen andere? ’t Wil aalt wel gedòn zen ès ge iets makt wè du denke òn vruuger. Wa ik aalt skôn von, waare dùrpsdinger wor hil ’t durp vùr ùtliejp. De kermis waar zo’n durpsding. Mar lang gelèje han we in Dinther ’n wielerronde: de D van Dinther. Ik von dè toentertet ’n hil spektakel en hil ’t durp liejp er vur ùt! Dromme vollek langs de weeg en gróte gespierde kèrels die in groepe al wè ’t kos vurbé fietsten. ’t Ginker! Mar mé de komst van de nèje rotonde hebbe we onze eige ronde van Dinther wir trug! Dus ik zeg: zet er ’n gróte D op: de D van Dinther! ToKo column De ronde van Dinther Toon ‘Wat heb je koude handen. Heb je geen wanten?’ ‘Die hadden ze vroeger ook niet altijd, bompa,’ zei Sien. Ze straalde erbij als een kerstengeltje. Rustig liepen ze met z’n allen terug. ‘Wat een eind,’ zei brompa na een paar minuten. ‘Ik krijg honger van al dat lopen.’ ‘We nemen straks koffie met een worstenbroodje,’ beloofde mama. ‘Lekker ouderwets!’ lachte Sien. Toen ze het tuinpad opliepen, zei brompa: ‘Wat is jullie tuin kaal.’ ‘Sober,’ vond papa. Hij keek er zo tevreden bij als hij maar kon. ‘Net als in de goeie ouwe tijd,’ gniffelde Sien. Ze gingen met z’n allen aan het barretje in de keuken zitten. Sep zag brompa verbaasd kijken naar de vensterbank zonder kaarsen, het tafeltje waar andere jaren een kerstboom op stond, maar nu een krant op lag en de muur waar mama altijd kerstkaarten ophing, maar die nu helemaal kaal was. ‘Het is hier ook nogal… sober,’ vond brompa. Sien knikte. ‘Goed he!’ Mama serveerde geen kerstkoffie met slagroom, maar gewone koffie met koffiemelk. Papa haalde de worstenbroodjes uit de oven en legde een stapel saaie witte servetten neer. Sien pakte er een, scheurde hem kapot en strooide de snippers over zichzelf heen. ‘Vroeger sneeuwde het ook altijd met kerst. Vroeger was alles zo fantastisch!’ jubelde ze. Sep ging rechtop zitten. Nu! dacht hij. ‘Dat vindt u toch ook, bompa?’ Zijn stem trilde van de zenuwen. Als brompa nu het verkeerde antwoord gaf, dan… zaten ze de rest van deze kerstdag in de saaie, kale keuken! Verschrikkelijk! De stilte die viel, leek minstens een eeuwigheid te duren. ‘Nou ja,’ morde brompa uiteindelijk, ‘Kerstmis is tegenwoordig… wel leuker dan vroeger.’ Sep wilde het liefst springen en schreeuwen, maar hij stond rustig op van zijn kruk. Hij liep naar de tussendeur, draaide de sleutel om en zwaaide hem open. In de woonkamer schitterde een grote boom met ontelbaar veel ballen en er lagen pakjes onder. Op de gedekte tafel stond een gourmetstel en aan de kast hing een slinger van kerstkaarten. ‘Kom eens mee,’ zei papa geheimzinnig. Ze volgden hem naar de tuin. ‘Een vuurkorf!’ riep Sep. ‘Vrolijk kerstfeest allemaal!’ Vol trots stak papa de korf aan en de vlammen wierpen zo’n zachte, feestelijke gloed over alle gezichten dat zelfs Sien even niks wist te zeggen. Tekst Simone Arts Illustratie titel Streep en Krul
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=