d ’ n hadee j er 9 Ze moet wel stiekem lachen als ze terugdenkt aan die club. “Het waren hardwerkende middenstandsvrouwen; die kwamen vooral voor een gezellige avond in plaats van een of andere diepgaande lezing.” Sint-Barbaragilde Na een korte ziekteperiode overleed haar man Pim op 62-jarige leeftijd aan slokdarmkanker. De dokterspraktijk ging sneller dan gepland over in handen van dokter Geboers. “Ik heb nog anderhalf jaar doorgewerkt, totdat de apotheek klaar was.” Het gilde, waarvan haar man hoofdman was, vroeg haar na zijn overlijden om beschermvrouwe te worden. “Dat is een prachtige vereniging. Ik ben er bij alle officiële bijeenkomsten bij. Het mooie is dat het niet uitmaakt of je rijk of arm bent, of je hoog of laag opgeleid bent: je bent wie je bent en onderling gaat het allemaal goed. Er heerst saamhorigheid, dienstbaarheid en we zijn er voor elkaar,” vertelt ze met trots. Actief Op dit moment zingt Paula in het dameskoor. “Ik heb natuurlijk geen goede stem meer, maar kan nog altijd de wijs houden. En aangezien er alleen maar mensen wegvallen, waren ze al lang blij dat ik erbij kwam.” Tot voor twee jaar geleden zwom ze nog, maar omdat ze vanwege de gladde tegels het bad niet meer uitkwam, heeft ze haar vroegere hobby Yoga opgepakt. “Carla van Hout doet dit op een fantastische manier en na afloop drinken we gezellig koffie.” Genieten van (klein)kinderen Slechts één dochter woont in het dorp, de rest van haar kinderen is uitgewaaierd over het land. “Bij de recente HaDee-kwis deden er drie dochters mee, dat was geweldig.” Verder blijkt Paula een echte voetbalfan te zijn. Als oma bezocht ze veel voetbalwedstrijden van kleinzoon Tom Sleddens bij vv Heeswijk. “Ik ging uit en thuis kijken, maar sinds ze zo hoog voetballen moeten ze steeds verder weg. Daarnaast ben ik op van de zenuwen bij zo’n wedstrijd, dus nu kom ik nog maar af en toe thuis kijken. Abe Lenstra was vroeger mijn idool. Een prachtige voetballer! Die kon er veel geld mee verdienen, maar bleef zijn cluppie trouw. Daar houd ik wel van.” “Mijn moeder is 100 geworden, maar dat hoeft voor mij niet” Titel column De deadline voor deze column was Moederdag, 8 mei. Voor mij een aanleiding om het eens over Moederdag te hebben. Sinds begin van de vorige eeuw vieren we hier Moederdag op de tweede zondag in mei. Ik ben erg voor Moederdag, want 46 jaar heb ik er geld aan verdiend. Minder bekend is de vrouwendag op 8 maart. In de jaren negentig moest ik bij Omroep Brabant, in de studio, om de veertien dagen mijn liedje zingen. Tijdens zo’n live uitzending werd eens door de presentatrice en wat dames gediscussieerd over de zin van vrouwendag. Onverwacht vroeg de presentatrice mij wat ik van vrouwendag vond. “Nou,” zei ik quasi nonchalant, “dat mag van mij; per slot van rekening is het ook dierendag.” Ik kreeg daarvoor geen applaus. Maar moeders eren op Moederdag is juist. ‘Eert uw vader en uw moeder’ leerden wij vroeger al en is ‘moeder’ niet de overtreffende trap van ‘moed’. Men spreekt van ‘vaderland’, maar ‘moeder aarde’ is de basis van ons leven. Alleen zouden feministen moeten ageren tegen het feit dat ‘aarde’ niet met een hoofdletter geschreven wordt en alle andere planeten wel. Moederdag is fraai, maar, vroeg ik me af, wanneer beginnen ze met stiefmoederdag? Want stiefmoeders schijnen er tegenwoordig heel veel te zijn. Ik weet niets van stiefmoeders, maar in oude sprookjes waren stiefmoeders altijd boosaardig. Of dat nu nog zo is, weet ik niet. Dus toch maar stiefmoederdag? De huidige maatschappij is er gek genoeg voor. En als ze dan toch bezig zijn, dan zal de volgende stap misschien wel ‘transgenderdag’ zijn. We zullen wel zien! Henk Habraken column Moederdag Henk ‘Wanneer beginnen ze met stiefmoederdag?’
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=