d'n Hadeejer juni 2018

d ’ n hadeejer 39 Tekst Ad van schijndel Fotografie sanne van Rozendaal De vurrige keer skreef ik over vrouwe. Margoewd, nie dè alle manne zó geweldig zen hor. Dizze keer mar over manne dan. Wor zal ik is beginne. Nou, d’r waar is unne kèrel die meziek makte. Es ik zeg dèttie Beethoven hètte, dan wit iedereen dè zunne meziek tot op d’n dag van ven- daag geroemd wùrt. Mar waffur meziek dettie makte wissie op ’n gegéve mement zellef niemèr, want hij waar stokdoof geworre. Dus miskien dinnie zómar wè. Dan hebbe we bevurbild Alfred Nobèl. Hij ha in z’n testement bepaald detter prijze gegéve moesse worre. Zô hedde bevurbild de Nobèlprijs vur de vre- de. En dè terwijl hij ’t dienamiet hè ùtgevonde. En dienamiet en òrlog zen onlosmakelijk mè mekare verbonde. Hil z’n léve werktenie mè glieseriene en op ’t èind toen ie ‘t ôn z’n hart kree, kreeg ie ’t zellefs toe- gediend. Miskien wottie ‘erùtgôn mè ne knal’. In Nederland kenne we Spienoza. ’n Groot fielesoof die zellefs vùrkùmt in de kánon van Nederland. Zel- lef hattie gin dubbeltje, mar toch zette ze zunne kop op ’n briefke van duzend gulde. Grappig is dè zunne naam vortleeft in ’n ùtdrukking. De ùtdrukking die ik in verbasterde vurm ken ès: “gô zô dur, en ge zult spi- nazie éte.” ’n Stripheld: Asterix. Net ès Obelix gruwelek sterk. Es ’n echte held verdedigt ie z’n dùrpke, en hij hi ôn ’n por slukskes van ’n drènkse genoeg ùm ’n hil Remeins legie- joen dur de lucht te lôte vliege. Hebbe we nog unnen héél bekende kèrul: Jezus. Ja, wie kentem nie, zô ik zegge. ’n Bietje vrimd zôdde kunne zegge en ochèrm ze han ‘m ont kruis getim- merd. ’t Is nog sunt. Lejonardo da Vinsie dan. Unnen arsjietekt, ùtvèiner, sterrekundige, skrèver en gô zô mar dur. Mar hij waar ôk skilder. Skilder van de Mona Lisa, die volges de miste mense mooi laagt. Zellef vèin ik dè ze mar drèug kekt; ‘n bietje ès ’n boerin mè kiespèin. Es ik nar heur kék, dan hek aalt de neiging ùm ôn heur te vroage “wor denkte nou ôn?” Mar kék ik zo nar dees willekeurig rèjke kèrels, dan komme toch dinger bè men op ès inteligent, sterk, knap, telentvol, geleerd enzo. Ollemol zen ze op deen of daander menier geniejaal. En wè denkte? Mè ùt- zondering van ’n enkel skarreltje, ware al dees kèrels vrèjgezel. Net ès ikke.alles. ToKo column maanskéruls Toon “Free Running is hard rennen en ondertussen allerlei oefeningen (‘tricks’ en ‘moves’) over hindernissen doen, zoals bankjes, muurtjes en daken,” vertelt Dorus. “Het wordt meestal gedaan in de stad, in een park of op een plein, maar wij oefenen binnen.” Dorus kwam met de sport in aanraking toen hij in groep 4 zat. “Je kon dit kiezen bij ‘Sjors Sportief’. Ik had het al eens op YouTube gezien en het leek mij heel leuk. Toen ben ik een keer in Heesch gaan kijken en daarna ben ik ermee begonnen. Na ongeveer 1½ jaar vond ik het niet meer zo leuk en ben ik ermee gestopt; ik vond het allemaal te gemak- kelijk en de warming ups duurden ook te lang. Een half jaar later ben ik in Heeswijk begonnen, bij Emiel Cas- pers. Nu vind ik het weer heel leuk. In Heesch waren er ook nog geen vriendjes of klasgenootjes bij, nu wel.” Blauwe plekken Oefenen doen ze elke woensdagmiddag in de Zaert. “Elke keer wordt er een ander parcours uitgezet met matten, trampolines en kasten. Eén opdracht blijft en die wordt dan steeds moeilijker. Emiel doet de tricks voor; hij is heel sterk, want hij doet ook aan bootcamp. We doen bijvoorbeeld de ‘Side Flip’, de ‘Wall Spin’, de ‘Kong’, de ‘Muursalto’ en de ‘Achterwaartse salto’. Sommige oefeningen zijn heel makkelijk en andere wat moeilijker, maar je moet het gewoon doen en niet bang zijn. En je moet je goed concentreren, want anders gaat het fout. Ook is het belangrijk dat je geen hoogtevrees hebt en niet kleinzerig bent.” Dorus heeft zich nog nooit echt bezeerd, maar heeft wel regelmatig blauwe plekken. “Vallen hoort erbij, maar het is niet de bedoeling dat ze overmoedig worden,” zegt vader Twan. “Dat klopt, je moet nooit dingen doen die je niet durft,” vertelt Dorus. “Je kunt ook niet alle tricks zomaar op een ste- nen vloer doen.” Respect Dorus oefent ook elke dag in de tuin, op de trampoline, met matrassen, matten en een turnblok. Zijn moeder Nicole vindt het af en toe wel spannend: “Soms gaat het maar net goed, maar ik zie dat Dorus weet wat hij wel en niet moet doen.” Dorus: “Free Running lijkt een beetje op turnen. Alleen moet daar alles heel netjes en bij Free Running hoeft het er niet zo mooi uit te zien, daar zitten eigenlijk geen regels aan. Behal- ve dan dat je respect moet hebben voor de dingen waarop je free runt. Je mag niet zomaar op een dak klimmen of dingen kapot maken. Maar dat is ook wel logisch.”