d ’ n hadee j er 37 Tekst Marijke van Oorschot Fotografie Jaques Worms Marietje van Gaal (78) woonde vroeger op de Veerdonckse Hoef, een boerderij bij het kasteel. “Toen de tijd rijp was dat onze zoon Jeroen de koeien overnam, konden wij met een gerust hart naar het dorp verhuizen. In 2006 zijn we naar de Bovenmeester verhuisd, Dinther, maar daar maakten we geen punt van om na 47 jaar Heeswijk te verlaten.” En toen had Marietje de drukte van de boerderij niet meer en zocht andere bezigheden. “Via Francien van Doorn, een vriendin van mij, hoorde ik dat ze een vrijwilligster zochten voor tekenen en schilderen bij de Laverhof. Daar had ik wel oren naar, want ik had immers een cursus bij de Eijnderic gevolgd en ben daar altijd mee bezig geweest. Kijk maar eens rond; die schilderijen heb ik allemaal gemaakt,” glundert Marietje. Enthousiaste cliënten “Ik ben pas 10 jaar vrijwilligster, helemaal geen verdienste. In eerste instantie werkte ik samen met Truus van Asseldonk. Toen zij wegging, kwam Hanny Roefs mij helpen. Een geweldige vrijwilligster waar ik veel van leer. De rust die zij uitstraalt naar onze mensen is fantastisch. Ik sta soms wel eens voor de kast en weet dan niet meer wat ik wil pakken, zo druk vind ik het. En je wilt toch iedere schilder zijn aandacht en hulp geven. Riet Gevers zorgt voor de koffie, ook weer heel erg dankbaar werk. De bewoners die komen schilderen, zijn super enthousiast. Ze slaan geen dinsdagmiddag over. We zien de bewoners wel komen en gaan en ik vind dat de indicatie veel hoger wordt. Bijvoorbeeld na een hersenbloeding met de andere hand moeten schilderen. Ook al zijn de mogelijkheden soms beperkt, het is ongelofelijk hoe aandachtig er gewerkt wordt. De mensen zijn dankbaar en komen graag schilderen. Vroeger hadden we meer kleurders, maar tegenwoordig wil iedereen schilderen. Wij zorgen dan dat er voldoende materialen zijn. Er zijn ook talenten bij, zo is Zuster Corry een soort Jeroen Bosch! Hanny en ik hebben meestal 11 cliënten en dat is erg veel en druk. Ik zou wel een oproep willen doen voor meer vrijwilligers,” zegt Marietje. Nooit vakantie “Ik sla bijna geen een dinsdag over, we hebben nooit vakantie, dat kennen we niet. We hobbelen zomaar hinne. Als ik thuiskom en heb gegeten, val ik van voldoening in slaap,” zegt Marietje stellig. “We schilderen altijd in het atelier van de Laverhof. Tijdens het verven valt er wel eens eentje in slaap. Dan kunde ze ‘haost nie an de gang krijge’. Het is een teken dat ze het hier ontspannend vinden. We maken leuke dingen mee. Als ze bijvoorbeeld een opdracht krijgen om iets rood te maken en we komen terug en hebben alles gekleurd, dan spuiten we er gewoon met acryl overheen. Het eindresultaat wordt met acryl of lak afgewerkt en klaar om te verkopen op de Kerstmarkt of kado te geven aan een kind of kleinkind,” besluit een tevreden Marietje. ‘Er wordt zeer aandachtig gewerkt’ Mevrouw Van Kaathoven Zuster Riet INTERVIEW Schilderen op Laverhof
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=