d ’ n hadee j er 7 Dorpsmens Na de ULO (Uitgebreid Lager Onderwijs) in Schijndel, de LTS (Lagere Technische School) in Veghel en de MTS (Middelbare Technische School) in ‘s-Hertogenbosch, ging Cees niet meteen verder in de elektrotechniek. “Ik had helaas nog dienstplicht. Omdat mijn vader vroeg overleed, had mijn oudere broer vrijstelling gekregen. Ik vond die anderhalf jaar in dienst zonde van m’n tijd. Ik was elke keer blij als ik naar huis mocht!” ‘Ik neem nooit meer boterhammen ergens mee naar toe’ Hij was dan ook opgelucht, toen zijn tijd bij Defensie erop zat en hij in Veghel bij Van der Linden aan de slag kon. In 1980 maakte Cees de overstap naar Schuts Elektro en daar bleef hij tot hij twee jaar geleden met prépensioen kon. “Heerlijk om in eigen dorp te werken. Dicht bij waar het voor mij allemaal gebeurde. Privé is veel belangrijker dan werk. Het prépensioen kwam min of meer op m’n pad. Ik ben dan wel gepensioneerd, maar heb het nu haast drukker dan toen ik werkte. Ik lees nu ’s ochtends wel op m’n gemak de krant en deel mijn eigen tijd in. Nu kunnen we mooi overdag vergaderen. Lekker rondspelen… Ik heb me wel één ding voorgenomen: dat ik nooit meer boterhammen ergens mee naar toe neem.” Gezinsleven Cees kende zijn huidige vrouw Berry, een echte Heeswijkse, uiteraard uit het dorp. Ze trouwden ‘van huis uit’ toen hij 23 was en zij 22. “We hebben eerst allebei nog een tijd gewerkt, Berry als verpleegster, en daarna kwamen de kinderen.” Jeroen is inmiddels 29, Hein 27 en Karin 25 jaar. Alle drie wonen ze in HaDee of komen daar binnenkort te wonen. ‘Vooral import heeft het over Heeswijk óf Dinther’ Hun woning in de Christinastraat droegen ze over aan Dokter Suijs en ze streken neer in de Abdijstraat. “Ik woon in Heeswijk-Dinther en kies nooit voor Heeswijk of Dinther. Voor mij is dat één. Wat mij opvalt is dat vooral import het over Heeswijk óf Dinther heeft. De rest gebruikt het onderwerp gewoon om te plagen.” VrijwilligerswerK “Toen we nog geen kinderen hadden, had ik tijd genoeg voor vrijwilligerswerk. Ik heb altijd graag wat voor anderen gedaan. Zo leer je mensen kennen en je krijgt er waardering voor. Maar ik treed niet graag op de voorgrond. Ik zou geen voorzitter willen zijn.” Vooral het jongerenwerk sprak Cees erg aan ‘Misschien kunnen we nog wat voor de jeugd betekenen’ was zijn drijfveer. ‘Misschien kunnen we nog wat voor de jeugd betekenen’ Dat er steeds minder vrijwilligers te vinden zijn, is volgens Cees te wijten aan het steeds jachtigere leven. “Vroeger was je als gezin meer één. Nu heb je veel tweeverdieners, die naast hun gezin en sport, niet veel tijd meer over hebben voor vrijwilligerswerk. Ik denk ook wel eens: hoe heb ik al die vrijwillige taken allemaal tegelijk kunnen doen?” Van Jeugdraad (van elf)... Begin jaren ’70 ontstond jongerensociëteit Ons Dorp vanuit een gespreksgroep op de Abdij. “Ik heb bewust gekozen voor het ‘ongeorganiseerde’ jongerenwerk en niet het ‘georganiseerde’, zoals Jong Nederland. Wij waren er om de jongeren van de straat te houden. We begonnen in de oude kuikenbroeierij bij de Abdij. In de jaren´90 verhuisden we naar de oude meisjesschool, waar nu soos Imeet zit. Dat pand is van de gemeente.” ‘Mooi om sámen iets nieuws op te bouwen’ Onder de jongerensociëteit vielen ook het jeugdcarnaval, de jeugdsociëteit 16+, de kindervakantieweek en de voorloper van het huidige Kantlijn. Cees was bij alle activiteiten betrokken. Meestal als penningmeester en manusje-van-alles. Ook was hij actief in het Oranjecomité (ook wel bekend als Pietencomité), waar hij onlangs na twintig jaar mee stopte. “Ik vind het mooi om sámen iets nieuws op te bouwen.” Geboren en getogen in Dinther met één broer en twee zussen, volgde Cees lager onderwijs aan de jongensschool in de – hoe toepasselijk – Schoolstraat. Buiten schooltijd speelde hij, net als veel leeftijdsgenootjes, graag buiten en haalde kattenkwaad uit. “Maar wel onschuldig, we lieten alles heel.” Tekst Noortje van Schijndel Fotografie Jacques Worms
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=