d'n Hadeejer april 2018

d ’ n hadEEjEr 27 VErraSSinGSEFFECt in FranKrijK Wanneer ik Wilma vraag naar een verhaal dat haar er- aan herinnert waarom ze dit allemaal doet, begint ze te glunderen. “dat zijn er al zo veel. Twee jaar geleden bijvoorbeeld, toen zijn wij in Frankrijk op kano-kamp ge- weest met een groep die ik al langer begeleid. We gingen raften op een 300 meter lange baan, met wildwater en watervalletjes. als groep hebben we daar veel geoefend. op een gegeven moment zeiden wij als instructeurs te- gen elkaar: Kom, we gaan een verrassingseffect doen. dat kunnen ze best aan. We gaan kijken wie welke taak oppakt, als wij er plots niet zijn. We liepen met de groep mee naar het beginpunt, peddel in de hand. eenmaal aangekomen zeiden we: Jongens, wij lopen langs de baan voor de veiligheid, maar jullie gaan zonder ons de baan af. Je ziet dan direct een paar gezichten betrekken: wat nu?! maar ook zie je er een paar met een glimlach de leiding nemen. Ze zijn de baan afgevaren, ze hebben alle moeilijkheden onderweg overwonnen en alles wat wij belangrijk vonden toegepast. Samengewerkt, samen overlegd, samen ervoor gezorgd dat het veilig was, naar elkaar geluisterd. dat was zo mooi! We waren erg trots op ze, zoals ze dit samen hadden gedaan. voor de jon- geren zelf gaf deze ervaring ze een kick omdat ze dit samen bereikt hadden en deze ervaring mee kunnen nemen. ook ik kan hier nog steeds van genieten!” GrEnZEn VErLEGGEn Wilma begeleidt haar leerlingen in stappen nemen. Stappen die zij uit zichzelf niet zo snel genomen krij- gen. Stappen die het sporten aangaan, maar ook stappen die jongeren en (jong)volwassenen op per- soonlijk vlak verder helpen. en dat allemaal in wis- selwerking met een kano, op het water. de kano is een middel waarmee Wilma jongeren en (jong)vol- wassenen leert wat zij allemaal in hun mars hebben en hoe zij zichzelf kunnen ontwikkelen. denk daarbij aan sociale omgang, communicatieve vaardigheden en het verbeteren van zelfredzaamheid. Wilma legt uit: “mijn wekelijks vaste kanogroepjes bestaan uit vier of vijf personen. Tijdens een kano-les hebben we bijvoorbeeld een groepsgesprek, waarbij de één meer moeite moet doen om de aandacht erbij te houden en de ander moeite moet doen om iets te durven vertellen. Ze leren zo rekening met elkaar te houden. maar ook om hun eigen grenzen te verleg- gen, omdat ze iets doen wat ze eng vinden. net zoals kanovaren, dat is in het begin ook eng.” begrijpelijk, vul ik aan, in een wiebelig bootje, op water waarvan je niet weet hoe diep dat is. Wilma vervolgt: “op zo’n moment kan een kind ervoor kiezen: ik loop weg en ik stap nooit meer in een kano. of je kunt ze sti- muleren en ze stap voor stap iets verder proberen te krijgen, zodat ze toch het diepe in gaan en het onbekende opzoeken. Zo wordt het een positieve leerervaring.” PErSOOnSGEBOndEn BudGEt voor de begeleiding die Wilma met Wave begelei- ding biedt, kan het persoonsgebonden budget inge- zet worden. “mijn begeleiding is vaak niet eenmalig, maar een heel traject. Zo kun je situaties oefenen die in het echte leven ook voorkomen, bijvoorbeeld hoe je met elkaar omgaat en vrienden maakt. Je ziet de kinderen groeien, ontwikkelen en steeds wat minder sturing nodig hebben. dingen doen die voor hen niet altijd vanzelfsprekend waren, maar wel een vanzelfsprekendheid kunnen worden. In de hoop dat ze alles wat ze leren, ook toe kunnen gaan pas- sen in situaties in de vaak harde maatschappij.” Tekst eline sigmans Fotografie rené Kuijs ‘Letterlijk en figuurlijk gaan we stap voor stap het diepe in’