d'n Hadeejer februari 2017

ik ben geen suPerman edwin; “als ik aan de schoolkinderen over ons vak vertel, begin ik met te zeggen dat ik geen Superman ben en dat het voor iedere brandweerman heel belangrijk is dat je niet de grenzen van de gevaren op zoekt, maar mens en dier probeert te red- den, zonder zelf slachtoffer te worden.” rob “Ik ben recent met mijn opleiding manschap a begonnen. deze opleiding duurt twee jaar. vanaf het moment dat je met de opleiding start, begint je stage en ga je met de brandweer mee op pad. na een jaar mag je tijdens brandincidenten inge- zet worden. Het tweede jaar is gericht op hulpverlening. op een feestje vertelde mijn kameraad, die ook brandweer- man is, over het tekort aan brandweermannen tijdens werk- dagen. dat heeft tot gevolg dat er bij een melding soms niet genoeg manschappen zijn om uit te rukken. de omliggende posten nemen het dan over en dat kost tijd en tijd is bij een on- geval, brand of ramp erg kostbaar. gelukkig hebben we buiten mij nog twee stagiaires manschap a, Peter van daal en bart meulenbroek, en twee bevelvoerders in opleiding, marcel van de akker en Wilco verkuijlen. alle- maal tijdens werkdagen beschikbaar.” vei- lig idee, zulke betrokken brandweerman- nen in ons dorp. eDwin “Toen ik weer in ons dorp kwam werken, besloot ik me beschikbaar te stellen voor de brandweer. beeld je maar eens in dat er iets met een vriend of familielid van je gebeurt, dan wil je toch ook dat de brandweer zo snel mogelijk op de plaats van het incident is? Ik verbaas me soms over mijn betrokken- heid. natuurlijk mag dat nooit ten koste van onszelf en ons gezin gaan. Tijdens een uitruk zei een collega tegen me: ”bedenk dat het niet jouw schuld is wat hier gebeurt. We doen wat we kunnen, maar onze veiligheid staat voorop. Wat voor mij ’brandweerman zijn’ zo mooi maakt, is het feit dat we vanaf het moment dat we samen in de auto stappen, al- lemaal weten wat we moeten doen en blind op elkaar kunnen vertrouwen. Je kunt het Samen halen, maar niet alleen. Ieder- een heeft zijn eigen taken en samen heb je het zelfde doel.” naast branDbestrijDing ook een belangrijke taak bij ramPen en ongeVallen rob:“ er komt zo veel bij kijken, je hebt met zo veel protocollen te maken. gelukkig staat iedereen klaar om alles aan je uit te leggen. ook de oefenavonden zijn erg leerzaam. Hier komen ook de taken aan bod, die niet onder brandbestrijding vallen.” julliemakenVeelmee, Hoe gaan jullie Daarmee om? edwin: “gelukkig is er in deze tijd meer bewustwording van de emoties die bij ons, brandweermannen, los kunnen komen. ’brandweerman zijn’, dat is stoer, maar je bent daarnaast ook een mens! Je mag ergens last van hebben en dat ook uiten. voor verwerking van lastige ervaringen hebben we het b.o.T. team. Zij hebben zich gespecialiseerd in traumaverwerking. We gaan als team ook heel zorgvuldig met emoties om. als we het gevoel hebben dat er iets niet goed verlopen is, dan gaan we met elkaar aan tafel, brengen de situatie in beeld, iedereen voegt zijn eigen stukje toe en je ontdekt vanzelf dat we gedaan hebben wat mogelijk was en dat helpt.” groeiProCes “Hier kunnen we mensen aanspreken op hun gevoel en hun be- wustwording. eigenlijk blijf je continu leren en als je denkt dat je niets meer te leren hebt, loop je het risico dat je minder alert wordt en minder oog hebt voor de gevaren die onomstotelijk bij ons vak horen. Wij zeggen altijd dat de sterkste personen de mensen zijn, die weten wat hun zwakke pun- ten zijn en daar ook mee aan de slag gaan. Wij bieden elkaar daarvoor de ruimte. We zijn een hecht team en ondersteunen el- kaar waar nodig is,” aldus edwin. Tekst josé van der Heijden . Fotografie jacques Worms . Je kunt het samen halenmaar niet alleen. De sterkste personen zijn demensen diewetenwat hun zwakke punten zijn en daar ookmee aan de slag gaan Foto links: rob Jacobs Foto rechts: edwin van Zutphen D ’ N HADEEjER 15