d'n Hadeejer maart 2018

d ’ n hadeejer 7 Stef en max en hun passie voor archeologie Van metaaldetector tot veldwerk Veel colablikjes “Ik ben vanaf Gymnasium Bernrode archeologie gaan studeren in Leiden en na de eerste maand direct op kamers gegaan. Ik woon nu nog steeds midden in de binnenstad tussen de oude spullen, samen met mijn vriendin Anouk. Vroeger liep ik vaak met een metaaldetector rond bij ons in de wei, maar na het zoveelste co- lablikje heb je er weinig zin meer in. Maar de interesse is altijd gebleven,” vertelt Max. Stef geeft aan eerst de verkeerde keuze gemaakt te hebben wat betreft zijn studie. “Economische vakken lagen me goed, vandaar dat Bedrijfseconomie ook een voor de hand liggende keuze was. Echter was het uitstapje in Utrecht van korte duur en vertrok ook ik naar Leiden.” Veldwerk in Italië Dat was tevens de eerste ontmoeting van de twee heren uit HaDee. “Wij kenden elkaar eigenlijk niet uit het dorp. Ik was net klaar met studeren en ging voor de derde keer met de Universiteit Leiden een paar maanden veldwerk doen in Mo- lise, Italië. Maar er gingen natuurlijk ook studenten mee die aan hun uren veld- werk moesten voldoen voor studiepunten, zoals Stef destijds. Verder hebben we niet echt contact gehouden, maar je kent elkaar toch. Je hebt ook een interesse gemeen die in eerste instantie niet veel leeftijdsgenoten delen in zo’n dorp.” Tot slot vult Stef nog aan: “Wel leuk trouwens, want jouw moeder woont in het eerste huis dat mijn ouders ooit kochten in het dorp!” Benieuwd naar hoe zo’n dag veldwerk er uit ziet vraag ik ze een beeld te schetsen, waar- in al vrij snel duidelijk wordt dat het hard werken is. Toch kijken ze terug op een toffe tijd. “Van zonsopgang tot zonsondergang ben je eigenlijk bezig. Het verschilt per pro- ject, maar in Italië was het een veldverken- ning. Veel velden aflopen speurend naar aardewerk en andere sporen om grip te krijgen op hoe een gebied bewoond werd door de jaren heen. Ik ben ook in Engeland geweest voor hele kleine opgravingen waar je dagenlang op dezelfde plek bent,” ver- telt Stef. Max: “Hoe dan ook hebben ze één ding gemeen, namelijk lange dagen. Om- dat je er maar een beperkte tijd bent en zo veel mogelijk wilt doen, start je al rond de klok van 6.00 uur. Rond 9.00 uur heb je een pauze met een goeie kop koffie en ver- volgens keer je om 13.00 uur terug naar je verblijf voor de lunch en eventuele siësta. Wij verbleven destijds in een hartstikke tof klooster. De siësta verruilden we vaak voor het verkennen van de omgeving. Vervol- gens ben je van 16.00 tot 19.00 uur weer aan het werk en tot slot ga je douchen, met z’n allen eten, drink je nog een biertje en duik je niet veel later je bed in. Ondanks de lange dagen en een karig potje pasta wat je voorgeschoteld krijgt, is het vooral een hele toffe tijd!” Tekst Maud van de Wetering Fotografie Annerieke van den Broek Hoewel de gedachte meteen gaat naar Indiana Jones, geven deze twee heren mij een compleet ander beeld van archeologie. Een passie die Max Caspers (28) en Stef Adank (25) gemeen hebben. Beiden geboren en getogen in Heeswijk-Dinther, maar elkaar pas ontmoet tijdens veldwerk in Italië in 2015. “Ik wilde vroeger altijd al ontdekkingsreiziger worden, dit komt toch wel het dichtst in de buurt van mijn jongensdroom,” aldus Stef. Stef en Max