d'n Hadeejer november 2018

d ’ n hadeejer 13 ’ Celine van der Wijngaart De vraag: ‘Waarom voor deze opleiding naar Sri Lanka?’ konden we zelf ook niet helemaal goed beantwoorden. Sri Lanka leek ons gewoon een heel mooi land, met olifanten, tempels en stranden. Dat waren genoeg redenen voor ons. Via een mooie vrijwilligersorganisatie, Friendship Foundation, zijn we in contact gekomen met een ziekenhuis. Dit ziekenhuis bevindt zich in het oosten van Sri Lanka, in Ampara. Een mooi ziekenhuis, wat groot en schoon is. Veel minder schokkend dan we hadden verwacht. De directeur van het ziekenhuis heeft gevraagd aan ons of wij het stukje communicatie willen verbeteren. ‘Nou, eitje’ dachten we, we vinden communicatie en contact leuk, dus dat moet wel lukken. Maar dat viel uiteindelijk toch wel tegen. Want om de communicatie te verbeteren, moesten we zelf eerst door heel het spinnenweb aan de communicatie van hier. Wat betekent wat, hoe gedragen de mensen zich, waarom gedragen ze zich zo, etc. Dat was niet zo makkelijk. De cultuur is hier zo anders, de mensen maken echt op een andere manier contact. Er waren veel momenten dat we geen idee hadden van wat ze nou bedoelden. Ja zeggen is bijvoorbeeld een soort van ‘nee knikken’ en nee zeggen doen ze hier dan weer niet. Dan komt er een smoesje of gewoon geen reactie. Hele lieve mensen hier, maar dat bracht ons soms wel in de war. Maar jullie weten vast wel dat buitenlandse stage niet alleen om school draait. In het weekend gaan we maar al te graag weg. We hebben een nieuwe hobby ontwikkeld: surfen. Ondanks dat ik het heel moeilijk vind en er ook nog niet zo goed in ben, doe ik dat het liefst hier. De dagen aan het strand, met lekker eten, leuke mensen en een fijne sfeer vind ik heerlijk hier. Maar ook het binnenland is heel mooi. Veel bergen, watervallen en mooie theevelden. Wat betreft het concept, Sri Lanka het land van de thee, hebben we een beetje onze twijfels. Als je met de lokale mensen bent, is één ding heel belangrijk en dat is het ontlopen van de zelfgemaakte thee. Het is een mierenzoet, dik papje. Waar we dus niet zo gek op zijn. Ondanks dat het hier heel leuk is en ik nog lang niet naar huis wil, mis ik thuis ook wel een beetje. Maar daar heb ik van tevoren al mooi een oplossing voor bedacht, namelijk iedereen naar Sri Lanka halen. Mijn zus en haar vriend, een vriendin, mijn ouders en mijn vriend komen langs. Dus dat komt helemaal goed. Tot snel allemaal! Heel lang hoeven jullie mij niet te missen, want eind januari ben ik gewoon weer terug. Groetjes van Celine Zoalssommigenmisschienwelweten, zit iknuvoor5maan- den in het buitenland. Voor mijn minor van de opleiding Verpleegkunde heb ik gekozen om naar Sri Lanka te gaan. Ja zeggen is een soort van ‘nee knikken’ oVER dE gRENs