d'n Hadeejer februari 2017

Wielrennen Met een groepje gelijkgestemden organiseerde Co de wie- lerronde van Dinther. De eerste ronde in 1968 was meteen een daverend succes en er zijn in totaal dertig rondes ge- organiseerd. Zelf fietste hij ook weleens wedstrijden mee. Daarnaast was Co meer dan 30 jaar actief bij de wielerbond. “Ze wilden me daar een onderscheiding voor geven, maar die heb ik geweigerd. Ik deed dat wel allemaal, maar hoef- de er niks voor te hebben.” Later was er toch een manier gevonden om Co te verrassen en onverwachts alsnog een medaille op te spelden. Lachend: “Toen kon ik er geen nee meer tegen zeggen”. Van 60.000 wielerrondes zitten de uit- slagen handgeschreven in een map, met voorin een inhoudsopgave. “Ik heb alles uitgeschreven en houd zelfs bij welke uit- slagen ik nog mis. Er zijn mensen die den- ken dat tegenwoordig alles ook digitaal te vinden is. Dan zeg ik: ‘Dat is mooi, maar dan heb je alleen de nummers één, twee en drie. Hier heb ik ze allemaal.” Nog steeds is Co regelmatig op de fiets te vinden, hij fietst ongeveer 10.000 km per jaar op zijn elektrische fiets. Uiteenlopende interesses Niet alleen over wielrennen en andere sporten wordt alles bijgehouden. “Ik heb informatie over Amsterdam, Dinther, bier, heemkunde van heel Brabant, genealogie, spoorwegen, vliegtuigen en het Christelijke geloof.” De lijst met onderwerpen is dan nog lang niet af. Soms heeft een bepaald onderwerp de aandacht om een reden. Co is opgegroeid op de Kilsdonkse Molen en molens hebben daarom zijn bij- zondere aandacht. Ook persoonlijke verhalen uit de tweede wereldoorlog worden bewaard. “Die oorlog heb ik zelf heel bewust meegemaakt, ik was tien toen deze begon.” Over de MH17 ramp in Oekraïne heeft Co veel materiaal vergaard. Een van de inzittenden, Martine de Schutter, was een nichtje van Co. Ze was op pad voor de Wereldgezondheidsorgani- satie. “Maar dat is niet de enige reden dat ik het heb uitge- zocht, anders had ik dat ook wel gedaan.” Voor zijn eigen familie en een bevriende familie is de hele stamboom uitge- zocht. “Vroeger was genealogie veel gemakkelijker dan nu. Mensen scheiden veel vaker en de kinderen kunnen zowel de achternaam van moeder als van vader krijgen. Dat maakt het zoeken een stuk lastiger.” Minderen Met het betrekken van een kleinere woning, bleek dat niet het hele archief mee kon verhuizen. Boeken over kunst gingen naar de bibliotheek van de kunstacademie, 110 ordners over wielrennen naar het Rijksmuseum. ”Ik heb ze nog wel eens gebeld, want ik dacht dat ze deze mis- schien weg zouden gooien. In dat geval wilde ik ze wel terug. Maar ze vertelden me dat ik ze niet kreeg, het was een gift geweest.” Zo heeft heel veel informatie een nieuw plekje gevonden. Een ge- deelte is opgeslagen bij Pakhuys35 op het industrieterrein. Een heleboel tijd- schriften, zoals Suske en Wiske, Asterix en Obelix, Panorama, Revu en Jan Jans en de Kinderen zijn met het oud papier weggegaan. Dit betekent niet dat het gedaan is met verzamelen. “Als ik nu iets bijzonders lees in een krant of tijd- schrift, dan knip ik het uit. En ik bewaar natuurlijk alle HaDeejers.” Tekst Loes van Gerwen Fotografie Sanne van Rozendaal INTERVIEW Als je bij Co Potters binnen komt, is het meteen duidelijk: hij is een verzamelaar. Niet van beeldjes, postzegels of bierdopjes, maar van informatie. De woonkamer, keuken, bijkeuken en het fietsenschuurtje staan vol met boeken, dozen en gevulde ordners. Alles duidelijk gelabeld en met handgeschreven inhoudsopgaven. De reden voor het ontstaan van deze enorme verzameling is simpel: “Ik was altijd al in alles geïnteresseerd. Ik verzamel al veel langer dan 60 jaar. Ik heb ooit weleens wat weggegooid, omdat ik het niet meer zocht. Daar heb ik naderhand wel spijt van gehad.” d ’ n hadeejer 11