d'n Hadeejer januari 2018

Jannemeis d ’ n hadeejer 9 Nieuw avontuur Na vier maanden kreeg ze al haar vaste aanstelling en een half jaar later kocht ze haar eerste huis in Den Bosch. “Ik werkte met heel veel plezier bij de bank, had leuke collega’s, boeiend werk en een mooi uitzicht vanuit de Van Lanschot toren. Daarom was het ook zo’n dilemma voor mij toen mijn ouders eind 2005 mij vroegen om de zaak over te nemen. Bovendien werd in die tijd ook mijn nieuwe huis gebouwd in De Groote Wielen in Rosmalen. Mensen om mij heen vonden het dan ook niet verstandig dat ik toch besloot om na ze- ven jaar mijn baan op te zeggen. Familie en vrienden die mij goed kennen, wisten dat ik die beslissing wel- overwogen nam en dat het goed zou komen. Mijn ou- ders hadden alle vertrouwen in mij. Al na drie dagen, nadat ik de zaak had overgenomen, vlogen ze voor een half jaar naar China en ons pap zei: “jij redt het wel, jij weet alles al, nog beter dan wij.” Dat klopt ook wel een beetje, omdat ik al vanaf mijn 13e meehielp in de zaak. Zelfs toen ik fulltime bij de bank werkte, kwam ik elk weekend en alle feestdagen naar HaDee om in het restaurant te helpen. Door de taalbarrière van mijn ouders was ik overal bij betrokken. Onbe- wust was ik dus al helemaal klaargestoomd voor een nieuw avontuur.” Nuchter en bescheiden “Na dertig jaar in Nederland heb ik de nuchterheid van een echte Hollander. Mijn bescheidenheid vindt zijn oorsprong in mijn Chinese roots. Aan mijn kinderen Kelian (10) en Jaylee (5) probeer ik het beste uit beide werelden mee te geven.” In haar spaarzame vrije tijd leest ze bewust Chinese boeken, omdat ze die paar duizenden tekens wil blij- ven beheersen. “Ik heb een brede interesse en vind bijvoorbeeld visagie, psychologie, tekenen en schilde- ren super leuk. Alleen met twee jonge kinderen, een eigen zaak en zes dagen in de week werken, kom ik hier nu niet echt aan toe.” Zelfs voor winkelen heeft ze geen tijd. “gelukkig hebben ze online shoppen uitge- vonden,” zegt ze met een vette knipoog. “Mijn allesbehalve gewone kinderjaren en de ingrij- pende gebeurtenissen in mijn familie, hebben mij ge- vormd tot wie ik nu ben en hoe ik in het leven sta. Ik kan goed relativeren, waardeer de kleine dingen in het leven en weet wat echt telt. Dus vandaar ook mijn eeuwige stralende glimlach. Maar als iemand echt te ver gaat, dan komt er een draak bij mij naar boven hoor,” lacht ze.