d'n HaDeejer december 2016

40 d ’ n hadee j er Een jaar waarin onze liefde en geluk langzaam in oneindige stilte veranderden. Ik heb de dood vaak voorbij zien komen, mijn moeder na mijn geboorte, mijn kind na zeven maanden aan wiegendood, mijn beste vriend en vorig jaar mijn zielsverwant. Ik heb veel schoonheid en liefde in mijn leven mogen beleven, waardoor elk verlies mij weer de kracht gaf om door te gaan. Maar afgelopen jaar stierf mijn vrouw, mijn grote liefde. Zoals mijn grote liefde binnen vier en een halve maand van volop in het leven staan, ziek worden, afscheid van het leven nam en stierf, dat heeft bij mij diep ingegrepen. In deze tijd waarin ik 24 uur per dag zorgde voor haar, heb ik mensen beter leren kennen. Schoonheid, liefde en empathie waren grootschalig om ons heen, huisartsen, oncologen, verplegend personeel met empathie en betrokkenheid hebben ons in deze tijd gedragen. Maar wij beleefden ook liefdeloosheid, een huisarts zonder empathie hier uit het dorp, en artsen in het ziekenhuis Uden die fouten maakten en die fouten niet erkenden maar nu gewoon schaamteloos verder door het leven gaan. Gelukkig draagt de liefde mij en zal ik al de liefde die ik voor het leven heb, blijven delen met liefdevolle mensen om mij heen, zodat ik ook dit grote verlies kan dragen. Ik kan nog zo veel over dit intens grote verlies schrijven, maar wil dit enkel in een gedicht verwoorden. Voor Toos Laat ik eens dansen zomaar zonder woorden gewoon op de klanken van deze dag met tranen gewoon omdat het kan, of niet alsof de zon zingt de regen danst en mij het ritme geeft op blote voeten in het natte gras net als toen met jou of net als nu met tranen. Charles Steijger Afscheid van mijn grote liefde Terug blik Fotografie René Kuijs

RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=