d'n Hadeejer augustus 2018

24 d ’ n hadeejer Het begin Een prachtige boerderij met een minicamping, in eigendom van een nazaat van de baron. Deze plek kwam twee keer bij toeval op het pad van Wilma en Harrie. “De eerste keer waren Wilma en Mari op zoek naar een plek voor een feestje en de tweede keer fietste ik langs en zag leeg- stand en vernielingen door vandalisme,” vertelt Harrie. Na die tweede keer werd actie onderno- men: “Een kans om hier te mogen zijn, die krijg je niet meer in je leven.” En dan zijn de bewo- ners de antikraakbeheerders van een verlaten minicamping. “Het toiletgebouw was in orde, maar verder moest er veel gebeuren.” Met el- kaar werden de handen uit de mouwen gesto- ken. Alles werd opgeknapt en het fazantenhok werd omgetoverd tot kantine. Elektriciteit werd aangelegd. Niet veel later konden vrienden en familie als eerste bezoekers een plekje komen uitzoeken. Fijn plekkie Het is er rustig en buiten in de schaduw van de bomen kan het niet anders voelen dan va- kantie. De camping zit vol met aangename verrassingen. Zo is er een prachtige boomhut, met een heerlijke bank voor wie naar boven is geklommen. Eerst moet je dan wel door het kabouterbos, vol met tuinkabouters, die hun tweede leven doorbrengen op Het Molenhuis. “Als die kabouters ’s nachts tegen elkaar begin- nen te praten, dan hoor je de wildste verhalen,” grapt Harrie. In het naastgelegen maïsveld is een sprookjesachtig paadje vrijgemaakt, dat naar een geheime schuilplaats leidt. Overal waar je kijkt, zijn bijzondere versieringen. “Mensen komen weleens iets brengen en dan vinden we er een plekje voor.” Gasten van de camping mogen zelf kiezen waar ze gaan staan: “Wij delen niemand in in een vak.” Met elkaar Het eerste wat opvalt als je aankomt bij de cam- ping, is het bordje met ‘welkom vrienden’. Meer dan alleen woorden, want die gastvrijheid is er echt. Er wordt volop samen gewerkt en geno- ten. “Vroeger kwam hier niemand uit het dorp, nu komen veel mensen blieken. Niet met -en schrijven hoor, op zijn Brabants, blieke. Dan komen ze een kop koffie drinken en nemen zelf koekjes mee.” De hele familie helpt mee en zus Wilma is onmisbaar, “want geen bedrijf kan zonder vrouw.” Het aangrenzende maïsveld is van boer Peer van der Doelen. Toen de broers met het voorstel voor het paadje kwamen, was hij meteen enthousiast. “Je moet elkaar voor- uit helpen, niet in de weg zitten,” was zijn ant- woord. Nog steeds weet Harrie niet hoe lang dit avontuur nog mag duren, maar dat maakt niet uit. “Laat de dingen maar gebeuren.” Veelmensen komenhier evenblieke ’ In 2011 begon het avontuur van Harrie, Rene en Wilma van der Pas met haar man Mari op minicamping het Molenhuis aan de Heibloemsedijk nummer twintig. Vanaf het begin is niet bekend hoe lang ze er mogen blijven en Harrie telt de jaren dan ook niet: “Ik ben van de dag, de een na de ander, daarna zie ik wel weer.” In al die dagen is er enorm veel veranderd en is het Molenhuis een sprookjesachtige plek geworden. Minicamping Het Molen- huis: een fijn stukje HaDee Tekst Loes van Gerwen Fotografie Annerieke van den Broek