d'n Hadeejer november 2017

Niet met de paplepel “Thuis hadden we geen paarden, maar toen ik een jaar of vier was, mocht ik een keer met de buur- vrouw mee naar de manege.” Het was een gewel- dige ervaring en een paar weken later zat Tim voor het eerst zelf op een paard. “Toen wist ik het al,” vertelt hij enthousiast. bij manege de molenheide in Schijndel was hij niet meer weg te krijgen. Hij hielp mee met van alles. In zijn tienerjaren kwam Tim erachter dat de omgang met paarden hem gemakkelijker afging dan de meeste anderen. “er was een lastige pony op stal, die ze met vier man nog niet de baas konden. Ik lachte dat één man dat nog wel zou kunnen.” natuurlijk mocht hij zijn grootspraak direct waarmaken. de pony liep ge- woon mee alsof er niets aan de hand was. “vanaf dat moment hielp ik steeds vaker mee met jonge en moeilijke paarden.” Paardenfluisteraar worden Het kiezen van een vervolgopleiding was niet moeilijk: Tim ging naar de nHb (nederlandse Hippische beroepsopleidingen) in deurne. een opleiding met een strenge voorselectie, bestaande uit een stage en een ingangsexamen. “Ik maakte me niet zo druk over die selectie, ik wist wat ik kon en op mijn stagebedrijf ben ik goed voorbereid.” na het behalen van zijn diploma kon Tim direct aan de slag op de manege waar hij al jaren kwam. Zijn werkzaamheden bestonden vooral uit het zadelmak maken van paarden en de omgang met probleempaarden. Tim ontwikkelde hierin een eigen methode. “Het allerbelangrijkste is het goed observeren van een paard. als ik met een paard aan het werk ben en het kijkt ineens naar iets achter me, dan wil ik ook weten wat zich daar afspeelt.” Zelfstandig ondernemen Sinds ongeveer twee maanden is Tim voor zich- zelf begonnen en doet hij waar hij van jongs af aan al zo goed in is: het begeleiden van paarden én de mensen die erbij horen. Wie denkt dat een paardenfluisteraar alleen maar heel goed moet zijn met paarden, die heeft het goed mis. “goed omgaan met een eigenaar of ruiter van het paard is heel erg belangrijk.” vertrouwen en eerlijkheid zijn daarbij de sleutelwoorden. “als ik tegen ie- mand zeg dat het paard klaar is om bereden te worden, dan weet ik 100% zeker dat ik gelijk heb. bij een gespannen ruiter wacht ik nog net even langer, het is heel belangrijk dat ze mij daarin kunnen vertrouwen.” Tijdens het interview valt de kalme en prettige manier van communiceren van Tim op, het is dus niet zo gek dat paarden- eigenaren graag met hem samenwerken. “Werken vind ik helemaal geen leuk woord, ik ben de hele dag bezig met mijn grootste hobby.” Tekst Loes van Gerwen Fotografie annerieke van den Broek Goed kijken en erachter proberen te komen wat er in een paard omgaat, dat is misschien wel het belangrijkste aspect in het werk van Tim Verkuijlen. Hij kan met paarden wat weinig mensen kunnen en heeft van zijn hobby zijn beroep gemaakt. Tim is paardenfluisteraar. ‘je begeleidt paarden én de mensen’ d ’ n hadeejer 27