d'n Hadeejer april 2018

Hoe heb je je man ontmoet? En was het liefde op het eerste gezicht? “Ik had engels gestudeerd en werkte als vertaler voor een humanitaire ontwikkelingsorganisatie. Hans werkte voor dezelfde organisatie als bouwkundig ingenieur en was verantwoordelijk voor de verbouwing van een zie- kenhuis in albanië. onze liefde bloeide langzaam op en Hans reisde op en neer. Ik ben hier eerst anderhalve maand op vakantie geweest en op mijn 35e kwam ik in Heeswijk-dinther wonen. Wat me meteen opviel aan ne- derland is dat alles ‘man-made’ is. alles is zo netjes ge- maakt en goed geregeld.” Ze haalt daarbij een gezegde aan ‘god created the world, but the dutch created the netherlands.’ met een glimlach op haar gezicht vertelt ze dat ze erg moest wennen in het begin: “Toen ik hier net woonde, nam Hans me mee naar een verjaardagsfeest. Ik dacht nog ‘oh leuk, een feest!’, maar dit was geen feest zoals ik het gewend was. In albanië is een feest een écht feest waar gedanst en gezongen wordt. op dit verjaar- dagsfeest in mariaheide zaten we op een stoel en werd er alleen gepraat.” Je spreekt erg goed Nederlands. Ben je hier gastvrij ontvangen? “Ik heb een inburgeringscursus gevolgd en heb me nooit gediscrimineerd gevoeld, maar ik denk dat dat ook komt door hoe je er zelf in staat. mijn eerste baan was op een school in boxtel. Ik sprak nog geen nederlands en de leerlingen wisten dat maar al te goed. elke dag kwam ik huilend thuis. Ze hadden een tekort aan leraren engels en de directeur gaf me de kans. Ik pakte de kans en ben deze man nog altijd dankbaar. er worden hier meer ei- sen gesteld aan het werk, alles moet volgens afspraak en planning gaan en er is meer stress. de mensen le- ven hier meer binnen en je komt niet zo gemakkelijk bij mensen thuis. In albanië gaat niks volgens afspraak. de mensen leven er meer buiten, ze hebben minder stress, zijn flexibeler met tijden en wat meer gastvrij.” Zie je jezelf ooit terugkeren? “als het moet, zou ik kunnen teruggaan. albanië blijft mijn land, maar als ik daar ben, dan voel ik me ook nederlander. elke dag lees ik de albanese krant en via social media heb ik contact met mijn familie. Ik werk als docente engels fulltime op een vmbo school in eindhoven en ben helemaal gewend aan de neder- landse werkmentaliteit. elk jaar ga ik terug en dan zie ik het land veranderen. de verschillen tussen arm en rijk zijn nog steeds groot. Het is een jonge democratie en in gedachten europees, maar er is nu wel veel corruptie. mijn collega’s maken vaak grappen over de ‘Albanese maffia’, omdat dit regelmatig in het nieuws is, maar ik voel me dan niet aangesproken. 8 d ’ n hadEEjEr