d'n Hadeejer december 2017

ten ze daarover. “respect daarbij voor elkaars cul- tuur en manier van denken en proberen begrip te krijgen voor hoe het hier gaat, vind ik daarbij heel belangrijk.” taal is een kunst “Poëzie is mijn favoriete kant van de taal, om te le- zen en te schrijven. Ik heb zelf de gedichtenbundel ‘Spiegelschrift’ geschreven. daarnaast vind ik tekst verklaren heel fijn. Op mijn negentigste verjaardag kreeg ik een cadeau, een vertaling van bekende ver- halen van Tsjechov vanuit het russisch. eenzelfde verhaal stond ook in een oud boek dat ik had, en dan ga ik dat vergelijken. dat is zo leuk! daar kun je tot je oude dag altijd mee bezig zijn.” ook voordragen vindt ze leuk, liefst samen met een muzikant. “dan zoek ik goeie poëzie uit, want ik wil een boodschap uitdragen. met ‘alle Zielen’ heb ik nog voorgedragen in de boekenwinkel bij de abdij, en binnenkort ga ik in engelen weer voordragen. Ik ga dan wel oefenen, want ik wil meegaan met de tijd en dan moet het allemaal wat sneller.” Ze schrijft nog altijd graag, in het stukwerk van de abdijkerk bijvoorbeeld en voor de ziekenbezoek- groep. “Ik ga niet gemakkelijk overal meer naar toe, maar dan schrijf ik een mooie kaart, liefst met een persoonlijke boodschap, als ik de mensen ken of iets van ze weet. Zo kun je nog wat doen, ook al ben je oud.” met Haar tijD mee Ze heeft de uitvinding van het plastic nog meege- maakt, dus ze draait al even mee. maar Joke is niet stil blijven staan en benut de mogelijkheden van de digitale wereld. Ze kan omgaan met de compu- ter en ze heeft een smartphone. Toch gaat er niks boven persoonlijk contact. Joke sluit af met een mooie boodschap: “mensen lopen elkaar voorbij, ze weten niet meer hoe ze echt contact moeten maken. dat is jammer, want er zijn zoveel mooie mensen in de wereld. laten we openstaan voor anderen, ook als zij heel anders leven.” ‘ Z O K U N J E N O G WA T D O E N , O O K A L B E N J E O U D ’ D ’ N HADEEJER 13 Jannemeis