’Ik kan me verwonderen als ik iets gemaakt heb en als dat blijft dan is het goed.’ De wereld in “Van 1989 tot 1992 woonden we in Papua Nieuw Guinea. Bij Heineken is het zo dat je een aantal jaren op een topfunctie zit en dan ga je weer verkassen. Het voorstel van de baas was dat we naar Ierland zouden gaan, maar dat vonden we te dichtbij. We wilden de wereld in, we wilden iets zien. We hadden intussen drie kleine kinderen en deze stap vroeg met drie kleine kinderen om een enorme organisatie. Maar het was super om in een andere cultuur te wonen, met bijvoorbeeld een huishoudster die hard gillend het huis uitrent, als ze voor het eerst de stofzuiger aanzet. Of de prints op de T-shirts steeds weer aan het strijkijzer laat plakken, omdat het iets is wat ze helemaal niet kent. Bijzonder is dat je je zo wit kunt voelen tussen al die mensen op de markt. Ik voelde me echt bekeken en moet daar wel eens aan terug denken, als ik donkere mensen hier in het dorp zie. Maar ja, ik kan ook nog het gevoel oproepen dat ik kreeg, toen ik met drie nieuwe kindjes het schoolplein in Heeswijk-Dinther opliep.” Altijd creatief “Toen we terug kwamen uit Papua hebben we eerst nog een paar maanden bij vrienden in Limburg gewoond. Piet Hein ging bij de Heineken brouwerij in Den Bosch werken en we gingen in Heeswijk wonen. Ik ging in het schoolbestuur en heb het hele proces van de fusie van de Mozaïekschool meegemaakt. Bovendien ben ik nog een jaar hoofdleidster van de peuterspeelzaal geweest. Tien jaar geleden werd Piet Hein ziek en is sindsdien thuis. Een versneld pensioen. Voor je gevoel blijft dat niet kloppen. Ik ben nu pas 58, het klopt allemaal niet met je leeftijd en het blijft energie kosten om het positief in te vullen, ook met de zorg die er thuis altijd is. Nu ben ik al jaren actief bij De Kersouwe. Daarnaast heb ik samen met Henriëtte van Schijndel de kunstverkoop voor Colombia en de boekenbeurs voor India georganiseerd. Bovendien heb ik me ingezet voor het woonplan in de Abdijstraat, voor jongeren met een beperking. Verder ben ik altijd creatief geweest. Eerst zette ik dat in voor de kinderen en nu voor mijzelf.” Blij van een enkel lijntje “Je begint met schilderen, schildert dingen na, maar op den duur ga je op zoek naar verdieping. Belangrijk is dan dat je bij jezelf kunt blijven. Ik maak vaak grote schilderijen, maar kan geïntegreerd raken door een klein vierkantje of mooie lijnen in het schilderij. Dit bracht me tot schilderen met meer lagen. De gelaagdheid in schilderen zorgt voor spanning. Daaronder ligt de gedachte dat ik ambachten, het werken met handen, mijn hele leven al interessant vind.” Het derde weekend van november zijn de schilderijen van Rina op zondag te bezichtigen in Kunstzicht in Dinther. Er volgt nog meer informatie hier over. 8 d ’ n hadee j er
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=