d'n Hadeejer november 2018

d ’ n hadeejer 7 Anneleen Pors i s leraar van groep (D/Sh) 7/8 bi j Kental i s Talent in Vught . Dat i s net even anders dan de regul iere bas i sscholen. Anneleen geef t les aan dove en s lechthorende k inderen. Dat brengt veel verrassende momenten, het verei st een open bl i k en een andere aanpak . INTERVIEW Op een zonnige herfstdag vertelt Anneleen aan haar keukentafel over haar beroep. ‘’Ik ondersteun wat ik zeg met gebaren,’’ en ze beeldt deze zin uit met geba- rentaal. Dat gaat snel, soepel. Ze articuleert de woor- den duidelijk. Of de kinderen haar dan wel horen? Sommigen horen wel voor een deel, sommigen horen vrijwel niets. ‘’Het Cochleair Implantaat (CI) is soms een oplossing. Als na de geboorte blijkt dat een kind doof of slechthorend is, wordt een CI geïmplanteerd. Een CI neemt de functie over van een gedeelte van het gehoororgaan. Het geluid klinkt anders dan wat ho- rende mensen horen, maar de hersenen wennen hier aan. Het schijnt dat alles klinkt alsof het uit een oude speaker komt.’’ Met handen en voeten Het is een baan met veel uitdaging en dat komt goed uit, want Anneleen houdt niet van stilzitten. Dat merk je aan de nieuwe opleiding die ze gaat volgen, de vele diploma’s op haar CV en natuurlijk aan haar baankeu- ze. ‘’Ik werkte voorheen op een reguliere basisschool, maar vroeg me altijd al af hoe het zou zijn om voor een klas met dove kinderen te staan. Toen kwam er een vacature vrij bij Kentalis in Vught. Ik had nul kennis van gebarentaal. Ik werd echt in het diepe gegooid,” vertelt Anneleen lachend. ‘’Hoe dat dan gaat met nul kennis voor een klas met dove kinderen? Met handen en voeten kwam ik er wel. Na een tijd kon ik in gebarentaal met de kinderen communiceren. Ik leer zelf ook elke keer bij, dat maakt het ook leuk.” Het is een levende taal, er blijven nieuwe gebaren bij komen. “Voor dit inter- view was ik bezig met het voorbereiden van mijn les van morgen. Ik zoek dan vaak nog gebaren op. Ik vraag aan de kinderen om me te verbeteren, als ik nog een oude variant van een woord gebruik. Na iedere zomervakantie moet ik er ook weer even in- komen.” Gebarentaal Dat de taal continu in beweging is, is niet gek. Bin- nen het onderwijs aan dove en slechthorende kinde- ren was er vroeger geen aandacht voor gebarentaal. Alle dove en slechthorende kinderen moesten leren praten en communiceren in het Nederlands. Buiten schooltijd werd er overigens wel gecommuniceerd in gebarentaal. Vanaf de jaren 90 werd het belang van gebarentaal ingezien door de verschillende do- veninstituten. Inmiddels waren er wel verschillende ‘Hoe dat dan gaat met nul kennis voor een klas met dove kinderen? Met handen en voeten kwam ik er wel’