D ’ n HADee j eR 33 T is druk op de wirreld. Nouja, op sommigte plòtse dan. In Sjiena bevurbild, doar ist in sommige steej zo druk dè mense dureige stòn te verdringe op de streuj en bè bevurblild de metro. Miskien dè de Sjieneze denke desse zodoende plòts kunnen bespoare dùr d’r oge bè mekare te nèipe. En nie genoeg plots vur veul keinder, dus durrum han ze lange tet de regel desse mar één kèind móge krèige. Zo ôk in ’t kerstverhaal, nerges gin plòts vur Jozef en Maria en d’r nog ongebóre kientje. Miskien ôk mar goewd want in zo’n herberg vol drinkende en rokende manne is ôk gin plòts vùr kientjes wanne. Belge vèin ik skôn mense en ik zô doar gin kojjigheid van verwaachte. Toch zitte de gevangenisse in Bels overvol. Amaj. Doar hebbe ze dan skijnbaar toch heel veul kriemienéle of ’t moet zo zen dèsse gewoon wendig gevangenisse hebbe. Hoe dan ôk komme ze plots tekort en zo kwame d’r Belse gevangene nar Nederlandse norre. Margoewd, ôk in ons blojke D’n HaDeejer is ’t druk. Zo druk detter vùrrige mónd gin plóts waar vur men stukske. Efkes afwaachte dus of detter dees mònd wel plòts genoeg is. Mar ès ge dees leest dan wittet. Zo heb ik wel gemerkt dè dees toch heel veul geléze wúrt, want ik wier òngesproke, gemaild en gebeld dur keiveul mense. Zo ware d’r mense die dochte dè ik miskien gestopt zô zen of detter miskien iets mè men zô zen. Mar gin zùrge mensen, ’t gi goewd mè men en ik gò vroluk dùr. Gin plòts ôk vur 500 vluchtelinge in His. Mar doar is ondertusse al zo veul over gezit en geskréve dè ik er wijer nie veul over zal zegge. Ik weet alleen nie of dè die vluchtelinge doar zellef ôk iets over te zegge hebbe. Ik vroag muneige af, ès ikzellef vluchteling zo zen, en ik zô te heure krijge dè ik nar His zo moete, tja of ik dan miskien nie liever toch mar zô bléve. ToKo column Gin plòts Toon VRIESPuNT Het enige vervelende is dat grote toertochten er met de slappe winters van de afgelopen jaren niet van gekomen zijn. Maar, zodra de temperatuur wél richting het vriespunt gaat, zijn ze niet meer te stuiten. Vooral Edward geeft lachend toe daar heel fanatiek in te zijn: “Ik kan ook al dagen van te voren al bellen om te vragen hoe het staat met het ijs. En als we dan groen licht krijgen, dan laten we ook zo snel mogelijk alles uit onze handen vallen en gaan we er op af.” EERSTE daTE De liefde voor schaatsen zat er bij beiden al vroeg in. Dat bleek wel: op hun eerste date gingen Edward en Annemieke dan ook, jawel, schaatsen. “Ik had noren gekregen van een vriend en wilde die graag uitproberen,” vertelt Annemieke. “Toen ik op de sportschool vroeg wie er mee wilde, stak Edward zijn hand op. Dat werd onze eerste, echte date.” Ook nu nog gaat er geen week voorbij of de twee staan samen op de ijzers. “Behalve in de zomer, dan gaan we zwemmen.” Langzaam aan slaat de schaatskoorts ook over op dochters Katie (7) en Riva (6). Dat kan ook niet anders: toen ze nog klein waren, duwde Edward ze voort over het ijs, in een fietskar. “Het was zo’n grappig gezicht, iedereen keek op. En die kinderen maar lachen en zingen.” RISICo’S Schaatsen op natuurijs brengt natuurlijk risico’s mee. Gelukkig zijn ze allebei nog nooit door het ijs gezakt. “Maar je moet wel blijven opletten. We hebben vaak genoeg mensen door het ijs zien gaan omdat ze dat niet deden.” Desondanks is het risico het helemaal waard en hebben ze samen al veel indrukwekkende dingen meegemaakt. “Onze gaafste schaatservaring was, toen we gingen schaatsen op het Veluwe Meer. Dat was zo indrukwekkend. Een hele grote donkere spiegel waar je dan op staat, waarvan je de overkant niet eens kan zien. Dat gaf een soort oneindig gevoel. Als ik er nu over praat, krijg ik er weer helemaal kriebels van,” vertelt Edward. Je zou verwachten dat ze dromen van een Elfstedentocht, maar dat is niet zo. Edward legt uit: “Dat is alleen maar leuk, als je het ook echt aankan. 200 km schaatsen is heel erg zwaar en om zoveel te geven moet je over grenzen heen. Zelfs als je er heel goed voor traint. Dan is het voor mij niet leuk meer.” Annemieke is het daar mee eens: “Als er nu een Elfstedentocht komt, dan gaan we er zeker naartoe, maar je zal ons niet bij de startlijn zien staan.” ‘Zodra het vriest, neemt de schaatskoorts bij ons meteen toe.’ Tekst Sanne Sleutjens Fotografie lianne gabriëls
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=